Opcji jest wystarczająco, chyba że ktoś szuka shovelware w stylu Pathfindera (ten argument wyszedł w końcu od tej grupy, z polterowymi recenzentami PF na czele). Brakuje za to szumnie zapowiadanej modułowości gry. Wariantów zasad jest bez liku (w tym dużo pozornie grywalnych), ale jedynym dobrze opisanym modułem pozostaje walka. Reszta gry to magical tea party, ale taki stan rzeczy to dla typowej sesji akurat standard.
Czy D&D „drastycznie ewoluuje” (drastyczna ewolucja to już chyba rewolucja
) - raczej nie, w Internecie wciąż żywe są dyskusje na te same tematy co dekadę czy dwie temu. Po 40 latach istnienia gry spodziewałbym się czegoś znacznie bardziej dopracowanego, a nie różniącego się tylko niuansami (kto może używać jaki pancerz, ile komórek zaklęć ma ta i ta klasa, bla bla). Do prawdziwej rewolucji potrzeba byłoby zarżnięcia kilku świętych krów dedeków - alignmentu, rzutów obronnych, sześciu atrybutów, itp. Ale wtedy nie byłyby to dedeki. Może Pathfinder 2 coś zdziała w tym temacie.
Dla mnie piąta edycja to czwarta edycja, którą napisano językiem AD&D, aby nie odrzucało planszówkowatym językiem starszych graczy. Gra się w to świetnie, ale to po prostu dobra gra ze swoimi niuansami, do których trzeba się przyzwyczaić zamiast próbować przerobić na AD&D przy pierwszej okazji. Przy wprowadzaniu własnych hałsruli bardzo łatwo coś spartolić. Nawet oficjalne warianty zasad nie zawsze dają radę. Jak w czwórce.
A w kwestii docierania marketingu do nas - ligę w kilku miastach mamy, a do uczestnictwa online wystarczy znać j. angielski, ew. śledzić tweetery designerów. W końcu D&D jest beyond (boundaries).
Ja śledzę na bieżąco.