Krasnoludowi sytuacja wydawała się więcej niz dziwna ale cuz miał na to poradzić:"A to pijak! Nie będzie łatwo ściągnąc tych łańcuchów włuz je lepiej szybko w snieg."

Elfa już zaczyna złościć ta cała sytuacja "Cholera! Nie dość, że ten ghul tutaj jęczy i zwija się z bólu to jeszcze do niego dołączył ten ogr..."
-Krasnoludzie zróbże coś z tym ogrem, ja trzymam oko na ghulu!

Orrin przygląda sie łańcuchom i próbuje ocenić jak ciężko byłoby uwolnić ogra:" spróbuj się nie ruszać inaczej ci tego nie ściągne. Ruszasz się ból-nie ruszasz się nie ból"

Mimo ciężkich warunków Orrin próbuje ściągnąć łańcuchy ogrowi"nie rusz się bo bedzie ból"

Młody elf, zamyślony, wciąż w półśnie, leży na kocu, jak gdyby zapomniał o otaczającym go zimnie. Po głowie kołaczą się mu myśli o jego rodzinnym domu. Mimo, że przyzwyczaił się już do samotności, podróż jaką odbywał z nowymi towarzyszami, przypominała mu lata jego dzieciństwa. Nagle z transu wybudziły go głośne krzyki, zaniepokojony wstał i nagle jego głowe zajeła inna myśl, bardzo go męczyła, a konkretnie "JAK TU JEST ZIMNO DO CHOLERY!!!" wykrzyczał po czym zaczoł się rozglądać. "Esthalosie, co to za wrzaski?"

-Hę?- Wyjęknął Esthalos wyciągając głowę spod koca. -Aa wrzaski? To ten cały krasnolud z elfem chyba spotkali jakiś starych znajomych i teraz tam balują- Odżucił koc i dożucił do ognia mrucząć, że spać mu nie dają. Powoli żar zamienił się w małe płomyczki. -No troche lepiej! To co jemy na śniadanie?- Obrócił głowe w stronę towarzysza. Rosomak wciąż tam stał przyglądając się dziwnym postacią. -Ooo może tego małego potworka co? Nie czekając na odpowiedź kompana chwycił koc i z uśmieszkiem ruszył w strone zwierzątka. Skradał się powolutku, żeby go nie wystraszyć trzymając koc tak żeby bez problemu móc w niego złapać Śniadanie. Rosomak przyglądał mu się nie wiedząc o co chodzi dziwnemu jegomościowi z śmiesznymi kolczykami.
Gdy był już dostatecznie blisko Esthalos skoczył na rosomoka.

"Esthalosie przestań...poco męczysz to biedne leśne stworzenie. Jeśli chcesz w moim plecaku, powinno być jeszcze coś na ząb. Ja pójde zobaczyć co u reszty kompanów..." po czym uśmiechnoł się i zaczoł kroczyć w kierunku z którego dochodziły krzyki.

Eaenoril zauważywszy, że umarlak zastygł bez ruchu, zbliżył się trochę do niego cały czas trzymając łuk w gotowości. Przystaje w takiej odległości, żeby być poza zasięgiem łap ghula i przemawia trochę podniesionym głosem:
-Nekromanto, który kontrolujesz te zwłoki, mam nadzieje, że mnie słyszysz...! Co to wszystko ma znaczyć? Dlaczego nas niepokoisz?