Wielkie wrota prowadzące do wykutej w klifie twierdzy zatrzasnęły się za wami - za tobą, Sadonakai i Tressakiem - gdy opuszczaliście Wieczną Kuźnię. Ciężkie buty diablicy chrzęściły po rozdrobnionym obsydianie, warstwą zalegającym na sypiącym się moście wzniesionym z tego samego kamienia, łączącym dwa brzegi przepaści nad rzeką lawy, leniwie płynącą dziesiątki stóp pod wami. Tutejsi wartownicy - skrzydlate małpy zwane Ibu - wystrzeliły w powietrze i zasalutowały na widok goryliego tanar’ri, wielkiego jak ogr. Ten odpowiedział uderzając się w szeroką pierś donośnie niczym w bęben.

Czarne jak smoła usta alabastrowego diabelstwa rozwarły się. Spojrzała na ciebie z wyraźną niechęcią i wyjaśniła kąśliwie:

- Herazibrax mógł w tobie coś dojrzeć mimo słabości rasy, z której się wywodzisz, ale dopiero pokłon przed Mechuitim i próba krwi dowiedzie, czy twoja służba będzie warta więcej niż choćby jeden kawałek obsydianu, po którym stąpasz. Zrozumiano? Pytania?

Rashad, którego ostatnie wydarzenia wprawiły w ponurą zadumę, rozglądał się czujnie dookoła, wiedział, że nie może pozwolić sobie na słabość ani brak uwagi. Przybrał pozę szlacheckiej nonszalancji, wzruszając ramionami, po czym uśmiechnął się do diablicy, skinąwszy jej głową pełnym gracji ruchem:

- Może moje pochodzenie nie jest tak godne jak twoje, Pani, jednak Herazibrax w swojej mądrości je zauważył, mój ród jest starożytny i jest cierniem w oku samego Zielonego Cesarza. Niewiele jest w stanie ukryć się przed smoczymi oczami, mam nadzieję, że dowiodę, że jestem godzien zaufania jakim obdarzył mnie Herazibrax. Na czym polega Próba Krwi która mnie czeka?

- Twoja duma znaczy dla mnie tyle, co źdźbło słomy na wietrze - odrzekłą ze straszliwą pewnością siebie. - Nie będziesz jednym z nas dopóki, dopóty krew Mechuitiego nie płynie w twoich żyłach - wyszczerzyła zęby jak upiór. Wspomniałeś, co ichor czynił z pijącymi go behtu. Czy będą wlewać w ciebie tą plugawą truciznę, aż staniesz się miekki i podatny na każde życzenie, aż każdy rozkaz tej kultystki nie stanie się dla ciebie wolą bogów?

Rashad starał się nie poddawać ponurym myślom, choć nie było to łatwe….zastanawiał się czy Amira będzie go szukać, zakładał, że tak, ale czy pozostali będą chcieć, a nawet jeśli, to czy mają szanse ze smokiem wspieranym przez demony?

- Oczywiście, wiem, że krew Mechuitiego jest potężna, widziałem jaką siłę dała Behtu, rozumiem, że wszystkie dzieci Mechuitiego korzystają z jej mocy?

- Tak - szyderczo kiwnęła głową - jednak jej działaniem nie da się kierować.

- Jednak na pewno ktoś posiadający taką mistyczną wiedzę ja ty, pani, może w dużo bardziej oświecony sposób korzystać z tego wspaniałego daru...

Rashad pragnął mocy, ale nie za cenę stania się bezwolnym niewolnikiem…

- Służ dobrze, a z psa zżerającego resztki pod murem świątyni może staniesz się wasalem naszego pana - wtrącił się Tressak oschłym głosem.

Rashad westchnął i lekko pokiwał głową na słowa Tressaka, zastanawiając się jak potężnym byłby przeciwnikiem. Oceniając muskuły demona, musiał on dysponować nadludzką tężyzną, Rashad nie oceniał wysoko swoich szans w pojedynku z nim.Nie miał już ochoty płaszczyć się przed jakąś demoniczną dziwką, smok to inna sprawa, były to w końcu wspaniałe istoty…

- Słusznie mówisz Tressaku. Skoro próba o wszystkim rozstrzygnie to ruszajmy.