Ojciec Morten siedział niedaleko okna, więc prawdopodobnie ktoś podszedł go od tyłu, i najprawdopodobniej wszedł przez okno. Nie jest możliwe, by wszedł drzwiami... W końcu Sigmaryci nie są młokosami z drewnianymi atrapami, tylko wykwalifikowanymi wojownikami. Inną, równie prawdopodobną opcją jest zaczajenie się mordercy w pokoju. Równie prawdopodobna jak ta z wejściem mordercy drzwiami. Ojciec siedział przy biurku, i wcale nie wyglądało to na posadzenie go tam. Ktoś musiał go wziąć z zaskoczenia.

Po tym krótkim przemówieniu wziął od karczmarza dwie szklanki wody. Po wypiciu obydwu poszedł na górę, i wziął łuk, strzały i sztylet. Postanowił towarzyszyć Yavandirowi u Schutzmanna.

Yavandirze, może sami przejdziemy się do Schutzmanna? Obecność rozzłoszczonego gnoma i człowieka z psem może go trochę niepokoić... A w końcu zależy nam na wzbudzeniu jego zaufania. Nie potrzebujemy ogonów na każdym kroku, a znamy ciekawość imperialnych sierżantów.

Morderca mógł podać jakikolwiek powód aby dostać się do ojca Mortena lub go nie podawać. Podejrzewam, że potrafię dogadać się z szlachcicem do tego wojownikiem jakim bez wątpienia jest komendant
Dla Hansa nie podobało się to, że mu nie ufano i odtrącano pomocną dłoń.

Ken nie był zadowolony, był na kacu.
- Za przeproszeniem herr Gildril, także wybiorę się do Schutzmanna, gdyż przyda wam się męska dłoń - rzucił gorzko patrząc kpiąco na Hansa.

- Ehh Gildril, myślisz że wszyscy Sigmaryci to wojownicy? Gdyby tak było to byli bo jednostką wojskową a nie kultem religijnym, wojownikami owszem są ale członkowie zakonu Srebrnego Młota a czy ojciec Morten wyglądał ci na woja? Oczywiście że nie bo należał do zakonu Pochodni który kieruje świątyniami. - Wstał -Hans, może i ze szlachtą umiesz się dogadać ale skąd wniosek że herr Schutzmann jest szlachcicem? Czy myślisz że ktoś że szlacheckiego rodu wykonywałby tak poniżające zajęcie jak kierowanie strażą miejską? Kpina. Poza tym też idę do Schutzmanna.

Chwila moment, nie możemy wszyscy iść do Schutzmanna. Zwłaszcza nasz wściekły Ken, który jest na kacu. Co do Sigmarytów... Mogę się mylić, nie jestem znawcą ich religii. Nie zmienia to faktu, że wszyscy kapłani umieją choć trochę walczyć, gdyby przyszło im bronić świątyni. Możecie iść z nami do Schutzmanna, ale na własną odpowiedzialność. Jeśli bym chciał uciec z miasta, zrobiłbym to już wczoraj. Hansie, jestem pewien że Schutzmann jest szlachcicem, jednak jak widać, ma swoje zasady. Nie ma sensu działać na niego urokiem, bo jeszcze bardziej nam zaszkodzisz. Po prostu odpuśćcie sobie wszyscy rodowody. Teraz liczy się inteligencja i przebiegłość. Musimy być sprytniejsi od zabójcy ojca Mortena. Poza tym... Hansie, nie jesteś o nic podejrzewany, nie ma sensu, byś robił sobie kłopoty.
Po tej przemowie gestem wskazał Yavandirowi drzwi.

Jeśli wszyscy idą to nie widzę powodu dla którego ja miałbym zostać. Schutzmann nawet jak się nie urodził szlachcicem to dostał ten tytuł za zasługi.
Hans wstał i zaczął wolnym krokiem iść w stronę drzwi.

Yavandir skinął Gildrilowi i przysłuchiwawszy się od kilku chwil z zainteresowaniem rozmowie towarzyszy rzekł w końcu:
- Nie ma sensu rozwodzić się nad tym, kto powinien iść a kto nie bo tylko marnujemy czas podczas gdy zabójca jest na wolności i być może działa w najlepsze. Najważniejsze żebyśmy wreszcie udali się do Schutzmanna, ciekaw jestem i wy pewnie również, co ma nam do powiedzenia nasz komendant. Zatem odłóżcie swoje dywagacje na później a teraz ruszmy wreszcie w drogę.
Yav zapiął dwa guziki czarnego płaszcza, poprawił broń przy pasie, przepinająć rapier na lewy bok a miecz na prawy po czym wyszedł z karczmy i wraz z kompanami skierował się do Schutzmanna.

- To jest Hans de Bule, pomaga nam w śledztwie... - Yav przedstawił nowego kompana. - A jeśli chodzi o wiadomości komendancie Schutzmann, to na miejscu zbrodni znaleźliśmy to... - elf siegnął do torby i wyciągnął z niej kawałek płótna. Rozłożył je i podał znajdującą się w nim małą strzałkę Schutzmannowi. - Od tej strzałki zginął prawdopodobnie ojciec Morten. Udało nam się dostrzec na ostrzu resztki jakiejś substancji, możliwe że trucizny. Warto by zidentyfikować tę substancję, ale liczymy że tym zajmie się już pan osobiście. Poza tym zniknęła relikwia którą przynieśliśmy do światyni, więc podejrzewamy motyw rabunkowy. Liczymy również, że nie próżnował pan i ma dla nas jakieś informacje, w końcu chodzi o naszą niewinność...
Szermierz patrzył Schutzmannowi prosto w oczy oczekując jego reakcji.