Bohaterom udało się w końcu dotrzeć na łódkę. Wilhelm nie zmęczył się nawet specjalnie, podrzucił Felixowi kilka desek i asekurując doprowadził do celu. Sam, aby nie przeciążać, pozostał w wodzie. Irdulac miał większy problem, Nicollo nie radził sobie wodzie, a do tego był ranny. Niemniej jednak ostatecznie udało się dotrzeć do łodzi, lecz elf był już dość zmęczony.
Bohaterowie rozejrzeli się wokół siebie, w zasięgu wzroku nie było żądnego wroga na którym można byłoby się skupić, dlatego też zapadła decyzja aby udać się na plażę, gdzie każdy z członków załogi będzie mógł w pełni korzystać ze swoich umiejętności. Karaluch podzielił się swym planem z resztą. Mag gotów był nawet przyklasnąć pomysłowi, lecz nie idea a osoba była problemem.
Osiągnięcie stałego lądu chwilę trwało, lecz w końcu wszyscy postawili stopy na suchym gruncie. W zasięgu wzroku nie było żywej duszy, od czasu zatopienia bełta bohaterowie widzieli jedynie uciekających ludzi, nikt nie zatrzymywał się ani nie wracał. Na plaży było jedynie kilka ciał, ofiar wyrzutni okrętowych bełta, oraz małe stadko kruków które wylądowało gdy zawierucha ustąpiła. Mężczyzni atakujący wcześniej z plaży, teraz martwi, ubrani byli w szmaty a ich broń była prowizoryczna - w porównaniu do mężczyzn którzy wdrapywali się na Bełta. Wiatr również ustąpił, Kapitan stwierdził nawet że gdyby tylko wiatr przyszedł trochę później, albo szybciej skończył, Bełt nie leżałby teraz na boku.
Plaża nie była zbyt bezpiecznym miejscem na dywagacje, dlatego też bohaterowie czym prędzej udali się do lasu. Z czasem gdy przekraczali ścianę drzew zauważyli ruch w oddali, kilkanaście postaci stało za górką na plaży, a moment później podobna grupa pojawiła się z drugiej strony. Obie grupy trzymały dystans, stały i obserwowały. Pomiędzy drzewami wyznaczona była dość szeroka ścieżka, musiała powstać dlatego że ktoś tędy bardzo często chodził, zapewne w grupie. Felix był prawie pewny że z pomiędzy drzew obserwuje ich jeszcze kilku ludzi. | 