Ty przeklęte... ee... coś!! Esthalos krzynął na zwierzątko próbujac je przegonić. Oddawaj mój rum! Zrobił kolejny krok do przodu aby kopnąć natręta, jednak w ostatniej chwili się zawachał,

Cytat:

Co się tu stało?!

Nie wiesz może czy to gryzie? odwróciwszy głowe zapytał się przybyłego elfa. Mimo wszystko woląc nie ryzykować rozejrzał się wokół za czymś czym można by było przegonić zajadającego mrożony rum zwierza. Z braku bardziej skutecznych (czytaj morderczych) przedmiotów, półelf zadowolił się zwykłą kulką ze śniegu, którą na szybko ugniótł i rzucił w kierunku rosomaka.

Orrinowi ten typ wcale się nie podobał ale doswiadczenie nauczyło go że tan kto okazuje strach umiera pierwszy:"Witaj wędrowcze! Ja jestem Orrin a ty?? Co sprowadza Cię w te groźne krainy i dlaczego rzucasz w mego towarzysza kamieniami?"

Orrin nie lubił nieumarłych a tym bardziej jeśli czuł smrud nieumarłych. Ponownie wyciągnoł topór zza pasa:"Czy możemy w czymś pomóc?? Czy wiesz cos na temat tego olbrzyma który leży za moimi plecami??"

Elf szybko wstał, odwrócił się przodem do nieznajomego, cofną się o parę kroków, naciągną cięciwę i wymierzył w stwora. Przez chwilę przysłuchiwał się rozmowie po czym wybuchł:
Pomóc...?! Pomóc 'mu'?! 'On' mnie zaatakował!
Na twarzy elfa nie było widać złości, tylko grymas zniechęcenia. Jego białe włosy poruszały się lekko na wietrze. Słoneczne promienie odbijały się od nich. Elf zastygł w pozie gotowości do ataku, jakby czekał aż ktoś to namaluje. Eaenoril poprawił uchwyt i czekał na reakcje reszty...

Krsnolud przypomniał sobie opowieści wuja na temat ghuli. Kiedy był młody opowieści te bardzo wpłyneły na młodego wtedy Orrina:"Nie widzisz że to ghul?? On nie chce z nami walczyć, wykonuje tylko rozkazy swego szalonego pana mistrza nekromancji. Podejżewam że jego pan jest odpowiedzialny za stan tego olbrzyma za nami." Orrin nie wspomniał że jedyną metodą by ulżyć ghulowi jest zabic go ostatecznie. Wuj opowiadał że nie jest to łatwe.

Rosomak zręcznie ominął wymierzoną w niego śnieżkę. Stanął na swoich dwóch łapkach i zaczoł przyglądać sie ze zdziwieniem swojemu oprawcy... Esthalos lekko przekręcił głowe na bok, zwierzątko powtórzyło ten ruch, więc półelf obrócił głowę w drugą stronę, zwierzę znowu powtórzyło manewr. Ej chłopaki czy on się ze mnie nabija? zapytał się towarzyszy...

Ghul mówisz, a nie wygląda.... Esthalos podrapał się po swojej głowie w zamyślenie Zresztą, nie znam się, pewnie macie racje, obrócił głowę w ich strone Macie morze troche rumu? O a to kto ? Pomachał do dziwnej postaci stojącej wśród śniegów Miło mi poznać, piekielnie zimno tu co nie? można by pomyśleć że śmierć czai się gdzieś w pobliżu.. Wypowiedział te słowa z błogim uśmiechem, odsłaniając kilka swoich złotych zębów.

Esthalos wskazuje w strone w którą czmychnął rosomak -Zabrał mój rum! Ogrzy pomiot! - krzyknął za nim po czym spłunął na bok -A udław sie nim!- Ponownie spojrzal w strone morza. -Coś czuje, że to zła wróżba jest..- Powiedział, bardziej do siebie niż kogokolwiek innego. -Wyłączył by ktoś to duże i ryczące? Ja ide spac dalej, lepiej dzisiaj z łóżka nie wychodzić!- Ukłonił się dziwnemu jegomościowi w płaszczu po czym ruszył w strone obozowiska.