Z wielkim skupieniem odczytałeś ciąg sylab z kartki.
- Igi-he-cy-ose-ha-ku-ria-y-uru-zy. - czas wokół ciebie momentalnie zamarł. Chudy i Jerzy stojący w bezpiecznej odległości i gotowi zająć się podsłuchiwaczem zaraz po rzuceniu przez ciebie zaklęcia zostali jakby zamrożeni. Nie widziałeś tego, ponieważ zbytnio zaangażowałeś się w zaklęcie.
- Ubu-wu-mo-bu-ri-gi-he-ubu-wu-mo-bu-ta-ri-urup-fu. - niczym przy wywoływaniu zdjęcia w ciemni zaczęły pojawiać się wokół ciebie postacie. Te nie były zamrożone w czasie. Nie oderwałeś wzroku od kartki, ale poczułeś ruch i gęsia skórka pojawiła się na twoim ciele. Coś jakby przeszło przez ciebie. Wraz z kolejnymi sylabami Chudy, Jerzy i półprzezroczyści zniknęli:
- Ny-za-gen-da-mfi-te-ubu-twa-ri. - usłyszał muzykę elektroniczną dobiegającą z budynku i krzyk jakiegoś nastolatka - Kim jesteś? Czy ja umarłem?! - ale Norbert nie przerwał inkantacji, nawet gdy nastolatek uczepił się jego ramienia. Wypowiedział ostatnie sylaby, które były powtórzeniem pierwszych:
- Igi-he-cy-ose-ha-ku-ria-y-uru-zy.

Wszystko zniknęło. Wokół ciebie panował jedynie mrok i mróz. Na twoim ramieniu wciąż odczuwałeś uścisk nastolatka, ale po chwili to uczucie ustąpiło. Włączyłeś latarkę i przestraszyłeś się. Blisko ciebie stał nastoletni, przestraszony chłopiec. Obok niego była ściana z nieobrobionego kamienia - to była jakaś jaskinia. Tak bliski widok nastolatka zaskoczył cię, a zaskoczenie spowodowało odruch strachu niczym przy kiepskich horrorach bazujących na tak zwanym "jump scare". Odskoczyłeś do tyłu i znów opanowała cię ciemność.

Włączyłeś ponownie latarkę. Nastolatek i jaskinia znikły. Szybko zorientowałeś się, że znalazłeś się w Klubie Robotnika w 1980 r. Niestety stałeś się eteryczny - nikt cię nie widział i nie słyszał. Byłeś niczym duch uzbrojony w broń palną. Mogłeś podróżować przez ściany (jak w tym sławnym opowiadaniu "Przechodzimur"), ale z jakiegoś powodu byłeś "przypięty" do powierzchni, po której chodziłeś. Nie mogłeś latać - prawo grawitacji wykraczało poza materię. Mogłeś jedynie obserwować wydarzenia i powoli umierać z głodu. Może i byłeś jak duch, ale wciąż żyłeś i potrzebowałeś wszystkiego co do życia potrzebne. Przypomniało ci się co przeczytałeś wcześniej w piwnicy "Niedostrojenie temporalne mogłoby doprowadzić do pojawienia się obok teraźniejszości i straszenia niczym duchy." Niestety autor mylił się w ostatnim punkcie. Nie znalazłeś sposoby jak "straszyć" skoro na nic nie miałeś wpływu. Byłeś jedynie obserwatorem. Czterdzieści lat temu (czyli w 1980 r., w sumie jakby o tym dokładniej myśleć to lepiej nie używać "wcześniej" i "później", gdy chodzi o podróże w czasie) większość z osób, z którymi współpracowałeś przy sprawach nadprzyrodzonych nie była nawet dorosła (o ile w ogóle istniała). [gdyby Norbert mógł wpłynąć na swoje życie w 1980 r. to jaką informację przekazałby sobie?] Odpadała możliwość pomocy Jowicie, czy Żywii. Mogłeś co najwyżej spróbować skontaktować się z sobą z przeszłości albo, ewentualnie, Jerzym Barnabą.

