Alantar - Prezentacja systemu.

[deMaus]

Witam,

Na początku napiszę, że mimo działu nie jest to mój autorski świat. Alantar to system tworzony przez Artura “Xargos” Szymała oraz jego przyjaciół i znajomych.
Część z czytających zdążyła już poznać mój styl grania i prowadzenie, więc wie, że preferuję grę epicką w czynach, niekoniecznie konwencji. Moje postacie są szalone, ekscentryczne, robią rzeczy widowiskowe, lubią poklask i zwycięstwo wydarte z garści porażki. Kiedy prowadzę sesję moi gracze mają mnóstwo okazji do skakania na żyrandolach, czy też pojedynków na dachach pędzących pociągów.
Jestem typem opowiadacza lubiącego storytelling, uważam, że dobre odgrywanie, ciekawe pomysły, walka na granicy zasługują na sukces lub chociażby solidny bonus.

Z tym większym zaskoczeniem sam stwierdziłem, że w Alantar (który z założenia nie zakłada tak epickich wyczynów postaci) gra mi się bardzo przyjemnie. Miałem okazję zagrać w trzy scenariusze, w sumie około 12 sesji, które prowadził Artur, choć były dla mnie (storytellingowca) momenty ciężkie, to miałem okazję dzięki temu poznać bardzo spójny, dobrze przygotowany i przemyślany system. Dlatego też postanowiłem, za zgodą autora i z jego pomocą, przedstawić wam Alantar.


Artur podjął się niemałego wyzwania tworząc do systemu autorską mechanikę opartą na nie tak często występującej kości, k30. Do wyboru mamy teoretycznie tylko jedną rasę, ludzi, jednak zróżnicowaną mechanicznie. Zależnie od państwa, czy też regionu z jakiego pochodzi nasz bohater mamy inne parametry, modyfikowane jest to również przez warstwę społeczną z jakiej wywodzi się nasza postać, no i oczywiście profesję. Wszak chłopstwo zazwyczaj będzie miało gorsze wykształcenie, niż córka szlachcica, choć jak mówi nam twórca, niejednokrotnie niewolnik, będący opiekunem, a i może nauczycielem wcześniej wymienionej córki, może mieć nieliche pojęcie o nauce i funkcjonowaniu świata. Podsumowując, zależnie od pochodzenia regionalnego i społecznego, mamy kilkanaście kombinacji mechanicznych naszego bohatera, co czyni ograniczenie do jednej rasy nieistotnym problemem.
Ustaliłem z Arturem, że mechanikę będziemy prezentować na życzenie, tzn. kiedy ktoś wyrazi chęć zapoznania się z nią, zostanie mu ona udostępniona. Tłumaczymy to tym, że nie chcemy wrzucać wszystkiego na raz, aby nie zniechęcić nawałem informacji. Powiem tylko, że mechanika jest niezwykle rozbudowana, w pełni grywalna, i bardzo dobrze oddająca klimat gry. Nie należy do najłatwiejszych, ale z pewnością pozwala stworzyć niepowtarzalnego bohatera i daje olbrzymie pole do popisu przy jego kreacji.


Sam system jest jak już można się było domyślić ze wstępu, systemem Dark, czy też realistycznym. Nazwy te tak jak i nazwy Heroic, Epic, nie oddają nigdy dokładnie tego co zastaniemy, ponieważ nie da się jednym słowem opisywać tak rozbudowanych rzeczy jak settingi do systemów RPG.
Alantar to system dark, w znaczeniu, że życie jest tam ciężkie, że bohater mimo swojej niezwykłej roli, potęgi (mimo wszystko bohaterowie są potężniejsi od przeciętnego wieśniaka), jest tylko pyłkiem, w wichurze zdarzeń, rządzących tym światem. Rozgrywki bogów, możnowładców, przedstawicieli kościołów, a nawet co bogatszych kupców, są daleko poza zasięgiem przeciętnego bohatera, ale tym większa chwała i radość, gdy uda się pokrzyżować plany sługów Pierworodnej (wyjaśnienie w mitologii systemu. Skr. drugie główne zło systemu ).


