Anonim

Biegnę z Panem Robertem, Tomkiem i typem od Odyseji. Uważam, żeby się nie przewrócić. Nie jestem przestraszony, bo przeszedłem Diablo.

 

Boreiro

Najpierw spróbuje przywalić macce z kopa. Jeśli to nie przyniesie efektów chwytam oburącz tę część, która chwyciła mi za udo i próbuje się uwolnić. Podczas całej akcji dużo uwagę poświęcam bezpieczeństwu moich klejnotów i wacka.

 

adrixen

Czekam aż pozostali się oddalą i chowam się za najbliższym drzewem/krzakiem. Zamierzam bliżej poznać się z kościakami.

 

Akwadrat

- Dobrze Piotrek, a teraz odłóż to szkło, słyszysz? - ostrożnie zbliżył się do chłopca, myśląc o tym jak bardzo ma przesrane, jeśli jakimś cudem uda im się wykaraskać z tarapatów, śmierć podopiecznego podczas wycieczki nie wróżyła dobrze jego karierze opiekuna... a ten debil nie ułatwia sprawy, wygląda jak naćpany i raczej nie zamierza porzucić niebezpiecznego narzędzia, choć teraz może skrzywdzić co najwyżej siebie... a krwi na podłodze coraz więcej, aż zakręciło mu w głowie od jej widoku, przypomniał sobie jak dobrze mu było w tym wygodnym fotelu... i ... ogarnęło nagle uczucie bezkresnej niemocy, beznadziei sytuacji - To tylko sen - wyszeptał - takie rzeczy nie dzieją się normalnie, nie bez przyczyny, dość tego... - zaraz zaśnie i obudzi się w swoim łóżku, znany zimnym potem, ale najpierw...

Podszedł do Piotrka na odległość metra i wycelował prosto w głowę podopiecznego i pociągnął za spust.

Krew jest taka prawdziwa - pomyślał, wypuszczając rewolwer, po czym odwrócił się i wszedł do pokoju.

- Wszystko będzie dobrze - powiedział, rozkładając się wygodnie w fotelu...

 

Issander

Belkar, pan Robert, Tomek

Łatwy rzut na kondycję: Belkar 1 - sukces. Pan Robert: 8,3 - sukces. Tomek - 5,3 sukces.

Poza Belkarem co rusz się potykacie, ale udało się wam nie wywrócić. Wydaje się wam, że teraz łatwiej jest się potknąć niż wcześniej, jakby teraz korzeni i kamyków było więcej... Dotarliście z powrotem w zasięg świateł hotelu, jednak po Homerze nie ma ani śladu. Natomiast przez drzwi widzicie co nieco z tego, co zaszło w środku. Widzicie krwawiącego Krzyśka no i słyszeliście strzał. Oprócz tego Korneliusz mówi coś o tym, żeby zabrać skrzynkę i klucz na górę.

Homer

Szkielety zbliżają się w powolnym tempie. Gdy podchodzą bliżej, zaczynają atakować, ale robią to tak powoli, że bez trudu się usuwasz. Choć wrogie, w pojedynkę nie są raczej groźne. Problemem jest to, że jest ich mnóstwo. Dostrzegasz je gdzie tylko nie spojrzysz - przedarcie się przez nie jest niemożliwe. Oprócz tego kościotrupy powoli okrążają cię. Jeszcze chwila i dotarcie do hotelu także stanie się niemożliwe.

Artur

Kopnąłeś mackę i udało ci się uwolnić. To nie było trudne. Ale na udzie masz czerwony ślad, a nogawka przepaliła się w miejscu, w którym zostałeś dotknięty. Macka nadal wije się z kibla, powoli dochodzi do niej druga.

Piotrek

Próbujesz się wycofać, ale widziadło jest tuż obok i nie przestało cię atakować po jednej nieudanej próbie...

Średni rzut na kondycję: 5, 4 - porażka.

Nie udało ci się, ale...

Korneliusz, łatwy rzut na kondycję: 8,2 - sukces.

... uratował cię Korneliusz, atakując widziadło przez lustro. Gdy wyszedłeś, widziadło wróciło do swojego poprzedniego bezruchu, ale teraz jest znacznie bliżej lustra, niż wcześniej.

