Cóż mam powiedzieć? Na Jakuba natknąłem się niechcący (bo kolega chyba czytał). Jakub wymiata. Ale to jest tak na prawde jedyna dobra "książka", a raczej seria (oprócz operacji dzień wszkrzeszenia) jaką napisał Pilipiuk. Ale i tak jest GREAT!

Książka jest naprawdę super, podobnie jak pozostała twórczość Pilipiuka. Naprawdę potrafi facet pisać ciekawe książki zresztą pisał nawet kontynuacje Pana samochodzika. Co do ekranizacji myślę że to ciekawy pomysł choć jeśli ma to wyglądać jak to było z Wiedźminem to ja szczerze dziękuje.

Osobiście uważam Pilipiuka za dobrego pisarza, ale Jakub jest moim zdaniem najzabawniejszą postacią w polskim fantasy. Więcej takich postaci.

Wywiadzik z Pilipiukiem w którym mówi m.in. o ekranizacji właśnie:

Czytałem chyba wszystkie książki o Wędrowyczu. Pomysł niezwykle oryginalny. Ciekawe postaci Jakuba i Semena, a ich przygody są genialne. Pilipiuk pisze chaotycznie, bez zwracania uwagi na długawe opisy, co pozwala czytać te książki szybko.

Irytuje mnie jednak jedna rzecz - ideologia. Widać, że pan Pilipiuk nie darzy sympatią "czerwonych" (wszakże jest w UPR). Jednak we "Wieszać każdy może" stało się to wybitną przesadą.

Trochę zaprzeczasz sam sobie - chaotycznie napisanej książki nie dałoby się czytać szybko. Coś o tym wiem - szczególnie gdy muszę przeczytać książkę kogoś, kto ma przed nazwiskiem 'prof' albo 'dr' :).

A co do ideologii - jest to święte prawo pisarza. Przynajmniej dopóki nie uzależni całkowicie swojego dochodu od książek o Wędrowyczu, może sobie na to pozwolić. Prawdę mówiąc książek napisanych neutralnie politycznie nie znajdziesz - no chyba że w harlequinach albo podobnych temu wynalazkach :P.

BTW przeczytaj sobie "Przenajświętszą Rzeczpospolitą" Jacka Piekary jeśli razi Cię ideologia w Wędrowyczu...

Owszem. A jednak w ostatniej książce pewien "poziom ideologiczny" był trochę za wysoki. Może narzekam, ale w starszych przygodach Wędrowycza pastwienie się nad komunistami było zabawne, bo trzymało klimat do którego się przyzwyczaiłem w serii. Tymczasem opowiadanie w którym autor przyrównuje UE do organizacji hmm... faszystowskiej, w dodatku nie ma tam ani grama fantastyki - no coś tu jest nie tak.

Pisarz ma święte prawo wprowadzać do książki własne przekonania i poglądy. Jednak w przypadku "Wieszać każdy może", Pilipiuk zaszedł ciut daleko.

O, to jest już druga strona barykady. Z zamiarem przeczytania tej książki noszę się od dawna. Słyszałem wiele sprzecznych ze sobą opinii o niej.

Myślę, że w "Wieszać każdy może" wynikło to z tego powodu, że Pilipiukowi skończył się pomysł na tą książkę. Przy całej mojej sympatii dla jego osoby muszę z żalem stwierdzić, że bardzo odstaje ona poziomem w stosunku do poprzednich pozycji. I może dlatego, jak skończyły się pomysły, zaczęło się politykowanie.

Porównania UE nie pamiętam, bo dawno już czytałem "Wieszać...", ale jeśli takowe jest, to rzeczywiście jest lekkie przegięcie.

Nic nam jednak do tego, bo Pilipiuk ma całkowite i słuszne prawo powiedzieć: "nie podoba Wam się, nie czytajcie". Tak działa kapitalizm :).

A na "Najświętszą..." to by się osobny temat na tym forum przydał, tyle, że co słabsi mogliby mieć po lekturze kłopoty z sercem ;).