Człowiek, za wszechstronność prostotę gry. W końcu w starym swiecie dominują ludzie gdyby byli słabi dawno by ich już chordy chaosu opanowały.
A wogóle w czasie takich zawieruch powiątpiewam w sens gry inną rasą. pierwsze miasto i może taki inno rasowiec skończyć na stosie.

No i daje to (granie innymi rasami niż człowiek) taki fajny dreszczyk emocji. Każdy rzut kostką decyduje o życiu. Zawsze trzeba uważać gdzie, o czym i z kim się rozmawia. Każda mieścina, nawet najmniejsza, może być ostatnią, którą moja postać odwiedziła z swoim marnym życiu. Ludźmi z reguły nie gram bo wystarczy mi bycie człowiekiem w realu.

kiedyś wydawało mi sie że człowiek jest nudną rasą.... ostatnie kilka sesji gram tylko człowiekiem. poprostu w warhammerze potrafie stworzyc wizję swojej postaci. Co do elfa zawsze kojażył mi sie postacią taką... nieskazitelną:lol: jeżeli wiecie co mam na myśli. Krasnoludy też są w miarę zwłaszcza w Warhammcu. O niziołku nic nie powiem bo nie miałem styczności.
jako swoją ulubioną rasę wyznaczam Człowieka.

ja lubie elfy .....

A ja dłuższe posty... Jeszcze jeden taki i poleci warn.

K.

Ja wprost przepadam za Krasnoludami. Za ich siłę, za prostotę życia i dowcip. Normalnie, eh... taki krasnal, to nie podskoczysz. Lubie także Niziołków, oraz Gnomów. Ale Gnomami wiele nie grałem. Ludzie są w porządku, ale jednak, co krasnolud to krasnolud. A co do Elfów, to nie gram nimi, bo raz, że nie potrafiłbym chyba zbyt dobrze ich odgrywać... Bo co, ja po lasach się szlajać mam i co? Na lutni przygrywać, mając 1000 lat? Pff... A po drugie nie ciągnie mnie do nich... jakaś jednak taka niechęć. :P

Krasnoludy i tyla!

Na początku grałem elfem - aroganckim, wywyższającym się egocentrykiem - nie wiem czemu ale jakoś szybko zginął - z ręki BG...
Kolejny bohater to krasnolud - bez manier za to z wielkim mieczem, który służył do rozstrzygania większości sporów i dylematów, poza tym całkiem miły konus.
Ostatnim bohaterem był człowiek - myśliwy - łucznik z demonem zaklętym w łuku - właściwie demon był łukiem, do którego najbardziej się przyzwyczaiłem i którego najbardziej polubiłem. Sympatyczny, prosty facet.

Chyba jednak najlepiej gra mi się człowiekiem, chociaż mam słabość do krasnali i ich grubiańskiego poczucia humoru - to przez Sapkowskiego i jego Jarpena.

Jeśli dobrze pamiętam to nigdy nie grałem w młotka nikim innym jak nie człowiekiem ... zawsze jest ciekawy na swój sposób i wybieranie tej postaci jest dość alternatywnym wyjściem ... :)

W Edycję 2 nie grałem, ale w 1 zdecydowanie człowiek. Biorąc pod uwagę przepakowane statystyki elfów i, w pewnym sensie, chociaż mniejszym, krasnoludów, nie przepadam za ładowanie ludzi i elfów do jednej drużyny. Niedawno zresztą wystąpiła sytuacja, ze zacząłem prowadzić 1 ed. no i moi gracze wybierali rasy. Wspomniałem: Panowie, jestem GMem, który lubi dawać punkty. Dostaniecie więc na początku trochę punktów za wasze doświadczenie życiowe przed rozpoczęciem grania. Elfy dostraja po 100, krasnoludy 300, ludzie 500. Oczywiście wolny wybór.

Ostatnio zaszła mała zmiana preferuje niziołków. Są takie no... takie niziołkowate. A nigdy niezapomnę Edgara zarówno tego pierwszego na moich sesjach jak tego drugiego w Tajemnicy Schwarzdorfu autorstwa Yody.

Na poczatku gralem czlowiekiem . Uniwersalna rasa, nadaje sie na prawie kazda profesje. Jednak po pewnej przygodzie i stracie mego najlepszego przyjaciela z powodu podszeptow Chaosu zawiodlem sie. Od tamtego czasu gram krasnoludami. Po 3 miesiacach grania i zdobycia profesji zabojcy demonow zaczelem wymiatac. Kocham krasnoludu za ich temperament, mile spedzanie czasu w karczmach(przy piwku/wodce, nigdy winie i malej rozrubie) i szlachetnosci w boju. :D