Felix nie znał się za bardzo na tajemnej sztuce ogłuszania bez wyrządzania większej krzywdy, także tłukł biedaka tak długo aż ten przy którymś z kolei ciosie odpłynął. Krasnolud odruchowo miał dobić przeciwnika, lecz zamiast tego sprawdził oddech - żyje, tylko "ktoś" mu zdmuchnął świeczkę.

Irdulac kontynuował swój taniec, wbrew pozorom ciężko było walczyć z kimś kto umie się bić i jednocześnie być pozbawionym możliwości skasowania oponenta. Wymiana ciosów nie zmieniła wiele w układzie sił, lecz pirat widząc że jego towarzysze uciekli lub zostali pojmani, sam ruszył ku burcie. Uszko próbował go złapać zanim ruszy do biegu, lecz mu się to nie udało. Ithil jakby wyczuł co czuje jego pan i rzucił się na uciekiniera. Pies dziabnął go w nogę, aż Pirat wyrżnął o pokład, a następnie wrócił do swojego Pana.

Wilhelm dobiegł do burty dziobowej. Rzut był niemożliwy, gdyż inaczej mógłby zranić swoich. Pirat spostrzegł się w sytuacji i również dał nura do wody. Byku usłyszał plus i zauważył mężczyznę który mimo szalejącego morza wolał płynąć wpław aniżeli zostać i walczyć.

Mag nawet nie zwrócił uwagi na komentarz Nicolla, był skupiony na swoim celu. Po chwili cały pokład przeszedł powiew zimnego powietrza a czarownik zaklął siarczyście i powrócił do swego szemrania.

Nicollo próbował wycisnąć jakiekolwiek informacje z pojmanego pirata, lecz miał na to dość mało czasu a warunki były niesprzyjające. Zdążył dowiedzieć się że jest ich cała armia a ich wojownicy zetrą ich w pył, to tylko kwestia czasu. Chcieli porwać maga, gdyż akurat magów jest najmniej, a wódź - również maga, potrzebuje ich do, do, do, do, do, do ....

- Do wody! Opuścić okręt! - krzyknął kapitan, do tej pory obserwujący przez lunetę wrogi okręt wojenny, i bez zbędnej zwłoki ruszył biegiem w kierunku lewej burty. Za nim pobiegli pozostali przy życiu marynarze.

Ludzie których wysłano przeciw nim to jakieś patałachy... mogli ich pozabijać ale cóż potrzebni byli zakładnicy co tylko komplikowało sprawę. Bydlak z którym przyszło mu walczyć chciał dać dyla jak zwykły tchórz ale pies skutecznie go zatrzymał, gdy miał już biec do następnego poczuł zimny powiew powietrza po czym usłyszał krzyk Kapitana aby opuścić okręt.
Nie trzeba było mu dwa razy powtarzać, szybko powiązał informacje o przeładowywaniu dział i przegranej agresorów, schował broń, w biegu chwycił plecak który przyniósł na pokład i krzycząc - Ithil noga! rzucił się za burtę.

Felix wziął przykład z marynarzy i pognał do burty i opuścił pokład Bełta skokiem do wody.

Irdulac, Wilhelm, Felix, Kapitan, Mag oraz pozostali trzej marynarze bez problemu opuścili okręt. Na pokładzie został Nicollo który próbował jeszcze coś ugrać - co mogło się dla niego skończyć bardzo źle.

Uszko i Byku zanurzyli się w morską toń i wypłynęli po chwili, wiatr i fale byłyby przeszkodą, ale nie dla nich. Wokoło nie było żadnych wrogów, wszyscy uciekali w stronę plaży, nikt nie myślał o atakowaniu bohaterów. W odległości kilkunastu metrów bujała się na falach mała łódka wiosłowa, dwójka bohaterów bez problemu mogłaby do niej dopłynąć. Dalej znajdował się statek który osiadł na mieliźnie, gdyby nie szalejący na nim pożar byłby dobrym tymczasowym schronieniem. Jeszcze zanim było kilka innych jednostek które również były w zasięgu Irdulaca i Wilhelma. Plaża była zdecydowanie dalej, aczkolwiek po drodze byłoby kilka miejsc gdzie mogliby się zatrzymać i chwilę odsapnąć. Problemem nie była sama odległość co niesprzyjające warunki.

Marynarze z Kapitanem radzili sobie jako tako, widać że płyną w kierunku łodzi wiosłowej i raczej do niej dopłyną. Patrząc po jej rozmiarach, zmieści się w niej cała ekipa, chociaż nie będzie zbyt komfortowo ani bezpiecznie. Mag zbliżył się do krawędzi i po chwili zaczął powoli sunąć w powietrzu w tym samym kierunku co marynarze. Felix miał większy problem, jego zdolności pływackie wystarczyłyby na spokojne morze, lecz teraz będzie miał problem z dopłynięciem do łodzi. Krasnolud pochwycił strzępy Bełta aby pomogły mu w utrzymaniu sie na wodzie i powoli, oszczędzając siły, sunął w obranym przez większość kierunku.

Nicollo dostał odpowiedź jakiej mógł się spodziewać od człowieka nad którym wisi śmierć:
- Tak, zależy nam tylko na magu, wy nas nie obchodzicie, oddajcie maga i sobie odpłyniecie.
Po uwolnieniu z sieci, zrobił kilka kroków w kierunku burty, obejrzał się na moment za siebie i pobiegł w stronę morza z zamiarem wyskoczenia. Karaluch zebrał sieć i .. usłyszał huk. Wokół niego latały drzazgi oraz całe deski, czuł się jakby dostał przez łeb, a może właśnie dostał? Nicollo stojąc przy burcie padł na deski i czuł jak Bełt przechyla się w kierunku lewej burty. Przez głowę przeszła mu myśl że powinien znajdować się możliwie najdalej tonącego okrętu, dlatego też półprzytomny zmusił swe kończyny do wysiłku i skoczył do morza, najdalej jak się dało. Lecąc przypomniał sobie że nie pływa zbyt dobrze.

Bohaterowie znajdujący się w wodze widzieli przechylający się okręt i Karalucha skaczącego do wody w pozycji na " o ja %@%@@!". Nicollo zaliczył dehe, i bohaterowie nie słysząc tego dzwięku przywołali z pamieci odgłos który wydaje człowiek skaczący na deskę do wody. Widać było że ich towarzysz ma problemy z utrzymaniem się na powierzchni.

Po chwili Bełt, a przynajmniej to co z niego zostało, wylądował na boku. Dając osłonę od dział okrętu wojennego. Można było wykorzystać go jako schronienie, zakładając że nie nadejdzie kolejna salwa. Pirat uwolniony przez Karalucha płynął wpław w kierunku plaży. Pływał gorzej aniżeli Irdulac i Wilhelm, bohaterowie mogliby go nawet dogonić.

Felix usłyszawszy krzyki o pomocy ostrożnie nakierował się na ich źródło i zaczął płynąć w ich kierunku.

Widząc popisowy skok Nicollo do wody prawie parsknął pod nosem, co jak co ale takiego popisu pływackiego po towarzyszu się nie spodziewał, ale śmiech śmiechem nie miał zamiaru zostawić go na pastwę wzburzonej wody.
Szybko zmienił kierunek aby do niego dopłynąć i pomóc mu dotrzeć na ląd, musza się przegrupować i oddalić z plaży aby znaleźć choć trochę bezpieczne schronienie.