dzemeuksis

- Szykujcie się na śmierć, bracia - powiedział Mistrz, nie ukrywając ściskającej go za gardło goryczy. - Wrogowie wkrótce tu będą a z podziemnej bazy nie ma przecież dokąd uciec...
- Ależ Mistrzu, chcesz powiedzieć, że nie kazałeś zrobić tutaj jakiegoś tajnego wyjścia na wszelki wpadek?! - spytał jeden z kilku młodych ludzi obecnych w sali odpraw.
- Owszem, kazałem - odrzekł Mistrz. - Niestety zostało ono odkryte przez naszych wrogów. Kilku z nich zginęło już w pułapce, jaką tam zastawiłem, ale za nimi idą następni.
Zapadła długa i przytłaczająca cisza. Przerwał ją Profesor, wpadając jak bomba do pomieszczenia.
- Udało się! Normalnie się udało! - wrzasnął, podskakując z ekscytacji. - Wyślemy ich Mistrzu do innego świata - wrzeszczał dalej, wymachując ręką w kierunku grupki niczego nie rozumiejących słuchaczy - i wtedy wysadzimy cały kompleks zabierając ze sobą tylu sukinkotów, ilu się da!
- Czy to bezpieczne? Czy oni będą mogli kiedyś wrócić? - spytał trzeźwo Mistrz.
- Nie wiem. - cała para momentalnie uszła z Profesora, który spuścił nos na kwintę - Naprawdę nie mam pojęcia... - dodał cicho, skrywając twarz w dłoniach.
- Trudno. I tak nie mają nic do stracenia. Biegnijcie do laboratorium, ja w tym czasie rozpocznę przygotowania do autodestrukcji bazy.
- Ależ Mistrzu, nie możemy cię tak zostawić! Chcemy bronić cię do końca! Umrzemy razem! - młodzi wołali jeden przez drugiego.
- Milczeć, głupcy! Jesteście ostatnią szansą na przetrwanie naszego bractwa. Macie zrobić wszystko, żeby ją wykorzystać. Biegiem za Profesorem. To rozkaz!

W laboratorium panował półmrok, migotliwy od biegających po dziwnej maszynerii wyładowań elektrycznych. Profesor wskazał ustawił wszystkich na otoczonej miedzianymi kulami platformie. Sam ruszył w kierunku pulpitu złożonego z mnóstwa wajch, pokręteł i zegarowych wskaźników. Skulił się odruchowo, kiedy gdzieś w sąsiedniej części kompleksu rozległy się strzały z broni maszynowej. Po krótkich przygotowaniach Profesor rozpoczął przy konsoli swój koncert. Z pozoru obłąkańczymi ruchami przesuwał wajchy i przestawiał pokrętła, synchronizując ustawienia stosownie do zmian, które śledził jednocześnie na kilkunastu różnych wskaźnikach. Maszyneria zaczęła wydawać syczące i bzyczące odgłosy, kule wokół platformy obracały się a ilość wyładowań stopniowo wzrastała. Wszystko działo się coraz szybciej i głośniej. Jednocześnie w laboratorium zaczęły przygasać wszystkie lampy aż wreszcie całkiem ściemniały, pozostawiając wyładowania, jako jedyne źródło światła. Hałas wytwarzany przez urządzenie stał się nie do zniesienia. Wreszcie oślepiający błysk i potężny huk zakończyły pracę maszyny. Oświetlenie w laboratorium odzyskało moc. Platforma była pusta.


Witam w mojej pierwszej, ale mam nadzieję, nie ostatniej rekrutacji na tym forum! Zapraszam do sandboksowej sesji rozgrywanej w oparciu o autorską mechanikę Simulacrum, w świecie niemal w całości tworzonym "w locie" za pomocą autorskich generatorów abstraktów. Sesja ma w zamierzeniu być bliższa rzeczywistym sesjom, niż interaktywnym opowieściom. Niedoścignionym wzorem są tutaj dla mnie kampanie z cyklu Astropol. Gramy na forum - temat główny + temat do metagry.

Świat w ogólności będzie przypominał nieco uniwersum wykreowane przez Robinn Hobb w słynnym cyklu o skrytobójcy. Mam tutaj głównie na myśli ogólny poziom technologiczny zbliżony do wczesnego średniowiecza oraz zasadniczo brak ras innych niż ludzkie. Magii nie będzie wcale lub będzie marginalnym elementem. Zostawiamy sobie furtkę na różne nadprzyrodzone zjawiska, ale nie robimy z tego czegoś powszechnego. No może poza jednym małym mykiem, ale o tym postacie dowiedzą się w trakcie przygody.

Sesja będzie utrzymana w klimacie powiedziałbym "realistycznym". Świat gry nie jest ani szczególnie przyjazny, ani nadzwyczaj wrogi, ale postacie graczy są w nim tylko zwykłymi ludźmi o możliwościach nieco powyżej średniej. Sceny szczególnie drastyczne, krwawe czy, ekhem..., obyczajowe mogą się pojawić, ale nie będą wysuwane na pierwszy plan - w takich sytuacjach opis będzie tak skonstruowany, żeby pozwalał raczej popracować wyobraźni, niż wykładał kawę na ławę.


