Wlasciwie jestem za polelfami. Gardze dodatkowym atutemu ludzi tak wiec polelf jest bardziej odpowiedni. Zadnych dodatkowych modyfikatorow, a przy okazji pare dodatkowych zdolnosci. NIe mowiac o tym za na codzien jestem czlowiekeim ktorego porownuje sie do elfa wiec latweij mi sie wcielic w taka postac.

Jak dla mnie najlepsza rasa są ludzie :) Nigdy nie grałem żadną inną rasą i nadal nie zamierzam. ;)

Moja ulubiona rasa to niziołki- zwinne, małe, potrafiące znaleźć się w każdej sytuacji i wyjść z każdej opresji.
Tylko nie wiem dlaczego jak grałem w dnd to większość ludzi uznawało niziołek- złodziej. Fakt. Często byłem złodziejem ale zdarzył mi się niziołek barbarzyńca z długim mieczem jako miecz dwuręczny (miałem 1m wysokości jakby ktoś miał wątpliwości :P). Gram nimi jak chcę do drużyny wnieść trochę humoru. Takie nietypowe stworzonka z nich. Jak chcę być kimś mrocznym wybieram człowieka. Do elfów i karasnoludów każdego rodzaju jestem nastawiony raczej niechętnie.

Aasimarowie. Mechanicznie i fabularnie świetny materiał na paladyna. Bardzo dobre bonusy do Charyzmy i Mądrości, brak kar do atrybutów, odporności i stosunkowo małe dopasowanie poziomu. Od strony tła są ludźmi z domieszką niebiańskiej krwi. Krew na ogół determinuje również ich szlachetny charakter. Bardzo dobrze sprawdzają się też jako kapłani dobrych bóstw, rzadziej zostają bardami lub zaklinaczami.

Drowy. Do niedawna ulubiona rasa. Bardzo podoba mi się społeczeństwo drowów, które przedstawia w swych dziełach Bob Salvatore. Granie złym przedstawicielem tego rodzaju uważam za trudne i ambitne, a granie dobrym, za trochę zbyt popularne.

Człowiek. Dodatkowy atut i umiejętności, szybkie awansowanie. W każdej klasie postaci sprawdza się bardzo dobrze. Ponadto jest to, moim zdaniem, rasa z wiadomych powodów najłatwiejsza do odgrywania :)

Napisałbym jeszcze o szablonie pół-niebianina, ale to już nie będzie na temat :P

Ludzie. Kiedyś strasznie nie lubiłem grać ludźmi - byli zbyt zwyczajni. Potem grałem każdą możliwą rasą na kilka sposobów i zacząłem bazować historię postaci na klasie, a nie rasie. Do wielu z tych historii najlepiej pasował człowiek.

Elfy. Wszelkiej płci i maści. Głównie słoneczne, dzikie, księżycowe i mroczne. Piękne, mistyczne stworzenia, mądre i zręczne. Ostatnio znużony jednak jestem wszechobecnością i popularnością tychże stworów.

Zgadzam się z Noise. Ludzie. Wszechstronni, uniwersalni. Nadający się do każdej rasy, praktycznie każdej historii.

Powiadasz, będąc krasnoludem, możesz lepiej ułożyć historię osadzając go między elfami? Będzie ciekawiej?

Możliwe.. jednak ludzi jest tak wielu, możesz stworzyć tak różne postacie, że będzie pasował do wszystkiego jak i będzie kontrastem w każdym otoczeniu. Jest najbardziej plastyczną, ruchomą i dającą wiele możliwości rasą w D&D. Za to ich lubię.
Są przecież odmiany, rasy ludzi, jak np. Nord. To poszerza dodatkowo możliwości.

Przejrzałam cały ten temat i niestety nie powiem nic nowego, gdyż może nie tyle ulubioną rasą, co najczęściej grywalną sa właśnie ludzie. Patrząc na wszystkie systemy fantasy w jakie grałam, 90% moich postaci to ludzie.
Dedeka też to sie tyczy, gdyż wszystkie moje postacie na poważne sesje były ludźmi - oprócz 2, o których za chwilkę powiem.
Jedną z moich pierwszych postaci do dedeka była ruda kenderka - o postaci pisać nie trzeba, nazwa rasy mówi sama za siebie. Bardzo długo nią nie pograłam ( zginęła rozszarpana przez coś... nawet nie pamiętam przez co, ale uznała to za słodkie stworzonko i chciała przytulić), ale zdecydowanie to jedna z tych postaci, które bardzo polubiłam, i myśle że spokojnie moge nazwać kenderów moją ulubioną rasą. Nie umiem tego zbyt dobrze uargumentować, poprostu od pierwszego wejrzenia sie w nich zakochałam. Zresztą, kendera mi bardzo łatwo odgrywać, chyba mam w sobie coś z tych malutkich istotek ^_^'' ( i nie mówie tu o wzroście :P)
Drugą nie ludzką postacią była... tiefling, dość dziwna zresztą. Przez ta postać nabarałam sympati do tej rasy, ale nie tak duzej żeby nazwać ją moją ulubioną. Podobną sympatią dażę fey'ri. Dwa razy miałam przyjemność grania tą rasą ( na jednej powaznej sesji pbf i na jednej w realu.... mniej poważnej) i mimo iż jest to rasa naprawde silna mechanicznie, to gdy okroi sie jej zdolności i plusy, można naprawde fajnie nią pograć.

Co do mnie to lubie krasnoludy, wg mnie pasuja do swiata fantasy, sa humorystyczne, to w nich lubie :D. Gnomy to tez super rasa, sa swietnymi technologami, to jest naprawde w swiecie fantasy ciekawe i wazne. Ogolnie lubie niskie postacie, lecz jest jeden wyjatek co do niziolka, nie lubie go tak bardzo jak krasi i gnomy. Tez chetnie moglbym pograc elfem (z tych wysokich).

A mnie się najbardziej widzi wielki ork, najlepiej barbarzyńca. Lubię grać orkiem, bo lubię pomachać wielkim toporem, lubię kroić w plastry magów, zanim zdążą wypowiedzieć inkantację i lubię pakować się w sam środek bitwy, gdzie jeden mi się ociera o policzek, drugi o ramię a trzeci właśnie przelatuje nad moją głową, lubię gdy mnie zimne ostrze miecza przeciwnika łaskocze po moim orkowym policzku ;)

Minęło już ponad 18 miesięcy, odkąd założyłem ten temat. Jest w nim już 49 postów. Ten jest 50 :D W każdym bądź razie w ciągu tego czasu zmieniłem nieco swoje preferencje co do ras DnD i teraz mogę z całą pewnością stwierdzić, że lubię grać elfami. Są zwinne, szybkie, a niedobór budowy można nadrobić. Ponadto ogólna DnDkowska fabuła elfów jest bardzo dobra - potężne magicznie, a tak właściwie również w boju, chociaż niekoniecznie zgadza się to z cechami. Drowy może nie są według mnie najlepszą podrasą, ponieważ mają nieco odmienny charakter, ale z drugiej strony również są bardzo ciekawe fabularnie. No i oczywiście większośc lefów jest arogancka, co również jest ciekawe, skoro można trochę podenerwować inne postacie w sesji :D