Prezentację systemu zaczniemy od przedstawienia w skrótowej formie jednego z państw. Forma będzie dwojaka, pierwsza cześć zamieszczona na forum, będzie wywiadem z autorem, i jego opisem Ziem Sirtol, na koniec podamy link, do pełnego opisu owej krainy.



Alantar

deMaus - Co przyświecało idei powstania Alantaru?
Artur “Xargos” Szymała - Głównym powodem była pustka na rynku rpg. Kiedy wraz z kolegami zdaliśmy sobie sprawę, że nie doczekamy się na poważny produkt skierowany nie tylko do dzieci i młodzieży, postanowiliśmy działać. Po pierwsze zależało mi na stworzeniu dark fantasy, które nie będzie tylko naiwną skorupką/zlepkiem bogów, nekromantów i demonów tylko światem gdzie ważna jest polityka, religia, ambicje jednostki, i wiele innych aspektów, które w standardowych grach są pomijane lub przemilczane. Po drugie postawiłem na jedną rasę: a mianowicie ludzi, których zróżnicowałem w zależności od pochodzenia i urodzenia. Dzięki czemu świat jest bardziej spójny, logiczny oraz pozbawiony sztampowych i przewidywalnych rozwiązań - np: dumnych i walecznych krasnoludów, pięknych elfów i dzikich orków.


deMaus - Do kogo chcesz kierować Alantar?
Artur “Xargos” Szymała - Alantar skierowany jest do osób powyżej 16roku życia (a może nawet powyżej 18, ludzi dla których liczy się przemyślany świat, logiczne rozwiązania i realny/ciężki klimat. Zarówno przygody jak i mechanika stworzone są dla osób, które chcą od rpg'a więcej niż przeciętny odbiorca D&D, dają mnóstwo możliwości taktycznych, ogromny wybór czarów, itd. Dzięki czemu gracz może stworzyć wiele unikalnych postaci, które będą różniły się od siebie nie tylko imieniem postaci.


deMaus - Dlaczego autorska mechanika, a nie setting na mechanice otwartej np. Savager Worlds, albo Gurps?
Artur “Xargos” Szymała - Kiedy zaczynałem tworzyć system (a było to ponad 11lat temu) nie miałem dostępu do takich mechanik, zresztą chciałem stworzyć system dający MG i Graczom określone możliwości, które nie są dostępne w ww systemach. Teraz po upływie lat wiem, że dużo pracy nie poszło na marne i trud się opłacił - posiadam stabilną mechanikę dającą pole do popisu zarówno prowadzącemu jak i graczom.



