Dla przestępczego elementu w Gluckwunsch "cudaki" stanowiły atrakcję wyjątkową, więc Jagoda nie była jedynym powodem, dla którego w pobliżu Tłustego Qń'a zebrało się więcej osób niż zwykle.
Jak jednak łatwo było się domyślić jedynymi osobami bardziej znienawidzonymi przez ów element od obcych była własna Straż Miejska, która właśnie bez zaproszenia dołączyła się do wyprawy Poszukiwaczy Przygód. I już niedługo miała tego żałować. Wrócimy do tego wątku już niedługo.

***

Na targowisku można było się dowiedzieć wszystkiego*. Zarówno ważnych rzeczy - Kto z kim, ile razy, w jakich pozycjach, czyli np. że Agnes, dla przyjaciół Nessie, niedawno przyjechała do miasta, że z miejsca zawróciła burmistrzowi w głowie, że po nocy do ratusza chodziła, gdzie on zostawał do późna dopóki żona się nie dowiedziała i że wini ją za zniknięcie Nessie; jak i różnych pierdół - na przykład, że mieszkała w apartamencie na Rzemieślniczej 1, codziennie kupowała słodkie bułki od młodej Karasiowej co ma gacha na mieście, ale jak się ojciec dowiedział to..., a dosłownie wczoraj wzięła i zniknęła. A może przedwczoraj. A może to było nawet tak ze trzy dni temu, bo to było przed tym jak się Jasiek ten co gwoździe sprzedaje chciał ukraść całusa tej nowej służącej tych, jak im tam Hotentonenów, ale dostał w twarz tak że się nogami nakrył... W każdym razie zniknęła. Wyszła gdzieś wieczorem i już rano nie kupowała bułek, a piekarz córce dupę zlał, ot co. A burmistrzowa mężowi też przyłożyła. A za tą Nessie też łaził jeden taki, zakazana morda, ale czy jej przyłożył to już nikt nie wiedział. Ale mogło i tak być, bo ładną obcą widziano tamtej nocy po różnych dziwnych miejscach.

***

Drużyna PP była bardzo zadowolona z obecności Strażników. Za kilka miedziaków na najpodlejsze piwo w Gluckwunsch ("Teraz z mniejszą ilością moczu!", jak głosiło hasło reklamowe) załatwili sprawę - najczarniejszą robotę przyszli odwalić za nich, jak to mówili, "enpececi".

Obwieś i Włóczęga odłączyli się od grupy i zaczęli spoufalać się ze znajomkami, co jakiś czas pokazując na Strażników, a Szlachcic, tuż przed tym jak z resztą swoich zaczął zwiedzać kuchnię po cichej rozmowie i datku na rzecz karczmarza, który pozamykał okiennice "bo zimno wielmożnemu panu" krzyknął:

- Poddaj się Belka! Straż przyszła Cię aresztować!
I dodał, już ciszej, do Strażników:
- Jak go złapiecie to papiery z przesłuchania wyślijcie do naszego zajazdu.
A po chwili, jeszcze ciszej, do swoich ukrytych w kuchni na drodze do tylnego wyjścia
- Każdego kto tędy będzie przebiegał walić w łeb.

Gdyby ktoś zajrzał przez szczeliny w okiennicach do zajazdu "Pod spasionym Qniem" zobaczyłby kilku Strażników i kilkudziesięciu stałych bywalców tejże mordowni. I bardzo dużo noży, kastetów, pałek, kufli i różnych innych wynalazków. I zapewne szybko doszedłby do wniosku, że już się napatrzył i pilne sprawy wzywają go na drugi koniec miasta. Strażnicy zwykle zrobiliby to samo, ale akurat dziś mieli pewien problem. Byli w środku, a od drzwi oddzielała ich tłuszcza.

Szczęśliwe NPC pieniędzy nie liczą. Podział jest prosty, albo mają, albo nie mają kasy. Na szczęście Jacek po niepełna dwóch dniach służby zarobił całkiem nieźle. Najpierw bohatersko uratował utarg z karczmy, a potem zarobił na pracy dla Szlachetki i jego ekipy. Tak więc "mając" postanowił je wydać w najlepszy możliwy sposób i rzucił stosik w którym znajdowała się zapłata za archiwum plus korony dwie. Reszta jackowych pieniędzy byłą w tym dziwnym cudownym bezpiecznym miejscu gdzie NPC trzymają swe złoto, aby BG z manią zabijania i przeszukiwaniu zwłok za szybko się nie bogacili.
-Każdy pije kto nie pije tego we dwa kije.- zakrzyczał do karczmarza, ale tak by słychać do było w całym przybytku i gestem kazał lać sobie do kufla bo dna nie chce dziś widzieć.
- Stawiam pierwszą kolejkę- zakrzyczał jeszcze głośniej

