Nanatar, wielkie dzięki za wpis. Ponieważ dzisiaj odezwał się do mnie Bielon (powracający właśnie z urlopu), poczekamy jeszcze chwilę na odpis Larsa, zanim znowu nie przejmę pałeczki.

Lars, czekamy na Ciebie!

Nie bój żaby Bielon, nie narozrabiałeś aż tak bardzo, żebym nie zdołał zapanować nad sytuacją. Myślę, że aktualna sytuacja została jasno rozpisana w scenie fabularnej, ale dodam tutaj, że ci czterej strażnicy są autentycznie przerażeni tym, co dzieje się za następnymi drzwiami!

Wiedźma przemówi, ale potrzebuję czasu, bo mam zagon w pracy. Wygospodaruję jakiś wieczór.

Jak by Lars wznosił już prawicę to delikatnie go powstrzyma.....lub nie.

Bielon zajebisty post. Przez niego nie mogę odpowiedzieć na szybko.

Nanatar, potrzebuję rzucić nieco światła na Twoje deklaracje z ostatniego wpisu. Jak rozumiem, Olivia skorzystała z zaklęcia Odgłosy kładąc na odpowiednio władczy hałas, tak? Co do Twoich dalszych pytań, w komnacie na samym końcu są czarodziej, wiedźma, baron von Metterich oraz pan Holtmann - ujmę te wyjaśnienia zbrojnego w swoim następnym poście fabularnym. Drzwi do finalnego pomieszczenia w lochu da się otworzyć pociągnięciem za klamkę, nie są zamknięte.

Tak jak napisałeś Keth. Olivia używa odgłosów, by wzmocnić efekt swych słów. Warto spróbować pozbyć się problemu bez walki i szybko.

Bielon: Tak, przyznaję pocałunek zrobił na pannie wrażenie. Liczę, że reakcja była na równi ujmująca.

Starałam się to opisać jak najlepiej, choć wciąż czuję niedosyt. Niedosyt epatowania własną osobą oczywiście, wiem jak podżegać takich furiatów jak Lars. ;)

Panowie: hajda. Wóz, albo przewóz. Troje przeciw nam. Może być trudno. Mam kilka pomysłów na początek konfrontacji.

Jak coś było niejasne to przepraszam, ale zmęczony byłem.

Szanowni - oto jak się sprawy mają. Jesteście świadkami rytuału, który trwa od dłuższej chwili. Mistrzem ceremonii jest Voormann, który oplótł wstęgami magicznego światła postacie barona oraz wiedźmy. Cokolwiek ma w tej piwnicy miejsce, musi być wstrząsającym widokiem dla praworządnych obywateli Imperium. I ewidentnym bluźnierstwem.

Sierżant Knappe sprawia wrażenie sparaliżowanego tym odkryciem, dygocze na ugiętych nogach, chociaż miecza wciąż nie wypuścił z ręki. Oferta odejścia z dworku, w połączeniu z wiedzą o gotowych do drogi koniach, musi się teraz jawić strażnikowi bardzo kuszącą perspektywą.

Raz dwa, panowie, dokończmy tę przygodę. Nie liczę już na powrót Bielona, ale może pozostała trójka Was pozwoli zwieńczyć finał tej puszczańskiej tajemnicy (w ten czy inny sposób).

Myszy, koty i ludzie. Zapewniam, że scena nabiera kształtów w mojej głowie. Akurat na Bielona to liczyłem, nie pomijając naturalnie 8arta i Asmodiana, liczę na pomoc wszystkich obecnych, bo z pomocą samego Knappe to może sobie Olivia nie poradzić.

Przeprawa wydaje się wymagająca, a miejsce w mniemaniu panny Hochberg bez odwrotu, ale to każdy uzna jak mu w duszy gra. Jedno co można jeszcze zrobić to zasiać wątpliwość w umysłach rycerzy.

Na marginesie, od środy zaczynają mi się wyjazdy z pracy, dni wyczerpujące i z dala od mojego kompa. Z odpisami może być różnie, aż do końca miesiąca.