- Wy powierzchniowcy zawsze jesteście niewdzięcznie nieufni! - wysyczał w stronę Elory i Brana Yusdrayl, ale po chwili opanował wzbierający w nim gniew. - Z tego, co wiem, klucz prowadzi do grobowca smoczego kapłana w innej części kompleksu. Mówi się, że są tam ukryte jakieś skarby zgromadzone przez kleryków Ashardalona, niegdysiejszego władcy Cytadeli. Próbowaliśmy to sprawdzić, ale miejsce pełne jest pułapek z którymi moi podwładni nie są sobie w stanie poradzić. Dlatego zaoferowałem wam klucz, dla mnie jest bezużyteczny. A jeśli uda wam się pokonać pułapki, skarby są wasze. Do tego sakwa złota... - skinął głową na dwóch strażników, a ci zniknęli za tronem i po chwili wyciągnęli zza niego sakwę pełną złotych monet. Na oko mogło ich tam być z osiemdziesiąt.

- Jak widzicie, nie chciałem was oszukać. Mogę jeszcze zaproponować platynową figurkę smoka, którą znaleźliśmy kiedyś penetrując te lochy - powiedział i skinął łbem na pobratymca, a ten zza tronu wyciągnął rzeczoną figurkę, która na oko mogła mieć jakieś półtorej stopy wysokości. Wszyscy wiedzieliście, że platyna to najdroższy metal przewyższający wartością złoto, a masywna figurka przedstawiająca smoka zbierającego się do lotu mogła być warta majątek. - To wszystko za odnalezienie Calcryxa, nic więcej nie jestem w stanie wam dać. Co do człowieków, których szukacie, nie chcieli mieć z nami do czynienia, prawie od razu ruszyli w głąb twierdzy. Ten ich przywódca to mi się wydał taki brawurowy, wszystko chciał mieć na tu i teraz. Chcieli znaleźć drzewo, które daje magiczne jabłka. Ono jest na niższym poziomie, ale żaden z moich koboldów się tam nie zapuszcza. Zbyt niebezpieczne tereny to są. Zagajnik Zmierzchu, tak myśmy nazwali to miejsce... Ostrzegałem ich, ale nie słuchali.

Wystąpienie Archiego najwyraźniej spodobało się wodzowi, gdyż nagle się rozpogodził.
- Ten niziołek mi się podoba. Widzicie łachudry, jak inni z powierzchni się do mnie zwracają? - rzucił dumnie w stronę swoich strażników, a ci tylko niemrawo pokiwali głowami. - Goblinów jest dużo, ale nie wiem, ile dokładnie. Mają też wsparcie hobgoblinów, ale tych jest mniej. Bardzo mi oni działają na nerwy. Najbardziej. My, koboldy, jako spadkobiercy smoków, mamy pierwszeństwo do tego terenu i to ma być NASZ dom. A te zielone ścierwa uważają na odwrót. Najgorsze, że ich panem jest Belak Wygnaniec, człowiek chyba, jak niektórzy z was. To on nimi dowodzi. Nigdy go nie widziałem, ale ponoć straszny jest i wszystkie zielone się go boją. Nigdy nie wychodzi z Zagajnika Zmierzchu... To jak, znajdziecie Calcryxa? Może też uda wam się trafić na te człowieki, których szukacie. - Yusdrayl spojrzał na strażnika smoków. - Meepo, ruszysz swoje tchórzliwe dupsko i będziesz towarzyszył im, jeśli się zgodzą. To twoja wina, że te zielone pokraki zabrały nam smoka!

- Tak jest, panie. - Meepo ukłonił się, wbijając wzrok w podłogę. Nie miał nawet odwagi spojrzeć na swego wodza.

Bran uśmiechnął się lekko. Kobold rozprawiający o nieufności... To było nawet zabawne, ale zaklinacz nie zamierzał dzielić się z nikim tą myślą. Szczególnie że wódz koboldów zmienił temat.
Klucz do skarbca, worek złota, platynowy posążek... w sumie brzmiało to obiecująco. Co prawda nagroda wiązała się z odnalezieniem smoka, ale za darmo zwykle nic się nie dostawało. Czasami nawet na kopniaka trzeba było zapracować.

- Podejmiemy się tego zadania - powiedział. - Ale musimy się dowiedzieć, jaką drogą gobliny dotarły na ten poziom i czy znacie inne drogi prowadzące w dół.

Na temat tego, kto ma większe prawo do mieszkania w cytadeli - koboldy czy gobliny - nie chciał się wypowiadać. Zapewne jego opinia - kto pierwszy, ten lepszy - nie spotkałaby się z pozytywnym przyjęciem.
Bez względu na to, czy cytadela była faktycznie kiedyś siedzibą smoka, czy też miał tu tylko siedzibę jakiś smoczy kult, to nie miało znaczenia. Koboldy mogły mówić, co chciały, ale spadkobiercami smoków nie były.

