- Mnie też cieszy, że znów możemy razem działać - odparła Arunsun na słowa orczej księżniczki i lekko się uśmiechnęła.
Po przekroczeniu barykady Sybill nie szła na samym przodzie, ale dość blisko niego. Cały czas skupiała się na odczuwaniu zła w tym miejscu, bo nie chciała by coś niespodziewanego na nich spadło.

Od razu wiedziała, że ciemność jaka ich spowiła nie jest normalna. Bo gdyby tak nie było to nadal by widziała. Skoro wzrok nie był teraz skutecznym zmysłem, Walkiria wytężyła swoją zdolność wyczuwania zła.
- Masz rację Aximie, ten mrok nie jest naturalny. Trzymajmy się blisko, żebyśmy nie zgubili się w tym - poparła słowa wojownika. - Spróbuję wyczuciem zła namierzyć kierunek z którego dochodzą pomruki. A tym czasem idźmy dalej.