Błąkałeś się w tym stanie jakiś czas, aż spotkałeś rudego dziwaka. Był to Grzegorz Bilczewski, o którym czytałeś w podziemiach. I jednocześnie jedyna osoba, która cię widziała i słyszała. Dowiedziałeś się od niego, że jest was więcej. Nie widziałeś nikogo innego i w miarę rozmowy z Bilczewskim zyskałeś przeświadczenie, że to osoba chora umysłowo. Cokolwiek ci mówił to plątał się w swoich zeznaniach. Nie potrafił nawet opisać innych (choć udowodnił, że ciebie widzi). Zachowywał się jak nawiedzony, no i w sumie nawiedzałeś go. Zapytałeś go między innymi co stało się w nocy z 20 na 21 marca 1980 r., ale on tylko zaśmiał się, że to przecież przyszłość i nikomu nie mówił o swoich planach.

Po tym pytaniu urwał ci się film. Zrobiło się ciemno, a gdy otworzyłeś oczy to byłeś ponownie w piwnicy Klubu Grota. Poznałeś po wzorze farby na ścianie, ale wszystko wokół wyglądało na nowe i świeże. Nadal 1980 r. Nie mogłeś poruszyć się. Rozejrzałeś się. Ty i ktoś inny zostaliście nałożeni na siebie jakby nałożyć na siebie obraz dwóch filmów - filmy nie decydują o tym, czy ktoś je odtwarza i w jaki sposób. Ten ktoś inny nie był duchem - był przywiązany do metalowego krzesła, a ty byłeś przywiązany do jego nagiego ciała. Kilka metrów od ciebie była przywiązana do metalowego krzesła jakaś goła kobieta. Pod jej krzesłem znajdowało się urządzenie, którego nie rozpoznałeś.
- Obudziliście się już? - powiedział Bilczewski, który właśnie wszedł do pomieszczenia. Towarzyszył mu młody mężczyzna o dość kwaśnej minie. Wyglądało na to, że nie podobało mu się tutaj. Tobie też nie podobało się, ale z powodu przywiązania. Przynieśli ze sobą urządzenie z trzema ogniwami energetycznymi. Chwilę później wszedł za nimi jeszcze jeden mężczyzna. Starszy i łudząco podobny do tego, który wszedł z Bilczewskim (mogli być dziadkiem i wnukiem, ojcem i synem albo dwoma wersjami jednej osoby podróżującej w czasie. Starszy miał w rękach... urządzenie Żywii... po wejściu starszego Bilczewski i młodszy wyszli z pomieszczenia i przyciągnęli związanego jak baleron mężczyznę. Starszy nachylił się nad nim i powiedział:
- I jak tam panie Sawka? Gotowy zobaczyć wynik studiów nad książkami? - uśmiechnął się złowieszczo do niego. Bilczewski tym czasem przygotował nóż. Najwyraźniej Sawka miał mieć poderżnięte gardło.
- Ilu ich tam jest? - zapytał młodszy, na co Bilczewski odpowiedział:
- Wielu, chyba wszyscy, których widziałem. - i po dłuższej chwili, wpatrując się trzymane przez siebie ostrze i gardło Sawki, dodał - Zaczynamy?

Starszy mężczyzna powiedział - Tak. - a młodszy poderżnął gardło Bilczewskiemu. Przytrzymał go za włosy i pozwolił, żeby krew opryskała dwie przypięte osoby i wciąż związanego Sawkę. Starszy poinstruował następnie młodszego, aby ten zebrał krew do fiolki i podpiął pod pozostały port. Drugi wypełniał polecenia bez szemrania (jak okazało się chodziło o port w urządzeniu młodszego).
- Poprzednim razem byłem tu sam i z jednym urządzeniem. Jak widzicie przeszłość można zmienić o ile umie podróżować się w czasie. Żałujcie, że nie umiecie. - starszy wyszczerzył zęby, a młody majstrował coś przy swojej maszynie. Dwójka związanych osób była zakneblowana i po śmierci Bilczewskiego próbowali w panice wyrwać się z uwięzienia - z wynikiem negatywnym. Młodszy w pewnym momencie zaczął palcem wyrysowywać krwią okultystyczne znaki na podłodze. Następnie wciąż zakrwawioną ręką ponownie zajął się swoją maszyną tym razem przekręcając jakieś gałki i wciskając przyciski. Kobieta, w którą było wycelowane urządzenie zaczęła mieć spazmy i gdyby nie przytwierdzenie siedzenia do podłogi to z pewnością upadłaby. Chwilę później starszy uruchomił drugą maszynę znaną ci pod nazwą urządzenia Żywii.
- Raz... dwa... trzy! - obaj przekręcili gałki na maksymalne ustawienie. Brzuchy przykutej pary zostały przeorane przez wiry formujących się Bram. Wydawało się, że żyli jeszcze, gdy przecięło ich na kilka części. Ramiona, wciąż przykute do siedzeń, zostały na miejscu - choć same krzesła rozpadły się na dwa kawałki i upadły po bokach. Nogi, tułów i głowa zawirowały w bezbożnym tańcu krwi i flaków.

