Pirat nie dopuszczał do siebie myśli że już z tego nie wyjdzie, wolał odsunąć w czasie swoją śmierć.


- Jak zdołasz się tam dostać to może tak. Oni wiedzą o nas, ale tam jest jakiś gruby układ że o nas wiedzą ale nic z tym nie robią. Nie wiem kto to jest, ale to chyba normalne miasto, w sensie port przerzutowy.

-Nnnie nie wiem. W porcie może ktoś jest, mamy kilku którzy potrafią nastawiać gnaty, chyba że dziadki, ale jedni i drudzy mnie zatłuką jak się dowiedzą....


- A skąd mam wiedziec jak, ja tu caly czas albo w porcie albo na morzu, nigdzie się nie szlajam, nikt nigdzie się nie szlaja. A my, my zmieniamy się co trzy doby. Czyli w jutro po południu tu beda.

Dogorywający pirat był w szoku że Alonso chce go ratować i jakby zupełnie zapomniał że to właśnie niziołek go tak urządził, odparł na pożegnanie:

- Udo, powiedź że jesteś od Udo, to jeden z kapitanów, miał przysłać swoich nowych ludzi na wyspę, może to ci coś pomoże jak się będą pytali kim jesteś.

Alonso mknął przez polanę, krzaki a następnie las. Od prędkości było mu niedobrze, chociaż z drugiej strony dzięki takiemu środkowi transportu znajdzie się na dole o wiele szybciej aniżeli jakby szedł normalnie, na piechotę.

Wózek zaczął zwalniać, z powrotem wróciła łąka aż w końcu Alonso dojechał do końca, gdzie obok pętli końcowej stał sporych rozmiarów stos ułożony z suchego drewna i zakryty czymś w rodzaju daszku. Obok olbrzymia lampa olejna w której wnętrzu cały czas palił się knot. Na horyzoncie widać było żagle, więc wiadomym było że Alonso znajduje się bardzo blisko wejścia do kopalni.

***

Machavellian powoli zaczynał otwierać oczy. Czuł ogromny ból na plechach, zupełnie jakby ktoś obdarł go ze skóry. Leżał w jaskini, lecz było w niej bardzo jasno a na policzkach czuł delikatny powiew morskiego powietrza. Szlachcic powoli otworzył oczy: znajdował się przy ścianie jaskini z jaśniejącym kamieniem otoczonym strażnikami. Z tej odległości doskonale widział że ów kamień to w rzeczywistości cała kupa kamieni a strażnicy ... jeśli kiedyś śmiał się z opowieści o żywych trupach to teraz ... przestanie się z nich śmiać. Wzrok wartowników był pusty, nieobecny, a ciało nadszarpnięte zębem czasu. Obok sterty świecących kamieni leżał na plecach mężczyzna w szacie, nie ruszał się. Machavellian zorientował się również że ma związane liną ręce a obok niego podobnie związanych było czterech innych mężczyzn. Po drugiej stronie leżeli Katja oraz Gustav, ich ciała były zmasakrowane, nie ruszali się, nie byli związani.

Alonso jak gdyby nigdy nic wyszedł do wartowników którzy nie byli nastawieni doń wrogo, aczkolwiek nie pozwalali zbliżać się zbytnio do bramy. Mężczyzna w szacie stał trochę wyżej i bacznie przyglądał się wszystkiemu dokoła, miał zabandażowaną rękę, od dłoni po ramie oraz kila świeżych ran ciętych na twarzy.

- No tak, inaczej musiałbyś tu stać cały dzień a gotować chyba tylko w nocy. No ale ale, lazłeś tu bez żarcia? Chciało ci się? Zresztą nieważne. Kurt obiecał przywieźć beczkę na wkupne, możesz mu się przypomnieć? No bo od Kurta jesteś jak nowy nie?


Machavellian znał się na medycynie na tyle że doskonale wiedział co musi zrobić aby się uwolnić. Gorzej że znał również bolesne konsekwencje wybicia sobie stawu kciukowego. Szlachcic mógł próbować wydostać się w tradycyjny sposób, lecz wtedy tracił dość dużo cennego czasu.