Ziemie Sirtol
“Chcąc opisać krainę zwaną Ziemiami Sirtol musielibyśmy użyć słów takich, jak: jałowe, puste, martwe, gnijące, złe. Znaleźć tam można wszelkiego typu bagniska, trzęsawiska, krótko mówiąc nieprzyjazne człowiekowi tereny, ale to dopiero początek, trudno tam o żywność, wodę, lokalna zwierzyna, też prędzej pożre człowieka, niż da się upolować na kolację.
Przy czym będąc całkiem szczerym, jeśli trafisz na Ziemie Sirtol, to o czym powiedziałem wcześniej, będzie twoim najmniejszym problemem, nieco większym będą ludzie, uciekinierzy, bandyci, i wszelcy inny szaleni samotnicy, dla których te niegościnne tereny stały się domem. Następne w kolejności niebezpieczeństw wymieniłbym spotkania z sługami Upadłej, czy to jej kapłanami, czy też demonami, z którymi kapłani nawiązują nierzadko kontakty. Wszelkiego rodzaju gildie i tajne stowarzyszenia, osobiście uplasowałbym wyżej niż kapłanów, bo w mojej opinii są bardziej nieobliczalne, niż kapłani po których z natury należy spodziewać się najgorszego.
Ogólnie ludność tych ziem, to społeczeństwo brutalne, nieznające litości i współczucia. W większości żyją z przemytu, handlu niewolnikami i ogólnie działań, niezgodnych z prawem. Oczywiście zdarzają się wyjątki, ale jeśli zamierzasz na takowe liczyć, to muszę ci powiedzieć, że większe szanse masz przeżyć, jeśli na Pelmirskim dworze zakrzykniesz “Jestem demonem” po czym zioniesz ogniem.
Mówi się, że sama Przeklęta, została strącona przez swych braci bogów, i przykuta do ziemi, a miejscem jej upadku były krainy nazywane dziś Ziemiami Sirtol. Czy to prawda nie wiem, do Miasta Przeklętej dotarłem tylko raz, ale że byłem w kajdanach nie bardzo miałem okazję zwiedzać. Miasto jest olbrzymie, a rojne jak mrowisko. To co mogę powiedzieć o tym mieście, to najlepiej trzymaj się od niego z daleka, a już z pewnością od tamtejszych kapłanów, i innych sekciarzy. Z drugiej strony, jeśli chcesz znaleźć skutecznych zabójców, to nie znajdziesz lepszych niż w tamtejszej Gildii Cieni. Władzę w mieście sprawuje Nocne bractwo, elita kapłanów i pół demonów, a przynajmniej tak mówią.
Polecam natomiast zwiedzić, jeśli będziesz miał okazję, i dużą ochronę Miasto Złodziei. Tam znajdziesz wszystko. Naprawdę wszystko. To chyba największe portowe miast na tym kontynencie, tysiące, dziesiątki, a może i setki tysięcy mieszkańców, w porcie las masztów, wszelkiego rodzaju używki, legalne i nielegalne, niewolnicy, alchemicy i to tacy, którzy w królestwie dawno by spłonęli.


Pełny opis krainy zamieszczamy pod linkiem, ponieważ zajmuje niecałe 20stron i uznaliśmy, że nie będziemy wrzucali tu pełnego tekstu, aby nie zarzucać czytelnika takimi ilościami naraz.

Zapraszamy do komentowania, podsuwania wniosków i pomysłów na dyskusje.

W przyszłym tygodniu zamieścimy opis następnej krainy, prawdopodobnie samego serca kontynentu Alantaru.

Chcących się zapoznać z pełnym systemem, jego mechaniką i opisem wszystkich krain, zapraszam do napisania PW z adresem email, a wyślę plik pdf na podany adres.

[Xargos]

Witam
W pierwszym poście powinienem się przedstawić więc od tego zacznę: mam na imię Artur Szymała od ponad 16lat gram w Gry fabularne, strategiczne i karciane. Moją przygodę z rpg'ami zacząłem od WFRPG, Cybera i KC'ów, później przyszedł czas na Cthulhu i wiele innych. Z biegiem czasu zauważyłem jednak braki pewnych elementów co finalnie zmusiło mnie do próby stworzenia własnego świata oraz własnej mechaniki.
Alantar tworzę już od ponad 10lat, natomiast gramy w niego już 6rok. Aktualnie mam zakończoną mechanikę, zajmuje się ostatecznymi poprawkami oraz scalaniem fabuły.
System jest współtworzony przez grupę około 10osób o różnym stopniu zaangażowania czytaj: nieodpłatnej pracy niewolniczej .
Czego mi brakuje: oczywiście oprócz oprawy graficznej i solidnej redakcji/korekty tekstu, potrzebuje opinii, dyskusji oraz pomysłów na powiązanie świata (logiczne spojenie elementów realnych z mitologią i elementami fantasy).
Wyzwanie nr 1:
Mitologia czyli jak powstał świat - rys dziejów, szkic a raczej próba - nie jestem przekonany czy tak to powinno wyglądać. Zapraszam do dyskusji, czekam na propozycję i ciekawe rozwiązania!