Czułeś, że i ty jesteś rozrywany. Krzyczałeś i usłyszałeś krzyk innych - niewidzialnych i niematerialnych jak i ty, a jednak istniejących. Bilczewski nie zmyślał. Pomimo bólu wpatrywałeś się w zjawisko wykraczające poza twoje dotychczasowe, najśmielsze nawet, teorie. Ściana pomieszczenia zafalowała jakby była stworzona z cieczy. Mackowate, czarne, amorficzne coś wyszło ze ściany i wpłynęło do ciała Sawki. Starszy mężczyzna wyminął potwora i wbiegł w ścianę (znikając), a młodszy rozciął nożem więzy krępujące Sawkę, a następnie obaj wybiegli przez drzwi - pozostawiając maszynerię.

Chwilę później z falującej ściany wyszło kilku neandertalczyków. Mówili do siebie w obcym języku, którego frazę już poznałeś - gdy jeden z nich zabijał Jowitę. Wydawało się, że jeden z nich widzi cię. Powiedział coś w kierunku obu Bram i machnął rękami jakby miał skrzydła. Nic się nie stało. Inny neandertalczyk kamieniem zniszczył urządzenia znajdujące się pod krzesłami (a aktualnie pod rozszerzającymi się Bramami). Niestety przy niszczeniu drugiego urządzenia został wciągnięty w Bramę i zniknął. Ten od skrzydeł ponownie zrobił taki ruch i tym razem zostałeś wyrzucony w stronę falującej ściany.

Ocknąłeś się leżąc na brudnej posadzce. Ciężko oddychałeś, ale najwyraźniej nie byłeś już niematerialny - mogłeś dotykać kurzu, a to już coś. Ponownie było ciemno, no i nie byłeś sam. Zapaliłeś latarkę. Byłeś w niewielkim pomieszczeniu ze spiralnymi schodami na środku. Był z tobą Karamba. Również ciężko oddychał i teraz zasłaniał oczy od światła. Żur w tym czasie wyglądał na korytarz, przeklął, a po chwili wrócił do pomieszczenia i zamknął drzwi na klucz.

- Obudził się. - powiedział Żur po czym Karamba przemieścił się w twoim kierunku, wyszeptał "Przepraszam" i przyłożył ci szmatę do twarzy. Straciłeś przytomność. Ostatnio sporo traciłeś przytomność. Większość podróży w czasie byłeś pasażerem w pociągu, na którego kierunek jazdy w ogóle nie miałeś żadnego wpływu. No z małym wyjątkiem pomiędzy pojawieniem się w roku 1980 r., a spotkaniem Bilczewskiego.

Ocknąłeś się przebrany w jakąś kurtkę z kapturem. Byłeś głodny, zmarznięty i ogólnie wymiotować ci się chciało. Sprawdziłeś kieszenie - miałeś wszystko z wyjątkiem pistoletu. Była nawet kartka z zaklęciem. Słaniając się na nogach otworzyłeś drzwi i przemieściłeś się w kierunku, z którego czuć było świeże powietrze. Wyszedłeś na zewnątrz i znajdowałeś się pomiędzy jakimś betonowym, niezadaszonym korytarzyku. Słyszałeś jak na zewnątrz Jerzy mówi:
- Jesteś bardzo odważnym człowiekiem. Mam nadzieję, że ja również mam tyle odwagi, co ty.

Po chwili spotkałeś Jerzego i Cichego o czym niżej.