"No to doskonale". Kenny wyszedł z pokoju mnicha. Miał zamiar przepytać niecnego handlarza garnków." Kto wie, może niecnota coś zobaczył...".

- Ohh znachor jak znachor, znam niektóre trutki bo przecież muszę umieć wyleczyć ludzi jeśli je łykną lub coś a te narzędzia... to tak naprawdę zwykłe narzędzia medyczne, a to trzeba wyciąć spaczoną tkankę co zazwyczaj nic nie daje bo ona odrasta albo amputować nogę jeśli wda się gangrena. No ale można narzędziami medycznymi też torturować. - Dokończył z uśmiechem. - Zanim wyjdziemy wypadało by się dowiedzieć czy coś stało się z tą relikwią może?

Ken popatrzył z niechęcią na Ibrahima.
- No tak, tak sprawdźmy co się stało z relikwią i wychodzimy...

Yavandir spojrzał na Ibrahima.
- Masz rację, trzeba spytać co z ikoną, bo jakoś jej tutaj nie widziałem - mruknął elf.
Wyeszedł z pokoju i jeśli spotkał na swej drodze któregoś z akolitow spytał czy ów mnich wie coś może o relikwi Sigmara. Sprawa była dość dziwna i nie wyglądała szermierzowi na jednoznaczną.

Napotkany przez was akolita był wysokim, szczupłym mężczyzną o krzaczastych brwiach. Usłyszawszy pytanie elfa odparł:
- To przez tę ikonę zginął nasz brat Morten. On nie żyje a relikwia naszego Pana Sigmara zniknęła! Na pewno zabójca ją zabrał. To straszne co się stało...Mam nadzieję, że odnajdziecie tego mordercę i zapłaci za to co zrobił. Niech Sigmar was prowadzi - rzucił na koniec po czym skinął głową i odszedł.
Zostaliście sami na korytarzu i nie widząc sensu by dłużej tu zostać opuściliście świątynię. Ken natomiast miał pecha gdyż sprzedawcy garnków, którego zamierzał przepytać już nie było. Deszcz znów zaczynał kropić a nad Miastem Białego Wilka zebrały się po raz kolejny czarne chmury zwiastujące nadchodzącą ulewę.

- A więc jednak relikwia zniknęła... - powiedział Yavandir. - Czyli mamy już motyw. Tylko ciekaw jestem jak znajdziemy zabójcę, przecież oprócz strzałki nie mamy żadnych innych śladów. Poza tym ktoś, kto zabił ojca Mortena musiał widzieć że przynieśliśmy mu ikonę do świątyni, zatem nasuwa mi się podejrzenie że byliśmy śledzeni...Pewnie od samego wejścia do miasta...
Szermierz spojrzał na ciężki chmury wiszące nad nimi. Nie zanosiło się na poprawę pogody.
- Proponuję odwiedzić „Śpiewający Księżyc”. Przy szkalneczce Ulthuańskiego wina przeczekamy zbliżającą się ulewę, a potem odwiedzimy naszego zacnego komendanta, może on będzie miał dla nas jakieś ciekawsze informacje. Co wy na to?
Czekając na reakcję kompanów ruszył w kierunku dzielnicy Wschodniej w której znajdowała się rzeczona gospoda. Miał nadzieję, że dotrą tam nim rozpada sie na dobre.

Szedł z Yavandirem z kwaśną miną, znowu miało padać a on deszczu nie lubił. Wtem nagle go olśniło.

- Pamiętacie tego bliznowatego co się nam przypatrywał jak weszliśmy do miasta? Może to on? Mógł nas śledzić a od początku wydawał mi się co najmniej typem z pod ciemnej gwiazdy.

Zastanawiał się nad własną teorią a także nad tym po co była złodziejowi relikwia. Czyżby do jakiegoś czarnoksięskiego rytuału? A może po prostu chciał ją sprzedać na czarnym rynku za ogromne pieniądze?

Hmm, zabójca musiał mieć kotwiczkę z liną. Z pewnością był dobrym wspinaczem. Na początku musimy ustalić charakter sprawcy, na rysopis nie mamy co liczyć. Być może ktoś miał inny motyw, a relikwię zabrał po drodze, w końcu można ją sprzedać za wielkie bogactwa. A ten bliznowaty? Albo jakiś błazen, albo faktycznie ma z tym coś wspólnego. Osobiście skłaniam się ku temu pierwszemu, kto dawałby tak oczywiście znać o swojej obecności? Zabójcy nie manifestują swojej działalności. Podejrzewam, że ojca Mortena mógł zabić jakiś skrytobójca. Nie możemy też wykluczyć motywów osobistych, lub nielegalnego działania. I popieram przedmówcę, musimy zatrzymać się tutaj na noc.

Po czym niezależnie od reakcji towarzyszy rusza w kierunku "Śpiewającego Księżyca[/i].

Yavandir zlustrował wzrokiem mężczyznę siedzącego dwa stoliki dalej, który od kilku chwil nieustannie im się przypatrywał i wyglądało na to, że tylko szermierz bierze ten fakt na poważnie, podczas gdy pozostali kompani zajęci byli rozmowami. W końcu popatzrył na towarzyszy i powiedział:
- Widzicie tego człowieka przy tamtym stoliku... - elf dyskretnie wskazał wzrokiem mężczyznę. - Od kilku chwil dziwnie nam się przygląda i zaczyna to być dla mnie dość podejrzanie. Wy wynajmijcie pokoje a ja w tym czasie pogadam z nim, bo to jego gapiostwo zaczyna działac mi na nerwy...
Yav wstał powoli od stołu i szybkim, stanowczym krokiem podszedł do stolika zajmowanego przez człowieka:
- Witam. - rzekł mocnym głosem. - Możesz mi powiedzieć dlaczego tak nam się przyglądasz od momentu naszego pojawienia się w karczmie?
Elf położył dłoń na głowni rapiera na znak iż jego pytanie jest jak najbardziej poważne. Przewiercając wzrokiem swego rozmówcę czekał na odpowiedź.