Wydarzenia historii bogów:
Xargos jest bytem o niewyobrażalnej potędze jednakże tak wielka moc niesie ze sobą zagrożenie – samotność i chęć dążenia zawsze prowadziła go do stworzenia życia, które towarzyszyłoby mu przez wieki historii. Pan Świata powołał Kalastre, opiekunkę, tą która będzie kochać świat, będzie go pilnować. Pierwsza kobieta była doskonała, spełniła nie wypowiedziane marzenia Xargosa stała się jego naturalnym dopełnieniem. Czas mijał ziemia rozkwitała tak jak i przyjaźń i miłość Xargosa. Spełnieniem ich związku były dzieci, istoty obdarzone mocą Ojca. Historia lubi się powtarzać a Kalastra powoli jednakże nieuchronnie popadała w szaleństwo
Sirtol – pierworodna Xargosa ukochana córka,

1. Xargos jest bytem odwiecznym, zgodnie z legendami on sam nie pamięta od kiedy istnieje.
2. Xargos tworzy ziemie przypominającą lawę i wulkany, następnie wybraną rasę gadów obdarowuje inteligencją i niezwykłą mocą, które żyją w ciemnościach rozświetlanych wybuchami ognia i plazmy.
3. Praojciec chce mieć wyznawców rasę, która będzie kochała, czciła i wielbiła
4. Tworzy Kalastrę wieczną towarzyszkę, z biegiem czasu ich związek przeradza się w miłość. Świat zmienia się nie do poznania – rozkwita pod matczynym wpływem bogini. Nabiera życia i kolorów.
5. Z wielkiej miłości bogów rodzi się pierwsze dziecko – Sirtol, Xargos obdarowuje ją niezwykłym prezentem Księżycem, który staje się jej własną rezydencją/domeną.
6. Rodzą się kolejne dzieci Xargosa.
7. Dzieci Praojca pragną posiąść własnych wyznawców, ustalają pomiędzy sobą, że ich dzieci będą równe sobie, tak oto powstają ludzie. Pierwsi są wyjątkowo potężni posiadają cudowne zdolności i moce, widzą w nocy, dysponują magią, jednakże następne pokolenia są coraz słabsze, coraz bardziej zdegenerowane.
8. W tym samym czasie Sirtol potajemnie na księżycu tworzy własne dzieci, istoty potężniejsze od ludzi – w późniejszym czasie nazwane przez człowieka demonami.
9. Kalastra rodzi ostatnie Dziecko Xargosa – Kastora, który nie ma żadnych wyznawców.
10. Kastor czuje się opuszczony i zazdrości pozostałym bogom, dlatego zaczyna podjudzać ludzi zsyłając im wizję doskonalszego świata, świata w którym człowiek będzie równy bogom.
11. Moc Xargosa coraz bardziej wyniszcza żonę, która zaniedbuje swoje królestwo.
12. Kastor rozżalony, ogarnięty szaleństwem odziedziczonym po matce – żądny władzy splata intrygę mającą na celu przejęcie władzy, obalenie ojca, i pozyskanie wyznawców których sam nie może stworzyć – smoki.
13. Xargos powoli zaczyna widzieć zło ogarniające świat, to wszystko nie spełnia jego oczekiwań, istoty stworzone przez jego dzieci i cały świat pozbawiony opieki Kalastry jest coraz gorszy zaczyna go męczyć i drażnić, a jego Żona podjudza go do działania i potęguje jego gniew.
14. Bogowie widzą działania Xargosa, zniszczenie które ma miejsce na ziemi może dotrzeć aż do nich.
15. Smoki zostają opuszczone przez Xargosa jako te, które nie podołały jego wymaganiom.
16. Kastor potajemnie zabija i przybiera postać pierwszego ze Smoków, staje się ich przywódcą.
17. Wojna smoków połączonych z bogami przeciw ojcu – Sirtol nie wtrąca się do walki, potajemnie wraca na księżyc do swych dzieci przygotowując się do walki o władzę.