Co biorę na siebie

• Nie chcę za bardzo zawracać graczom głowy mechaniką, zwłaszcza że będę używał autorskiej, która nie musi się spodobać. Dlatego sam mam zamiar wszystko rachować tam, gdzie okaże się to konieczne, ale jeśli ktoś będzie się chciał bardziej zaangażować w turlanie tudzież wgryźć w mechanikę, to nie ma problemu.
• Obiecuję pisać w głównym wątku sesji nie rzadziej niż 3 dni od wypowiedzi ostatniego gracza.

Czego oczekuję od graczy

• Drużyna z założenia stanowi zgraną ekipę towarzyszy broni gotowych skoczyć za sobą w ogień. Musiałby zajść bardzo istotne przesłanki do rozejścia się każdy w swoją stronę.
• Postujemy nie rzadziej niż raz na 3 dni od postu MG. Przypominam, że posty mogą być krótkie - nie masz czasu się rozpisywać, to zadeklaruj w krótkich, żołnierskich słowach, do czego w danym momencie dąży Twoja postać.
• Konkretne wypowiedzi, dające wyraźny obraz, do czego zmierza postać, co jest dla niej w danym momencie bardziej a co mniej ważne, jakich środków chce użyć do osiągnięcia celu i jakie warianty postępowania ma w zanadrzu (plan B). Oczywiście nie jest tak, że w każdej wypowiedzi muszą się znaleźć wszystkie wymienione elementy - zależy to od konkretnej sytuacji. Ogólnie rzecz biorąc konkret ponad emo.
• Światotworzenie w małym zakresie (jak np. wykorzystanie elementów otoczenia podczas walki) jak najbardziej popieram, ale wyłącznie po każdorazowym uzgodnieniu z MG (w dni robocze bywam dostępny niemal całymi dniami na skype i gtalk). Generalnie, jeśli skomunikowanie się ze mną miałoby opóźnić publikację ponad przewidziany czas, zrezygnuj z kreacji i skup się na twórczym wykorzystaniu tego, co jest.
• Niezależnie od powyższego gorąco zachęcam do "głośnego myślenia" postaciami, czy to nad interpretacją wydarzeń, czy to nad możliwym rozwojem sytuacji - niewykluczone, że wiele spośród takich domniemywań się ziści.

Do czego mam całkowicie luźne podejście

• Długość postów jest mi całkowicie obojętna - jak komu pasuje.
• Ilość graczy nie jest istotna - może być jeden, może pięciu. Nie chcę ustalać teraz na sztywno górnej granicy - zobaczymy ile osób się zgłosi.

Tworzenie postaci

Rozdziel - losowo lub wedle uznania - 52 punkty między następujące atrybuty: siła, szybkość, zwinność, zręczność, inteligencja, charyzma. Przy czym średnia każdej cechy u człowieka wynosi 7 a wartości poniżej 3 oraz powyżej 12 są ekstremalnie rzadkie i wymagają dobrego uzasadnienia.

Opisz w czym twoja postać jest dobra, czym się interesuje, co ją wyróżnia (mowa o rzeczach przydatnych a nie ozdobnikach typu kolczyk w pępku). Możesz spróbować ująć to w postaci krótkiej listy czegoś w rodzaju umiejętności, czy też atutów. To bardzo ważny moment - spróbuj uczynić swoją postać jednocześnie charakterystyczną i przydatną.

Mile widziane kilka słów na temat ogólnego wyglądu, kluczowych cech charakteru i rzeczy/idei ważnych dla postaci. Ekwipunek, historia - zbyteczne, patrz prolog.

Karta postaci może zostać wysłana poprzez ten formularz lub w dowolny inny sposób.


Terminy

Najchętniej zamknąłbym rekrutację wtedy, gdy zbierze się odpowiednia ilość osób, albo temat wypadnie z pierwszej strony rekrutacji. Zdaje się jednak, że tutejsze obyczaje nakazują wyznaczyć termin końcowy. Niech będzie zatem dwa tygodnie od teraz, czyli do 23 października 2012 r., przy czym zastrzegam sobie prawo wcześniejszego zakończenia rekrutacji, jeśli wcześniej dostanę komplet kart postaci.


Wybór

Konsekwentnie najchętniej zastosowałbym zasadę kolejności zgłoszeń, czyli "kto pierwszy, ten lepszy". Zgłoszenie rozumiem tutaj jako dostarczenie mi karty postaci przygotowanej zgodnie z ustalonymi regułami (patrz "Tworzenie postaci"). Zastrzegam sobie prawo uczynienia wyjątków od tej reguły w przypadku, gdyby jakieś karty szczególnie się wyróżniały (in plus, czy in minus).

Na wszelkie pytania i wątpliwości, w szczególności takie, od których zależy zgłoszenie, bardzo chętnie tutaj odpowiem. Również chętnie się dowiem, jeśli uchybiłem w czymś tutejszym obyczajom.

Co o tym myślicie?

 

__________________
Jedyna potrzebna moc to ta, która pozwala powstać po upadku.