Wilczy, chciałbym z Tobą obgadać temat cyborgizacji Leopolda. Generalnie wszczepy w CP traktowane są jako generatory rozmaitych premii do testów (+2 do słuchu, +2 do Spostrzegawczości, +4 do Siły etc), ja jednak w warstwie fabularnej przykładam dużą miarę do opisów ich działania i rozmaitych efektów ubocznych takiej biomechanicznej symbiozy. System CP2020 ma już swoje lata i zawsze czułem się w obowiązku nanosić na wizję autora pewne upgrady cybernetyki nawiązujące do współczesnego postępu technologicznego.

I tak zegarek podskórny w mojej wersji nie tylko pokazuje aktualną godzinę, ale posiada dalsze funkcje jak kalendarz, monitor podstawowych funkcji życiowych (tętno, puls, saturacja), analiza faz snu, prognoza pogody etc. Obsługa poprzez podskórny ekran dotykowy albo (dużo wygodniej) przez apkę na smartfonie. Jest to w zasadzie biomonitor light, w przeciwieństwie do droższego normalnego biomonitora, który potrafi dodatkowo kontrolować niektóre choroby, poziom upojenia alkoholowego, łagodzi działanie niektórych farmaceutyków, pobudza w razie potrzeby do działania gruczoły hormonalne etc.

Układ słuchowy BEZ wszczepionego głównego neuroprocesora wciąż zapewnia standardowe premie. Będący jego wymiennym elementem detektor stresowy może być uruchamiany za pomocą prostej komendy myślowej rozpoznawanej przez umieszczoną w czaszce Leopolda elektrodę. Parametry, według których pracuje detektor można w każdej chwili ustawiać za pomocą smartfonu bądź komputera. Wyniki analizy są przesyłane w formie dźwiękowej prosto do ucha wewnętrznego Pumby, dzięki czemu tylko on słyszy te krótkie proste komunikaty w stylu „prawda”, „kłamstwo”, „zdenerwowanie”, etc.

Układ łącza telefonicznego widzę następująco: miniaturowy telefon komórkowy wszczepiony w wyżłobienie w kości czaszki i podłączony elektrodami do mózgu, z zamaskowanym pod skórą za uchem slotem mikrokarty SIM. Zakładam, że Leo ma tam obecnie prywatną kartę. Wybieranie numerów za pomocą impulsów myślowych (czasami interfejs interpretujący może się pomylić). Głośnik jest wbudowany w ucho wewnętrzne, mikrofon w krtań. Gdyby w przyszłości Pumbą dał sobie wszczepić centralny neuroprocesor, będzie mógł korzystać z łącza telefonicznego niczym ze smartfonu pompując skompresowane dane prosto z sieci do mózgu i w drugą stronę, ale kosztem pewnych przypadłości w warstwie fabularnej.

Wszystkie te opisane powyżej wszczepy są tak niewielkie, że nie można ich dostrzec gołym wzrokiem i w żaden sposób nie są uciążliwe dla użytkownika.

Wzmocnienie budowy ciała nie wymaga żadnego neuralnego kontrolera, to wszczep autonomiczny, który nie potrzebuje sterowników ani aktualizacji oprogramowania.

W razie wątpliwości, pytań lub własnych sugestii nie wahaj się pisać!


A teraz dwa pytania odnośnie transportu na miejsce zbrodni: chcecie radiowóz z podpiętym kierowcą, który Was dowiezie na miejsce i wróci na komendę (co oznacza praktycznie natychmiastowy wyjazd) czy auto z depozytu (co chwilę potrwa), które sami poprowadzicie? I kto siądzie za kierownicą?

Nie ma żadnego problemu w tym, aby detektor stresowy posiadał opcję zapisywania danych - przyjmijmy, że w ustawieniu standardowym zapisuje dowolnej długości pliki audio o wielkości łącznej 128 MB. Pliki te można odtwarzać wtórnie po sprzęgnięciu cybermodułu z apką smartfona i z poziomu apki usuwać (przegrywać etc).

Aby pchnąć akcję do przodu, poproszę o mały wpis fabularny autorstwa któregoś z detektywów, gdzie Wasz BG poprosi funkcjonariusza w dyspozytorni o wydanie z depozytu samochodu (jak już wspomniałem na Messengerze, nie możecie wypożyczyć radiowozu, prowadząc samemu możecie wziąć tylko nieoznakowany wóz cywilny, na przykład wspomnianą już Izerę).

@Pinn, sprężaj się z kartą, bo na ulicach jest taki ruch, że nie obejdzie się bez testowania Prowadzenia pojazdów!

@Johny, pamiętaj, że możesz się wkupić w łaski kolegów płacąc za ich kanapki! ;-)

W wątku fabularnym pojawił się nowy wpis i korzystaj z tej okazji chciałem poruszyć pewną ważną kwestię. @Pinn będzie wiedział od razu, o co chodzi, ponieważ grał już u mnie wcześniej i zna doskonale moje upodobanie do zaawansowanego światotworzenia.