18. Xargos zdaje sobie sprawę z potęgi wrogów i wzywa istoty z odmętów wszechświata; Rejagare – Arkti, zmiennokształtnych. Przybywają jednak za późno, a bóg ojciec zostaje pokonany i wtrącony w niebyt.
19. To dopełnia szaleństwa Kalastry, która opuszcza świat, do dziś nikt nie wie gdzie zniknęła i jakie były jej losy. Władze nad światem przejmują zwycięzcy, dzieci Xargosa.
20. Po upadku Xargosa następuje okres bezkrólewia, Kastor wykorzystuje smoki aby przejąć władze, jednak pojawia się Sirtol, która uważa się za pierworodną i prawowitą spadkobierczynię ojca, reszta bogów zawiera sojusz,
21. Pojawiają się Zmiennokształtni i walczą z upadłymi dziećmi Xargosa Smokami niekwestionowanymi władcami świata. Widząc to bogowie pozostawiają potężne istoty samym sobie czekając aż jedna ze stron wygra walkę. Przybysze wygrywają walkę.
22. W chwili kiedy wydawać by się mogło, iż wszystkie smoki zostały wybite i pokonane, wkraczają pozostali bogowie ze swymi wyznawcami po raz kolejny za wyjątkiem Sirtol, praktycznie niszcząc całkowicie osłabionych po wojnie Zmiennokształtnych. Zgodnie z legendą ich niedobitki uciekają na odległe wyspy archipelagów południowych, gdzie ich potomkowie żyją do dziś. Zanim przemijają ostatnie echa wojny Sirtol uderza na swych braci i siostry.
23. Jak się okazuje nie uwzględniła w swoich planach zmiennokształtnych licząc na to, że Kastor razem ze swoimi smokami wygra z Bogami i ich ludzkimi wyznawcami, a ona uderzy wtedy na osłabionego Kastora i przejmie pełnie władzy jako najpotężniejsza Bogini. Jednakże zjednoczone siły bogów zmusiły ją do uznania swej klęski.
24. Za karę zniszczono jej dominium izolując ją tym samym od swych dzieci (pozostawionych na księżycu). Lub prawie ją zabili (śmiertelny cios miał zadać Durgil ale w ostatniej chwili Syrion ulitował się nad siostrą i powstrzymał go) jednak ranna uratowała się przenosząc swe ciało do świata ludzi, przeklinając swych braci i siostry zakazała im wstępu do świata ludzi. I tak oto jej klątwa powstrzymuje po dziś dzień potężnych władców świata, nie mogą osobiście wejść do świata ludzi – działają poprzez pośredników, kapłanów i wiernych.
Lub: bogowie strącają ją na ziemie, która ma stać się jej wiecznym więzieniem, tam odzyskuje siły i przeklina ich po wsze czasy. Od tej chwili jej bracia i siostry nie mogą stąpać po ziemi a ich dzieci są od nich odcięte – jw.
25. Po wygranej Bogowie podzielili świat na swe wpływy i domeny. Pozostawiając jego środkową część wolną i niezależną od swej woli, wybierając na swe siedziby odległe od siebie miejsca. Swoistego rodzaju bufor – ziemia niczyja.
26. Jak się miało szybko okazać przeżył jeden, ostatni smok, który szybko zauważył sposobność do zyskania własnego królestwa i odbudowania dawnej potęgi. Skrycie marząc o zemście na bogach za to, że nie pomogli smokom w walce ze Zmiennokształtnymi. Aby załagodzić dawne dzieje smok postanowił połączyć się z gatunkiem ludzkim. Wybrał niewielki naród żyjący w środkowej części kontynentu Alantar, dając im swego syna, przywódcę. Istotę doskonałą, zdolną poprowadzić ludzi do zwycięstwa imię jego to: Thanos Drak.

