Ja hat tricka strzeliłem :mryellow:

Problem zaś jest wyolbrzymiony. Ot zwyczajnie raz Ja mam czas na swe hobby, raz pełnie zaszczytną (jak również ciężką, niebezpieczną i pełną poświęceń) służbę na straży domowego ogniska, aby ten czas mógł mieć ktoś inny. ;)

A poza tym mamy dziadków. Niech mają coś z życia. :P

Nie jestem pewny, czy ta dyskusja zmierza we właściwym kierunku... :P

Clutter o naiwny ty, ona to robi tylko po to by założyć ci JPS na palec. :p

Jak kocham sam siebie, to to też się zalicza pod ten wątek?

Pod warunkiem, że wylewnie okazujesz sobie uczucia. :P

No i nie martw się. Z tego się wyrasta.

Nie wiem, czy sobie coś wylewam. Na pewno dużo sobie wyrzucam :D

Ale żeby nie było off-topu... Cóż, ja tylko szukałbym partnerki, która współdzieliłaby ze mną między innymi to hobby, a już co najmniej grała ze mną w planszówki/karcianki. Uważam, że gry fabularne i inne nerdowskie zabawy potrafią budować dobrą płaszczyznę porozumienia w związku. O ile ludzie są ogarnięci, rzecz jasna. Kretyn zawsze pozostanie kretynem, nie ważne, co będzie robił :-)

malahaj no to zazdroszczę. U mnie ciężko z opieką dziadków na gry/spotkania. A małżonka faktycznie i moja się zajmie dziećmi jak ja chce wybyć na grę. Niestety moi współgracze w realu częściowo się rozsypali lub łącząc siły z innymi znajomymi w planszówki i ostatnio w pokerka zagrywają.
Może jakoś uda mi się wrócić do gry w realu z kimś nowym bo na starych graczy/MG cięzko teraz liczyć mogę.

Mój mąż na samo słowo RPG reaguje nienawistnym grymasem. Ma w tym temacie fobię i dosłownie szlag go trafia jak widzi, że znowu gram (pokłony dla LI :D).

Za młodych lat (przed pierwszą zmarszczką) moje hobby pochłaniało mnie bardzo za bardzo. Z pewnością więc nie chodzi o samo RPG a strach przed nawrotem tej choroby. ;) Tj. pochłonięcia.
O jakimkolwiek hobby więc byśmy nie rozmawiali - jest przecież dużo różnych innych tematów, zainteresowań, sposobów na spędzanie razem czasu - jeśli nie dzielimy z partnerem jednego to jeszcze nie koniec świata. Ważne by pielęgnować je bez szkody dla związku i szanować wzajemnie różnice w zainteresowaniach.

Wracając do samego RPG to w summa summarum cieszę się, że tego zainteresowania nie dzielimy razem. Po pierwsze mój mąż mógłby się stać takim samym maniakiem jak ja. :p Po drugie dzięki temu moja kreacja jest nieograniczona. Druga połówka nie patrzy mi na ręce.

I całe szczęście: planszówki i karcianki - lubi!

Ja z kolei spotkałem się z pozytywnym odzewem ze strony mojej dziewczyny, totalnie była wyrozumiała i sama chciała się dowiedzieć w tej kwestii sporo informacji. Rzadko dosyć gra ze mną, znacznie częściej gra w rgp na komputerze. Jest dla mnie mega wsparciem i cieszę się, że akurat w tej kwestii nie mam z tym problemu.