| Biesiada zwycięstwa udała się i to nawet bardzo. Piwo, a później mocniejsze trunki lały się strumieniami i nawet przysłowiowa krasnoludzka odporność nie uchroniła Karguna przed schlaniem się jak świnia. W związku z tym ranek dla niego był bardzo ciężki i nawet egzekucja goblińskiego szamana nie poprawiła mu humoru. W zasadzie to nie lubił takich przedstawień, co innego była walka twarzą w twarz ze znienawidzonym wrogiem, a co innego pastwienie się nad nim, gdy jest bezbronny. Nie to że nie widział konieczności zabicia zielonoskórca, ale jakoś nie było to w jego stylu.
Wóz wlókł się niemiłosiernie, ale Kargun przynajmniej mógł się trochę zdrzemnąć, przynajmniej na początku bo później pojawiły się leśne przeszkody, które wspólnymi siłami trzeba było usunąć. Kilka mil dalej napotkali ślady, które dały wszystkim wiele do myślenia. Kargun wzmógł swą czujność, odbite racice ewidentnie wskazywały na zwierzoludzi. I niepokoiły go jeszcze te ślady człowieka, prawdopodobnie Ullego, które mogły znaczyć wiele, ale na pewno dały krasnoludowi wiele do myślenia. Ten człeczyna mógł być niebezpieczny, choć krasnolud nie był tego całkowicie pewny, postanowił więc że przy najbliższym spotkaniu rozmówi się z nim by rozwiać wszelkie wątpliwości.
Wieczorem dotarli do kolejnego kręgu i oczywiście do siedziby opiekującego się nim druida. Pies szczekał wściekle gdy wyłonili się z zarośli okalających szałas. Jego mieszkaniec stary człowiek w białych szatach wyszedł przed drzwi, ale nie to było najciekawsze, bo tuż za nim pojawił się Ulli.
"No teraz się wszystko wyjaśni" - pomyślał krasnolud kłaniając się druidowi w geście przywitania. |