[Anonim]

Xargos istnieje od niepamiętnych czasów. To on stworzył z ognia świat, na którym mieszkała zwłowieszcza i pradawna rasa gadopodobna, których przerażające ruiny straszą jeszcze ludzi w najgłębszych otchłaniach jaskiń i oceanów. Oni to pierwsi nazwali Xargosa tym imieniem, gdyż wedle legend słowo to w ich języku oznaczało Praojca. Lud ten był zniewolony przez swojego stworzyciela, który zmuszał ich do bluźnierczej wiary wielbiącej wyłącznie jego imię. Jakiś czas później na świecie pojawiła się Kalastra - być może z tej samej otchłani, z której wyłonił się Xargos, a być może on sam ją stworzył - to ona odmieniła oblicze ognistego świata i sprowadziła rośliny. To właśnie w tych czasach gadzia rasa zaczęła podupadać, gdy ogień, z którego czerpali energie życiowe jak my z jedzenia zniknął z powierzchni planety. Badacze kultury gadów podkreślają, że to był początek dekadenckiego okresu ich sztuki - Xargos odwrócił się od nich. Ich malowidła i rzeźby stały się o wiele brzydsze bez jego wskazówek, ale i bardziej realistyczne. Choć inteligentni byli traktowani jak bydło, aż w końcu na niebie pojawił się księżyc, a przerażona gadzia rasa przestała organizować wyprawy na powierzchnię. Księżyc dla nich był symbolem zła. Na niektórych obrazach widać ich walkę z przybyszami z kosmosu, które przywodzą na myśl legendy o Sirtol i jej przebrzydłych istotach. Mniej więcej w tym czasie pojawili się ludzie dołączając do konfliktu między dwiema wielkimi rasami. W czasach tamtych ludzie przepełnieni byli energią życiową planety i stanowili równoprawnych przeciwników dla związanych z ziemią i ogniem gadów jak i powietrzem i wodą demonów Sirtol. Walka objęła cały świat, a ludzie prowadząc koczowniczy tryb życia nie pozostawili zbyt wiele świadectw swojej potęgi. Ich podziemni wrogowie za to pozostawili za sobą rysunki wyolbrzymiające tak potęgę jak i wady ludzkości. Na tym kończy się historia starego świata. Zagłada gadów nadeszła niespodziewanie. Mimo swojego mistrzowskiego panowania nad ziemią i ogniem coś poszło nie tak - coś wywołało niezwykle potężne trzęsienie ziemi. Prawdopodobnie był to Kastor lub Sirtol, którzy skryci w głębinach oceanu wytworzyli olbrzymią wyrwę. Nawet ludzie poprzez ustną tradycję zachowali w swojej pamięci historię Wielkiego Osuszenia kiedy to wody oceanów cofnęły się w niektórych miejsach i o kilkadziesiąt kilometrów. Ludzie tamtych dni nie do końca zdawali sobie sprawę gdzie ta cała woda znikła, ale w dzisiejszych czasach mamy pewność: system podziemnych korytarzy gadów został prawie całkowicie zalany. Ich Święte Miejsca gdzie pożywiali się ogniem ostygły i zgasły przygniecione milionami litrów wody. Ich niedobitki próbując odbudować swój świat padły ofiarą demonów Sirtol i ludzi. Niedługo później i demony Sirtol wycofały się z tego świata wracając na księżyc. Czy zostały ostrzeżone o zbliżającym się Gniewie Bogów? O tym na następnych zajęciach. Przypominam, żeby przeczytać Dom Ognia. Będzie to wam potrzebne na egzamin.

Tak ciekawiej moim zdaniem. Fajniej jak jest to przedstawione z punktu widzenia współczesnych bohaterów graczy - nawet jeśli to jacyś omylni mędrcowie czy szarlatani.