Nerwowe pomruki i przygotowania do bójki nie interesowały go. Często tu bywał i ludzie go trochę znali, a mordobicie tu nie jest czymś rzadkim. W razie czego ma swoja taktykę. Obok baru przy ścianie jest miły stolik pod który można wskoczyć, a skrzynie do siedzenia przy nim tworzą coś ala fort. Wskoczyć tam i walić w łeb każdego kto będzie próbował tam wejść do Dydusa. Ta taktyka jeszcze go w Qniu nie zawiodła.

Kiedy bohaterowie postawieni w trudnej sytuacji nie podejmują żadnych działań, zwykle źle się to dla nich kończy. Natomiast kiedy postawione w trudnej sytuacji NPC nie podejmują żadnych akcji... cóż, zaraz zobaczymy.

"Przychodzi wściekły tłum i jak Wam nie przywali..." nie jest tym co gracze lubią słyszeć. Wyobraźcie sobie zatem jak kiepsko muszą czuć się BNi, którzy tego nie słyszą, lecz przeżywają to na własnej skórze.

Karczmarz usiadł sobie w kącie udając, że go nie ma, a sprawa nie interesuje go w żaden sposób - w końcu członkowie wściekłego tłumu to jego stali klienci, a straż miejska - cóż, nie.

Timi przypomniał sobie o tylnym wyjściu. Nie było to trudne zważywszy na to, że tuż przy nim chwilę wcześniej Poszukiwacze Przygód właśnie tam poszli. Gdyby tylko zwracał uwagę na to, co mówili... Z drugiej strony dostał "certyfikowaną pałką +5 do ogłuszania" w łeb tylko raz, a jego kompani nie mieli tyle szczęścia.

Jagoda padła ofiarą równouprawnienia w Starym Świecie. Wielki Gie także padł ofiarą - nieznajomości prawa. A szkoda. Może gdyby je znał wiedziałby, że za napaść na funkcjonariusza na służbie grozi kara śmierci i to z gatunku tych mało przyjemnych. Za to za zwykłą bójkę (a skoro byli po służbie to tak właśnie to można było klasyfikować) - dużo, dużo mniej. Jacek w swoim nowym stroju trochę zbyt późno zrozumiał, że dotychczasowy kompan w ciemnych sprawkach widziany teraz w mundurze straży może zostać wzięty za konfidenta. Trzeba mu jednak przyznać, że zanim rozwalono jego fort zdołał solidnie przyłożyć trzem najbardziej krewkim dawnym kolegom. Także jakiś tam szacunek dla niego pewnie pozostał. Alexander tymczasem padł ofiarą chciwości. Nie swojej co prawda, ale niewielką zrobiło mu to różnicę. Tłum widząc więcej złota niż uczciwy człowiek zarabia w rok* dosłownie zwariował...

***

Kiedy obudzili się kilka godzin później łączyły ich dwie rzeczy - ból głowy i całego ciała oraz brak sakiewek. To trzy rzeczy. Ból głowy, ból reszty ciała, brak sakiewek i jakichkolwiek cennych przedmiotów. Razem cztery. Zaczynając jeszcze raz... Łączyły ich następujące rzeczy: Ból głowy, ból całego ciała, brak sakiewek i innych cennych przedmiotów. A w przypadku Jagody i Alexandra także butów.**

***

Gdy dowlekli się do strażnicy od Wernera Plumke, który niedawno się obudził dowiedzieli się, że przyszły do nich dwa listy. W pierwszym Burmistrz oficjalnie żądał natychmiastowego zakończenia śledztwa wobec Nezzie von Hore, a w drugim Burmistrz bardziej nieoficjalnie i bez podpisu, ale za to na swoim "firmowym" papierze prosił, żeby jednak ją znaleźć. Standardowa lista gróźb końca kariery w przypadku zlekceważenia prośby i obietnic nagród w przypadku sukcesu dopełniała dzieła.

***

Choć plan Poszukiwaczy Przygód był sensowny i nosił szanse powodzenia (a także, jak widzieliśmy, był bardzo bezpieczny jako że w łeb dostał kto inny), nie przyniósł rezultatów. Belki w karczmie nie stwierdzono, choć podobno po walce długo przyglądali się belkom powały. Podobno zniknął. A póki co był jedynym tropem...