Willie przez pozostały czas negocjacji siedział cicho. Nie chciał zaogniać stosunków między grupą a koboldami, wiedząc, że jego obecność może, i najpewniej drażni koboldziego przywódcę. Skupił się jednak na obserwowaniu całej komnaty koboldów, a bystre oczy gnoma starały się zapamiętać jak najwięcej szczegółów dotyczących uzbrojenia, liczebności ich wojowników, obecności urządzeń obronnych mogących zaszkodzić atakującym komnatę w czasie walki. Gnom, słuchając wzajemnych propozycji i targów obu stron wiedział swoje. Prędzej czy później będzie trzeba zbrojnie rozwiązać problem koboldów, bo zgodnie z jego punktem widzenia zdradziecki lud nie będzie respektował warunków umowy, jak tylko dostanie smoka, lub pokonane zostaną gobliny. Nawet jeśli umowa jakimś cudem zostanie przez koboldy dotrzymana, obecność leża koboldów, ogólnie szkodników i pasożytów, uważających się za spadkobierców smoczego kultu stwarzała niebezpieczeństwo dla okolicznych osad.

- Nie wiem nic więcej na temat Belaka oprócz tego, że był tutaj na długo przede mną i moimi braćmi - powiedział Yusdrayl. - Człowieki, których szukacie pewnie poszli mu na spotkanie i dlatego nie wrócili. Nieważne jednak... - Wódz skinął na strażnika, a ten ostrożnie podał Elorze figurkę smoka. - Macie zaliczkę, idźcie znaleźć Calcryxa. Meepo, zabierz sznur i kajdany, przydadzą się do spętania naszego pięknego smoka.

Meepo pokiwał energicznie głową i zniknął w korytarzu, którym tu przyszliście. Nie minęły dwie minuty, jak wrócił z grubym sznurem zawieszonym na barkach i kajdanami w małych dłoniach.
- Chodźcie za Meepo, Meepo poprowadzi - powiedział do was, po czym ukłonił się w pas swemu wodzowi i ruszył w stronę głębi szerokiej komnaty.
Podążyliście za nim, mijając po drodze podwójny rząd pokrytych płaskorzeźbą marmurowych kolumn. Przedstawiały splecione ze sobą smoki. Teren patrolowały bez przerwy cztery koboldy z krótkimi mieczami. Przyglądały wam się posępnie, gdy je mijaliście, ale nie odezwały się słowem.

Meepo odbił w korytarz po prawej i przeprowadził was przez miejsce, gdzie go znaleźliście, aż do drzwi na wschodniej ścianie. Stamtąd kolejnym korytarzem dotarliście do kwadratowej, pustej komnaty, gdzie jednak Archie, Bran i Draugdin dostrzegli na zakurzonej posadzce ledwo już widoczne ślady kilku par butów. Bez problemu można było stwierdzić, że jedne z nich musiały należeć do kobiety, zatem prawdodpodobnie byliście na dobrym tropie drużyny Talgena.

Przeszliście do kolejnej komnaty i tutaj zdołaliście jedynie ujrzeć jakąś fontannę z rzeźbą nurkującego smoka po prawej stronie, gdy waszą uwagę przykuło dwóch paskudnych humanoidów zmierzających w waszą stronę z korytarza naprzeciw. To były hobgobliny, nie mieliście wątpliwości. Obaj odziani w skórzane pancerze i dzierżący tarcze, z mieczami w dłoniach, byli mocno zaskoczeni waszym widokiem, co mogliście skrzętnie wykorzystać.

Meepo widząc obu goblinoidów krzyknął, jakby go ze skóry obdzierali, po czym czmychnął z komnaty do pustego pokoju, z którego przyszliście...

Co prawda Yusdrayl nie odpowiedział na pytanie Brana, ale zaklinacz nie zamierzał narzekać - mieli przecież przewodnika i otrzymali całkiem niezłą zaliczkę.

Pewne wątpliwości budziły kajdany, świadczące o tym, że Calcryx nie do końca z własnej woli był gościem koboldów, ale Bran był pewien, że gdy smoczek podrośnie to sam zdecyduje, czy chce tu dłużej przebywać i, w razie czego, opuści to miejsce.

* * *

Było widać, że koboldy obawiają się swoich sąsiadów, bo w innym przypadku nie wystawiałyby - chyba spóźnionej - warty.
Dlaczego wcześniej nikt nie pilnował smoka - tego Bran nie wiedział, ale nie zamierzał dopytywać. Najważniejsze i tak było to, że byli na dobrej drodze, o czym świadczyły ślady pozostawione (zapewne) przez Sharwyn i jej towarzyszy.
Nie było jednak śladów smoczka...

- Czy tędy uprowadzono Calcryxa? - spytał.

Nim Meepo odpowiedział pojawił się ciekawszy "temat" - dwa hobgobliny. Z nimi jednak Bran rozmawiać nie zamierzał i nim tamci zdążyli sięgnąć po broń zaklinacz rzucił czar. Nie było to zabójcze zaklęcie. Nie robiło żadnej krzywdy... przynajmniej teoretycznie.
Oba hobgobliny jak na komendę zamknęły oczy i osunęły się na podłogę, pogrążając się w słodkim śnie.

- Niedługo się obudzą. - Bran poinformował pozostałych członków drużyny. - Warto by ich związać