[Xargos]

Hmm... od czego zacząć żeby nie zniechęcić pierwszego, a zarazem jedynego komentatora?
Dziękuje za propozycję, niestety nie o to mi jeszcze chodziło. Plan, który przedstawiłem jest rysem historii. Wydarzeń co do, których nie jestem pewien czy mają wyglądać w ten sposób czy w inny. Problemem na teraz jest usystematyzowanie tego co posiadam oraz przemyślenie czy nie wymyśliłem zbyt dużo naiwnych/głupich dyrdymałów .
To na czym mi zależy (jestem przekonany, że jest mi potrzebne w świecie):
1. Xargos popada w szaleństwo/gniew i dąży do zniszczenia świata (podobnie do Boga ze Starego Testamentu).
2. Kalastra - podkreślić jaki dobroczynny wpływ miała na świat - jednak z biegiem czasu traci zmysły - docelowo chciałbym aby została zapomnianą boginią szaleństwa/namiętności/opętania.
3. Sirtol - uważa się za lepszą od reszty - tworzy własne istoty - przegrywa walkę z rodzeństwem i zostaje strącona na ziemie - odcięta od swej domeny i swych dzieci (które nie były wcześniej na ziemi).
4. Dochodzi do wojny pomiędzy Xargosem i resztą świata - bóg ojciec zostaje zniszczony/pokonany.
5. Chciałbym pozbyć się smoków - więc jedyne co przyszło mi do głowy to wojna z istotami przyzwanymi przez praojca - które potrzebne będą mi w przyszłości jako jedne z poważniejszych zagrożeń tego świata.
6 Bogowie zyskują na wojnie dwóch potęg i wkraczają na gotowe.
7. smoki przestają istnieć, rejagare akti pokonani ukrywają się na krańcach świata.
8. Bogowie dzielą się ziemią i wpływami i tak jest do czasów obecnych - a i jeszcze klątwa sirtol w wyniku, której nie mogą wpłynąć na ziemię (przynajmniej bezpośrednio) a ona jest uwięziona - czyli sytuacja patowa.
Czy to w ogóle trzyma się kupy?
Może ktoś ma jakieś dodatkowe pomysły co bogowie mogliby robić ze sobą przez tysiące lat?
Czy warto jeszcze to wzbogacać?
Ponadto Alantar z założenia zbliżony jest w realiach epoki do średniowiecza na terenach Europy. Pozbyłem się broni palnej dodałem magię. Tak więc wiedza jako taka zastrzeżona jest dla nielicznych, większość postaci graczy nie potrafi czytać, istnieje feudalizm, niewolnictwo, nikt nie przejmuje się szkołami dla ogółu. Dlatego wiedzę o xargosie chciałbym traktować jako "Wiedzę tajemną" dostępną dla bardzo nielicznej warstwy społeczeństwa. Zresztą nikt się nie będzie chciał nią dzielić bo w większości przypadków będzie na indeksie - podobnie jak inkwizycja zabraniała czytania wielu ksiąg dla dobra maluczkich. To wszystko czyli religioznawstwo, zapomniana wiedza itp. musi być na zasadzie legend, domysłów, niepewności.
Kończąc i tak już przydługi post, jeszcze raz bardzo dziękuje za zaangażowanie, bardzo podoba mi się twój styl (chciałbym mieć takie możliwości jak ty) i liczę, że w przyszłości jeszcze jakoś będziesz chciał mi pomóc.
Pozdrawiam

[Anonim]

Miałem więcej napisać, ale wciąż i wciąż to odkładałem, więc krótko:

Tak więc wiedza jako taka zastrzeżona jest dla nielicznych, większość postaci graczy nie potrafi czytać, istnieje feudalizm, niewolnictwo, nikt nie przejmuje się szkołami dla ogółu. Dlatego wiedzę o xargosie chciałbym traktować jako "Wiedzę tajemną" dostępną dla bardzo nielicznej warstwy społeczeństwa. Zresztą nikt się nie będzie chciał nią dzielić bo w większości przypadków będzie na indeksie - podobnie jak inkwizycja zabraniała czytania wielu ksiąg dla dobra maluczkich. To wszystko czyli religioznawstwo, zapomniana wiedza itp. musi być na zasadzie legend, domysłów, niepewności.

Czemu w takim razie chcesz dokładnie to rozpisać? Nie lepiej zostawić to w sferze niepewności i domysłów, a opisać jedynie to co jest wiedzą powszechną i ewentualnie dodać jakieś elementy, które niby są za kulisowe, ale są w związku z prowadzonymi przygodami?