Lubie czytać systemy rpg i od zawsze mam słabość do gry (słabość to jedno, realna możliwość gry z otwartym na dialog mg to drugie) magami, więc... pewnie akademik. Jakiś occult, czy fairy scholar, bo nie jedną tradycję mistyczną w naszym świecie przerobiłem by lepiej magusem grać. Talent magiczny jednak pewnie miałbym zero. Taki teoretyk 'magii' czy coś pewnie.

Wojownikiem, ewentualnie rzeźnikiem przeprowadzającym co jakiś czas rzeźnickie tournée po okolicy.

A ja byłbym złym czarownikiem;P.

Zdecydowanie bym żył na boku, gdzieś w lesie sam ze sobą i swoimi myślami. Nie lubiłbym ludzi i raczej bym od nich stronił. Taki totalny typ samotnika w lesie, który jest trochę zgorzkniałym starcem ze swoimi książkami

7 lat temu:
Dzisiaj modyfikuję koncept o wędrownego kotlarza, który dodatkowo w podróżach przekonuje, że świat jest fantastyczną manifestacją wytworu wyobraźni demiurga, którym jest istota bez żadnych nadprzyrodzonych mocy w świecie pozbawionym magii, smoków i orków oraz nosiłbym cynowo-aluminiowy hełmik, który chroni przed rzucanymi w niego jajkami, pomidorami i kamykami ;-)

Ja tam pewnie byłabym zawodową żebraczką, przeraźliwie wyjącą w łachmanach pod jakąś świątynią. ;)

A ja pewnie jakimś karczemnym opojem. Również zawodowym:)
Ale w razie potrzeby zgrabnie bym się przebranżawiał na kogoś kto obrzuci zgniłymi warzywami mądralę od demiurgów;P

Ja bym pewnie był jakimś krasnoludem, który jest wolny duchem i lubi dużo złota. No wiadomo jakiś kufel piwa do tego i topór do zabijania jakiś potworów.