[Publikacja Ocenzurowana Przez Autorkę]

Nami.

„Przed świtem"

Tam już tylko dłonie eteru
Tkają marzeń ulotny gobelin
Posłuchaj jak nacieka jasność
W ciała Twojego pachnący obelisk

[Publikacja Ocenzurowana Przez Autorkę]

Nami.

Wszystko się już wypaliło
wszystko, co kiedykolwiek było
nie ma żadnej, niezerwanej więzi
nie ma żadnego wiecznego uczucia
jak wiatr, wolny zostałem
z możliwością knucia...

[Publikacja Ocenzurowana Przez Autorkę]

Nami.

Siadłem przed myśli moich lustrem
"Będę sobie sam Panem i Bóstwem!"
odrzuciłem wszystkie przekonania
"przecież będę nie do pokonania!"

Stałem się stwórcą tego świata
"wpierw zabiłem tylko mego brata"
To ja teraz stoję na złotym piedestale
"Ustawiłem niegodziwości armię na obronnym wale"

Teraz mówiąc te słowa jem pyszne śniadanie
W dziwnym biały kaftanie
Dlaczego mój świat jest taki mały?
Nie mam tutaj nawet skały

Ktoś okradł me parszywe królestwo,
zabrać srebrną klamkę TO ZŁODZIEJSTWO!!
Czasem odwiedza mnie tylko Anielica
choć chyba żadna z niej dziewica

zostawia czasem kolorowe pigułki
szepcząc magiczne regułki
"Bym nigdy nie stał się normalny,
bo świat, za tymi drzwiami jest fatalny..."

„Przyznaję”

Napisałem pogodny wiersz
- Do dupy!
Kreślę więc wszystko
A ona mi na to
- Dziękuję!

Sprawiedliwa...

Ponoć jedyna na tym świecie sprawiedliwa
Bo nie baczy na kiesę, bogatyś czy nie
przyjdzie i dotknie cię, dotkliwa
znasz jej imię nie powiesz ze nie...

próbuj jeśliś odważny- uciekaj
obiema Rękoma się zapieraj
Ona sprawiedliwe dziecku żywot skraca,
Przecież taka jest jej praca

Lecz Ci co cierpią tu katusze
(mija ona z dala te ich dusze)
Na padole dłużej żyliście
przecież sami tego chcieliście

Sprawiedliwe, by lat kilku jedni
Nie dożyli, sprawiedliwe??
By rodzice swe dzieci przeżyli...
Wszyscy jesteśmy biedni.

[Publikacja Ocenzurowana Przez Autorkę]

Nami.

„Ku Światłu”

Prawda mieszka za granicą zmysłów
W domu tysiąca szeptów
Wyroczni bez imienia
Gdzie gasną słońca
I gdzie w kuźni istnienia rodzi się Światło

Nie przezwyciężone horyzonty złudzeń
Wzlatujących ponad ustalone prawa
Z palcem na ustach miesza na powrót z ziemią

Za horyzontem oświecona dłoń
Wypala runy prawdy na powiekach Śpiących

Twarz maski wieków skruszona
Opada patyną kłamstw pod spojrzeniem duszy

Przebudzeni kroczą wśród prochów starych zasad
Przyciśnięci gorzkim brzemieniem swego blasku

Na drodze do Światła ożywa świadomość
Iż z każdym krokiem
Cień nieznanego rośnie za plecami