Napisał Pipboy79

Jayson "Godzilla" AtkinsonByłoby kurde jak na filmach o jakiś superszpiegach tak czadersko i kozacko... Musiałby tylko jeszcze jakiś superkozacki tekst do laski na koniec rzucić.

Napisał Raist2

I'll be back.

Napisał Raist2

Nie było w sesji że dzwoniła :P Chyba że przegapiłem.
A już chciałem do pana policjanta: "To co? Trening?" i bieg z przeszkodami

Napisał corax

Telefon powirował parę razy w powietrzu, zanim w końcu drżące dłonie kruczycy złapały go pewniej. Wyszukała nr KITTa i wcisnęła zieloną słuchawkę. Jednocześnie wsunęła się pod ramię Billa, aby dać mu chociaż trochę wsparcia.
- Już i tak śmierdzę, gorzej być nie może – jej powonienie przyzwyczaiło się do smrodu wilkołaka.

- KITT!!!! – wrzasnęła czując, że gardło ją drapie i szczypie – Jacob nie żyje, Bill jest ciężko ranny, potrzebujemy pomocy. Jakiś transport szybko i środki opatrunkowe, bo on krwawi ... dość mocno. Jesteśmy w okolicach instytutu, idziemy znaleźć jaką miejscówkę ale daleko nie dojdziemy. – starała się mówić pewnym głosem, ale sama słyszała, że to jej staranie nic nie daje. – Proszę, pospiesz się. Czekamy!
Drałowała obok Billa, co i raz spoglądając na niego z niepokojem.
- Bill, wytrzymaj jeszcze trochę. Zaraz przyjedzie pomoc. – mówiła do nagle pobladłego wilka. – Chodź tutaj. – wskazała pusty zaułek. – Siadaj.
Usadziła Billa i na wszelki wypadek wybrała numer Marcusa. Potem ścieła połączenie. Potem zadzwoniła jeszcze raz i w końcu powiedziała:
- Marcus, to ja, znaczy Cassey. Bill jest ciężko ranny i potrzebuje pomocy. Gdzie jesteś? – wydukała w słuchawkę szczękając zębami, gdy emocje zaczynały opadać i szok zastępował skok adrenaliny.