Korneliusz

Pomogłeś Piotrkowi, następnie umyłeś statuetkę i zszedłeś z nią na dół, gdzie byłeś świadkiem tego, co zrobił pan Piotr.

Prezes

Także byłeś świadkiem tego, co zrobił Akwadrat. Stoisz teraz przy schodach obok Korneliusza.

Akwadrat

<tracisz 2 punkty psychiki, za Krzyśka i za Piotrka>

Zastrzelony Piotrek opadł pod ścianą. Ominąłeś go i wszedłeś do pokoju z fotelem. Rozsiadłeś się, na nowo pogrążając się w tej niesamowitej wygodzie. Tym razem możesz już z niego nie wstać...

 

__________________
"My heart is neither black nor do I fear for my life. The fact remains that I do not wish him to forget me."

Yzurmir

Pan Robert zatrzymał się tuż przed hotelem, zdając sobie dopiero teraz sprawę z tego, iż nie ma z nimi Homera.
― Cholera jasna, a co się z nim stało? ― powiedział z rozpaczą; przecież to właśnie po niego poleźli w ten las. Ale tam są te dziwne szkielety, maszerujące w stronę hotelu, gdzie pozostała cała reszta. Była to ciężka decyzja, ale uznał, że musi zostawić Homera samego sobie, jeśli zamierza uratować pozostałych podopiecznych.

Wkroczył zatem do budynku i...
― Co tu się stało?! ― wykrzyknął natychmiast, spoglądając na ma dwa ciała leżące na podłodze. Krzysiek się wykrwawiał, natomiast Piotrek miał głowę rozwaloną jak rozłupana dynia.

Pan Robert z trudem powstrzymał mdłości i przyskoczył do rannego Krzyśka. Zaczął uciskać jego ranę, starając się zatamować krwawienie. Piotrkowi już nie da rady pomóc.
― Dajcie apteczkę! Szybko! ― krzyczał, nie zwracając uwagi na Korneliusza, który chyba zszedł z góry.

 

Michaliev

Piotrek?! Ale On cały czas był na górze! Powiedział, przypominając sobie zdarzenie w łazience.
Gdzie jest skrzynia i klucz?! Może jak przejdziemy przez lustro w łazience, to klucz będzie pasował. Jeśli chcemy się uwolnić, to musimy rozwiązać tą zagadkę
Fajnie by było, jakby poszedł ze mną ktoś uzbrojony- trzeba zabić widziadło, a jeśli nie dostanę i nikt mi nie powie gdzie jest klucz i skrzynia, to szukam sam.

 

__________________
Jeśli jest ciężko to znaczy, że idziesz w dobrą stronę.

piotrek.ghost

Ja narazie czekam na Korneliusza. Jeśli widze Artura to podchodzę sprawdzić czy nic poważnego mu nie jest.

 

Boreiro

Uciekam biegiem z łazienki. Biegnę na dół, gdzie powinna być reszta grupy. Jak tylko kogoś spotkam mówię mu:
- Stary, nie idź do kibla. Jakieś pieruńskie macki się tam roją.
Jeśli jestem w miarę bezpiecznym miejscu staram się opatrzeć, przy pomocy mojej apteczki, ranę na udzie.

< A i mała nieścisłość w twoim poście. Artur ma na sobie ubranie zrobione z prześcieradła, a raczej nie wyciął sobie z niego spodni, więc nogawka nie mogła zostać przepalona. To nieistotna drobnostka, ale poczułem obywatelski obowiązek Cię powiadomić. >

 

Anonim

- Pierdolę. Wychodzę. - wychodzę na zewnątrz i opieram się o ścianę przy drzwiach. Wciąż mam szpadel. Będąc na zewnątrz mówię do wszystkich: - Tomek. Ale nas Homer w chuja zrobił. Mógł nam powiedzieć, że przez gaz halucynogenny ekipa ratownicza przypomina jakieś szkaradziejstwa. - i dodaję - A tak w ogóle pomieszczenie, które z Tomkiem nie mogliśmy otworzyć to centrum sterowania "czarownika z oz", który zawiaduje tym cyrkiem na kółkach.

I jeszcze:
- Tomek. Chodźmy okrążyć budynek czy nie ma innego wejścia.