@Johny, @Wilczy - jak przebąkiwałem w rekrutacji, będąc Mistrzem Gry lubię zagłębiać się w taki opis świata, który wiąże z nim bezpośrednio postacie Waszych bohaterów. To dlatego w moich sesjach często pojawiają się sceny fabularne, gdzie jako MG opisuję pewne konwersacje lub poczynania Waszych postaci bez wcześniejszego ich konsultowania z graczami. Są to z natury wstawki całkowite nieinwazyjne, które nie stawiają BG w obliczu żadnego zagrożenia i mają jedynie pogłębić wizję świata oraz dostarczyć Wam nieco pobocznych informacji. Pisząc je staram się zawsze brać pod uwagę charakter bohatera przedstawiony w jego KP.

Przykładem takiej praktyki niechaj będzie post #10 (monolog Kato oraz prezentacja wozu). Wydaje mi się, że to przyjemniejsza forma prezentacji świata od wpisu w komentarzach, kim jest Kato oraz co to Hussarya, więc mam nadzieję, że taki lekki autopilot Waszych postaci nie wzbudzi w Was negatywnych wrażeń - a piszę to na bazie moich doświadczeń z graczami, dla których takie sterowanie postaciami przez MG jest nie do zaakceptowania. Gdybyście jednak mieli zastrzeżenia, poszukamy jakiegoś kompromisu.

Dodatkowo chciałbym wiedzieć, czy tak obszerne fabularki są dla Was w porządku czy raczej przytłaczają niepotrzebnymi informacjami i co ewentualnie miałbym w nich zmienić.

Jeśli o samą grę chodzi, chętnie zobaczyłbym teraz post Pinna opisujący wyjazd Arrinerą z garażu oraz post Johnego opisujący reakcję Ryana na dotychczasowy bieg wydarzeń (oraz opcjonalnie nowy wpis Wilczego już w wozie, w drodze do przydrożnego baru po przekąski).

@Pinn, w swoim poście rzuć 1k10 proszę, chciałbym zobaczyć jak radzisz sobie za kółkiem takiego luksusowego wozu.

Jeśli nie będziecie mieli zastrzeżeń, proponuję deadline na odpisy do wtorkowego wieczoru.

Światotworzenie w wykonaniu graczy jest bardzo mile widziane, o ile nie ingeruje zbyt mocno w bieg fabuły (w takich przypadkach jako MG rezerwuję sobie prawo do modyfikacji zbyt daleko idącego wpisu). Co do poszczególnych scen, zależy to w zasadzie tylko od tempa odpisywania i dużego łutu szczęścia - w przypadku dyspozytora akurat miałem wolną chwilę, to sobie poimprowizowałem i tak stworzyłem postać Kato czekając w międzyczasie na aktywność drużyny.

Nie mam również problemu, jeśli gracz daje cynk w temacie technicznym, że chciałby "to albo to" opisać samemu - po zrobieniu takiej rezerwacji wstrzymuję własne popędy literackie ;-)

EDIT

@Johny. Przyznam szczerze, że próbowałem kiedyś prowadzić sesje CP2020 w oparciu wyłącznie o technologie opisane w podręczniku i bardzo się męczyłem w warstwie światotworzenia. Autor nie przewidział wszystkich kierunków rozwoju technologicznego w kolejnych dekadach, przez co bardzo mi dokuczał brak w grze nowoczesnych smartfonów, dronów (od malutkich szpiegowskich po ciężkie drony zaopatrzeniowe) czy robotów kierowanych przez autonomiczną SI.

Zdecydowałem się na samodzielny upgrade świata, aby uciec od wzmiankowanej przez Johnego siermiężności takich dla przykładu sieciowych serwerów Atari i Commodore (i przy okazji poprawiłem też geopolitykę, chociaż tego w większości sesji raczej nie widać, bo rozgrywają się bardzo blisko poziomu krawężnika). Mam nadzieję, że ta podrasowana odsłona Night City Was nie odstraszy!

Arrinera Hussarya to autentyczny pojazd, nieudany projekt polskiego przemysłu motoryzacyjnego (jej zdjęcia znajdziecie w sieci). Jedyna różnica to trzecie miejsce siedzące z tyłu dla Ryana, oryginał miał mieć tylko dwa fotele. Odzieżowy potentat Halina Obaytec też istnieje, aczkolwiek w rzeczywistości nie posiada aż tak wielkich dochodów jak jej megakorporacja w CP2020 ;-)

Dla zachowania płynności fabuły (a także minimalnego poziomu realizmu) proponuję, aby po kanapki wyskoczył tylko jeden z Was, pozostali mogą siedzieć w błyskającej doczepionym kogutem Arrinerii – dzięki temu zabiegowi ograniczymy ten epizod do małej scenki, która nie wstrzyma zbyt długo biegu głównej osi fabuły. Może być?