---
* lub nieuczciwy w kwartał.
** oraz bezwzględna wierność papieżowi

Bójki w karczmie, były naturalnym porządkiem rzeczy i Jagoda z wielką radością rzuciła się w wir wymiany ciosów. Nie wydawało jej się, aby bycie strażnikiem dawało w tym wypadku jakieś szczególne uprawnienia, ani też, aby było jakąkolwiek przeszkodą w zabawie. Nie piła ze strażnikami i cudokami, wydawało jej się to kretyńskim pomysłem, ale opowiedziała się po jednej ze stron (o ile w ogóle w takich przypadkach była jakakolwiek strona) po tym jak Aleksander zjawił jej się jako człowiek w opałach. Była trzeźwa i pełna energii rozdawała więc ciosy lagą i pięściami, pracowała zwinnie nogami utrzymując równowagę i zmieniała twarze bezimiennego tłumu w bezkształtne masy. Otrzymywane ciosy nie robiły na niej wrażenia do czasu jak obudziła się na podłodze z bólem głowy i bez butów. Odruchowo sprawdziła swoją cnotę, która pozostała nienaruszona i rozprostowując kości poczuła się jak nowo narodzona. Wczorajszy dzień był nadzwyczaj udany.

Ryknęła z radością, oglądnęła swoje piękne stopy ufajdane kurzem i kurzym gównem i obmacała resztę ciała. Walka była uczciwa, jak na miejski tłum przystało na pięści i drewniane lagi, więc Jagoda nie uważała, aby poniosła jakąkolwiek szkodę na duszy lub ciele. Wykonała kilka skłonów i ruszyła razem z resztą strażników do… strażnicy.

Znalazłwszy się w środku uznała, że utrata części ubioru powinna być bez żadnych wątpliwości uzupełniona przez straż miejską jako, że potyczka, w jakiej wzięła udział była na służbie. Ponieważ miała bardzo słabe pojęcie na temat wypełniania papierów po prostu przystąpiła do przeszukiwania pomieszczeń na obecność czegoś co można wzuć na nogi. Strażnik wszak bez obuwia nie budzi należytego respektu i władzy powinno zależeć na jak najszybszym odtworzeniu tej istotnej w cechy.

Potem zamierzała ponownie zanurzyć się w bezimienny tłum w poszukiwaniu informacji na temat jakiejś lub jakiegoś Belki. Jej samej nie udało się niczego przypomnieć. Tak jej się przynajmniej wydawało.

Jagoda nie ufała cudakom. Nie chciała się do nich zbliżać, ani w jakikolwiek sposób bratać. Chętnie natomiast rozsiewała na ich temat plotki. Im gorsze, tym lepiej. Oczywiście wszystko co najgorsze zasłyszała od kogoś. Plotek z pierwszej ręki, które przynosiły najwięcej respektu, nie zamierzała ryzykować w przypadku cudoków. Miała dość rozsądku, żeby się ich obawiać.

Timi pewnie dostałby burę, a pewnie i kijaszkiem po plecach, ale że Mistrz Jan nie zaszedłby tak daleko bez umiejętności przewidywania, skończyło się na poburczeniu na leniwego łachmytę co zaniedbuje obowiązki. Mistrz bowiem lubił sobie czasem wypić, a istniała spora szansa, że gdyby tak sobie wracał pijany do domu to mógłby spotkać Timiego w mundurze, a wtedy kijaszek trzymałby kto inny. Milczący pakt o nieagresji nie został może formalnie podpisany, ale bycie strażnikiem miało, jak się okazało, także pewne plusy.
Należało do nich nie tylko niebycie bitym przez preceptora, ale i zauważana duma na twarzy siostry. I troska. Plotki się bowiem już rozniosły - piątka strażników wlazła jak gdyby nigdy nic do najpodlejszej speluny w mieście i spróbowała aresztować jednego z gorszych zakapiorów w mieście. Może i dostali nie podejrzanego a w ryj, ale na mieście mówiono już o Straży zupełnie inaczej. Już nie jak o zgrai niedorobionych ćwoków obiboków, zdolnych tylko do wyłudzania kasy od porządnych mieszczan... a w każdym razie nie tylko tak, ale i o poświęceniu ideałom i odwadze (i głupocie, ale jakby ciszej).
Siostra dała mu jeść, zadumała się na jego pytaniami i zadała pytanie:
- A w domu u niej byliście? Może chora leży, a Wy ganiacie bez potrzeby?


