Uważam że świat w grach fabularnych zależy tylko i wyłącznie od ludzi grających w niego .
Np. Sapkowski opisał że krasnoludy mogą unieść tyle co dobry koń a i jeszcze by tego konia na plecy wzięli.
Więc sądzę że nadmierny realizm to za dużo bo jaka radocha jest z sesji gdzie 3/4 jej to szukanie wody?

Myślę, że to była... hiperbola? Tak to się nazywało? Poprawcie, jeśli się mylę, chodziło mi o świadome wyolbrzymienie.

A czytałeś sagę?
Było tam napisane że krasnoludy szły do przodu z pakunkami na plecach pod którymi nie jeden koń by zaraz padł a człowiek miał problemy z uniesieniem. A jeden nawet niósł koło od furmanki.

Powiedz mi kto by był w stanie kilka dni podróżować z takim czymś?

A tak poza tym to jest świat Sapkowskiego. Więc nie musi zgadzać się z DnD czy młotkiem.
Rozumiesz?

Oho. Sagę znam, a jakże. Nie jestem co prawda na świeżo, dlatego polegam na tym, co piszesz, Mości Marjanie. Moja uwaga tyczyła się dodatku w postaci konia. O tym, że są krasnoludy mocarne, wytrzymałe i uparte jak tury, sam jestem przekonany. Tyle, że ("nawet"!) koło od największej furmanki nie dorównuje raczej masą zwierzęciu, które ów pojazd ciągnie.

Na pytanie, kto byłby w stanie, odpowiem bez wahania:
Krasnolud.

DnD trawię raczej z trudem, Młotka nie poznałem praktycznie. I bardziej skłonny jestem uwierzyć w opowieść o krasnoludzie, który podróżował sobie, radośnie dźwigając pociągową chabetę i jej juki, właśnie po którymś z wyżej wspomnianych uniwersów, niż po "świecie Sapkowskiego".

Poza tym krasnolud obładowany niczym juczny koń, jak dla mnie, mieści się w ramach realizmu (chociaż zapewne nie "nadmiernego"), jeżeli dany świat właśnie przez zdolne do tego krasnoludy jest deptany. Tak samo jak same w sobie, nawet zupełnie nagusieńkie, rzeczone krasnoludy.

Wiesz ja przepisuje to co napisał Sapkowski, ale mnie też taki wygląd krasnoluda bardziej odpowiada. W końcu mocarne one musiały być skoro w kopalniach hutach i tym podobnych zawodach pracowały.
W bitwie pod Berną Krasnoludzki Hufiec Ochotniczy przesunął (dosłownie) się w stronę przeciwników i potem idąc dalej zablokował im możliwość oflankowania reszty.
Czy ludzie by tego dokonali?? Sądzę że nie.

P.S. Nazwy mogłem poprzekręcać za co przepraszam, ale do roboty się spieszę:D

Dobra, to jest bez sensu.
Skoro przepisujesz, znaczy, że masz pod ręką. Gdzie Sapkowski napisał, że krasnolud może nieść konia i jego juki, bo nie pamiętam? Nie chodzi o to, że Ci nie wierzę. Chodzi mi tylko o to, że odczytywanie dosłownie tego, co napisał może być lekką przesadą, bo jak to pisarz, stosuje różne artystyczne zabiegi. Jesteś pewien, że to nie było coś w rodzaju: "Zjadłbym konia (nomen omen) z kopytami"?
Jeszcze raz podkreślam, że nie neguję tego, że krasnoludy są silne. Chodzi mi o przesadną dosłowność.

Nie chodzi mi o przesadną dosłowność. Jak ktoś tworzy świat w którym ktoś jest silny to go negujesz??
A to o krasnoludach było w 2 tomie wiedźmina.

Nie no, bardzo fajnie. Przepraszam, ale mam wrażenie, że albo ja nie umiem wyrazić swojej myśli wystarczająco jaśno, albo Ty masz problem z jej odczytaniem. Prawdopodobnie to moja wina. Dlatego spróbuję jeszcze raz:
Nie neguję tego, że krasnoludy (krasnoludowie?) są bardzo silni. Stwierdziłem, że napisanie przez szanownego autora, że krasnolud mógłby nieść tyle co koń i jeszcze do tego samego konia, może - tym bardziej, że nie wiem, w jakim kontekście to napisał - być zabiegiem artystycznym, który ma za zadanie podkreślenie niezwykłej - z punktu widzenia człowieka - siły rzeczonego przedstawiciela krasnoludów.
Przepraszam wszystkich, że piszę po raz któryś tam to samo, ale chciałbym być dobrze zrozumiany, przez Szanownego Marjana.

No raczej człowiek w świecie wiedźmina nie miałby wielkich szans w np. przeciąganiu liny z krasnoludem. Rozumiesz?
I skończ z tym sarkazmem.

Rozumiem. Tak, zgadzam się, nie miałby szans. Bez żadnego sarkazmu. Kończę z nim i z dyskusją też. Zobacz, przegnaliśmy tym bezsensownym sporem wszystkich ludzi z tematu. Niniejszym przepraszam wszystkich, którzy mieli ochotę wypowiedzieć się na temat realizmu w RPG i zrezygnowali oraz tych, którzy chcieli o tym poczytać.

Nie ma emocji - jest spokój. Nie ma ignorancji - jest wiedza.
Nie ma namiętności - jest pogoda ducha...