Cyloni zostali stworzeni przez człowieka. Zbuntowali się. Mają wiele swoich kopii. A nade wszystko mają… plan.
Niemal zupełnie tak samo jak Jacek Dydulski. Choć może jego plan był nieco bardziej lokalny, że swoich kopii miał jakby mniej musiał być nieco ostrożniejszy. Niemniej satysfakcja po tym, jak jego znajomek, Kuba, o mało nie wyskoczył oknem, kiedy zobaczył, że do drzwi dobija mu się Straż była nawet większa.
Była już także gotowa dostawa, a perspektywa zysku - całkiem realna.
Z innych informacji - gość imieniem "Belka", jeden z "inwestorów", nie odzywa się od trzech dni, a "Dyduś" został poproszony by sprawdził co i jak.


Jagoda uznała, że skoro ona nie ma butów, a buty znalezione w szafce nie mają kogoś, kto by w nich chodził to pasują do siebie. I rzeczywiście - pasowały. Rozwiązawszy więc najpilniejszą potrzebę ponownie ruszyła w tango. Znaczy się, w tłum. O Belce nikt nie chciał gadać. Nawet słowa pisnąć. To znaczy, nic nie powiedzieli cudakom, którzy łazili, nic nie kupowali, apelowali do sumień, opowiadali o tym kim to oni nie są i jak ważną mają misję, grozili zamiast normalnie przekupić, albo próbowali wciskać jakieś pogięte pancerze jako zapłatę za informacje. Bo "nasza Jagoda" to co innego. Belka zajmował się odzyskiwaniem długów i innymi przysługami dla każdego kto mógł zapłacić. Nie odwiedzał grobu tatusia na żalniku, mamusię umieścił w Przytułku przy Świątyni Shallyi, starszy brat Belki, Cegła (bo równie piękny), ostatnio zadarł ze strażą, bo się pobili w Qniu i jest wkurzony, że ktoś szuka jego brata, a jeszcze bardziej, że się nie może z nim skontaktować, a co najważniejsze - Belka potrzebował kasy, bo zbrzuchacił ostatnio swoją kobietę, Marylkę i zaczęła o ślubie przebąkiwać, a ofiara to wiadomo, co łaska, ale nie mniej niż.
Zdobycie adresu owej marylki zajęło sporo czasu, ale jeśli było coś w czym Jagoda była dobra, to było to gadanie godzinami o niczym z innymi babami zdobywanie ważnych i użytecznych w śledztwie informacji. Więc i tę w końcu zdobyła.


Talent dowódczy Georga rozwijał się w niesamowitym tempie. Rzeczy, których opanowanie zajmowało szlacheckim synom na Akademii w Altdorfie długie tygodnie Nichtmachen łapał w lot. Strategia, taktyka, pisanie raportów, dowodzeniem delegowanie zadań... Georg ewidentnie nosił w plecaku buławę marszałka (a co najmniej pozłacaną Pałkę Kapitana Straży), choć gdyby mu o tym powiedziano zacząłby jej zapewne szukać. Niemniej - gdy wszyscy rozeszli się do zleconych zadań, on wziął na siebie najtrudniejsze zadanie i osobiście poszedł do rezydencji Hottentottenów.
A jeśli ktoś myślał, że siostra zgotowała Timiemu miłe powitanie to powinien zobaczyć pełne uwielbienia oczy Teresy. Może i była służącą, ale miała ambicje. Aspiracje. W skrócie - chciała wyjść za mąż. A Georg wyglądał, jakby potrafił przypierdolić, piął się w górę od wieśniaka przez rzeźnika do strażnika, kto wie gdzie skończy?
Niestety, nie wiedziała wiele na temat śledztwa, ale za to poskarżyła się, że taki Jasiek z targu co to mieszka tu i tu się do niej zaleca, a gdyby tak Georgi mógł coś z tym zrobić...
Niestety tutaj ich rozmowa została przerwana, bo zdumiony tym, że jakiś zwykły pracownik jest na tyle bezczelny by wchodzić głównym wejściem do domu Pan Hottentotten osobiście zszedł z piętra. Niestety, Nichtmachen nie dowiedział się wiele poza tym, że Pan Srottentotten z zadartym nosem wygląda tak samo durnie w domu jak w rzeźni. Co innego od Jaśka. Już po drugim trafieniu w nos Jasiek nie tylko zapomniał o Teresce, ale i przypomniał sobie, że młoda Karasiowa to chwaliła się kiedyś na targu, że Pani von Hore z nią rozmawia i pytała ją, jakie miałaby życzenie, gdyby mogła jedno mieć i uśmiechała się, jakby wiedziała jak je spełnić. I że była bardzo zainteresowana (Pani Hore, nie Karasiówna) historią miasta.

***

Kiedy znów wszyscy się spotkali w strażnicy okazało się, że na raport czeka sierżant Krieffort. I nie tylko on. Także Poszukiwacze Przygód. Choć osobno.