Maeve Talaudrym nie należy do osób przesadnie wysokich, ale nie powiedziałaby też o sobie, że jest niska. Mierzy sobie skromne (według niej) 170cm. Nie jest zbudowana jakoś specjalnie kobieco. Wręcz przeciwnie, figurę ma dość drobną, niektórzy twierdzą, że męską. Na jej ramionach widać mięśnie wykształcone przez lata pracy na statku i podróżowania.Nie należy do osób słabych (ani też do tych specjalnie silnych). Ubrana jest zwykle w luźnawą koszulkę i spodnie. Znak charakterystyczny w jej ubiorze to rzemyki (zwykle albo związuje nimi sięgające do pasa rude włosy, albo nosi je na rękach) oraz chusta, która dużo już z nią przeszła i przydawała się w najróżniejszych przypadkach.
Bystre brązowe (czy jak Maeve lubi je określać - bursztynowe) oczy obserwują uważnie otoczenie. Maeve zwykle stoi z boku do momentu, gdy uzna, że jest potrzebna wtedy potrafi się w niej obudzić prawdziwa dusza awanturnika. Styl bycia czy poruszania się tej młodej kobiety równeiż nie należy do zbyt kobiecych, przez to, że latami udawała mężczyznę

Witam serdecznie, cieszę się że doszło do połączenia drużyn, i że zaowocowało to tak dobrą współpracą.
Teraz moja pora, rzedstawię więc i ja Kalela.



Kalel pomimo chłopięcemu wyglądowi, to jednak już młodzieniec 17-letni. Szczupły, niezbyt wysoki (około 170 cm) blondyn o niebieskich oczach i regularnych, przez niektórych uważanych za zbyt delikatne, rysach twarzy. Jest niezbyt silny ale za to wyróżnia się sprytem i zręcznością. Usposobienie pogodne, dosyć niefrasobliwy, ale do rany przyłóż
Teraz jeszcze widać po nim pozostałości po upadku z dachu. Jest blady, wciąż nieco osłabiony i zdarza mu się gładzić rękę w miejscu, w którym nie tak dawno wystawała kość.
Obecnie ubrany zimowo - ciepła kurtka, spodnie, buty i kapelusz, wszystko w nierzucających się w oczy kolorach z dominującym ciemnym szarym.

Tua Meravel podobnie jak Kalel ma ledwo 17 lat [nie miałam pojęcia Epi! ;D] Jest raczej szczupła i wzrostu ma również koło 170cm. Tym razem inaczej niż Kalel, Tua ma oczy szare a włosy rude, odcieniem bardziej wpadające w brąz, które zwykle zaplata w krótki warkocz. Dziewczyna nie jest silna, ale też nie całkiem słaba. Spędzając całe życie na wsi przyzwyczaiła się do ciężkiej pracy, od której nie próbuje się wymigać.

Ubrana ciepło i raczej typowo, z wyjątkiem przerabianego męskiego płaszcza, pod którym chowa nosidełko zrobione ze zwierzęcych skór dla smoka, z którym się nie rozstaje. Na szyi nosi srebrny, dość duży zamykany medalion z wyrytymi jej inicjałami zapisanymi runami, a także na rzemyku mały, skórzany woreczek. Te rzeczy póki co jednak stara się przed nowymi znajomymi ukryć.
Swoje prywatne rzeczy nosi w sporej i dość ciężkiej torbie. Stara się mieć ją ciągle na oku, albo zostawia ją w bezpiecznych miejscach.

W pierwszych dniach znajomości z Tuą ludzie zwykle odnoszą wrażenie, że jest ona cicha, małomówna czy wręcz nieśmiała. Dziewczyna nie mówi dużo, gdy nie ma takiej potrzeby i potrzebuje nico czasu by przyzwyczaić się do nowych osób. Nie ufa zbyt szybko, choć z drugiej strony jest trochę naiwna. Nie zna życia, ale jest uparta. Gdy coś już postanowi to tego się trzyma i nie rezygnuje dopóki się nie upewni, że jej cel jest nieosiągalny.

no to może teraz ja się przywitam kulturalnie chcoć już chwile sesyja się toczy w tym zacnym granie i przedstawie Wam moi mili współgracze Iulusa Manoriana kapłąna w służbie Tyra.


Młody - 23 letni mężczyzna o skromnym jak dla Maeve wzroście - 172 cm. Raczej szczupły ale nie najgorzej zbudowany jak na kapłana który większość życia spędził w świątyni. Drużyna póki co raczej widziałą go paradującego w pełnej zbroi płytowej, wypolerowanej o delikatnie błękitnym odcieniu, na to narzucony płaszcz podróżny do tego tarcza i miecz. Zarówno pancerz, tarcza jak i pierś zdobią złocone symbole Wagi wspartej na młocie [co dziwne bo ulubiona broń to długi miecz]
Akolita ma krótko ścięte ciemne włosy i niebieskie oczy, na ogół ogolony i zadbany.
Podróżyje na cięzkim wałachu, którego pieszczotliwie zwie Chimera - z racji jego humorów, a za nimi ciągnie się mułek z wozem na którym kapłan skłąduje swe dobra - w tym charakterystyczny namiot o błękitnej płąchcie i symbolu boga.
Dodać jeszcze mozna, że z żadka jest okazja by nie spotkać go choćby w kolczej koszuli i hełmie na głowie. Ten ostatni ściąga raczej jeno w pomieszczeniach i gdy czuje się bezpieczny. Podobnie pancerz ściaga raczej w namiocie lub gdy udaje się na spoczynek.
Ot takie lekkie skrzywienie.

Pościk jest i czas w nim macie... w zasadzie cały dzień; a przynajmniej do wyruszenia w drogę - w zależności od tego jak wam wspólne zbieranie się pójdzie (albo gonienie kamieniami jeśli chodzi o Helfdana ;) ).

Możecie zrobić albo kolejny dialog, albo pojedyncze posty w których każdy jasno wykłada swoje stanowisko - Wasza wola. Ale od co poniektórych - wskazuję palcem tych, którzy dobrze wiedzą, że to o nich chodzi :twisted: - wymagam solo-postów i tak.

<Ogląda palec Say> :shock:

Chyba przydałoby się ustalić co rozmawiający na osobności zdecydują się przekazać reszcie. Możemy to zrobić w dialogach albo tylko podsumować. Do tej drugiej opcji ja się bym bardziej przychylał. Bo znając nasze możliwości robienie dialogu streszczającego inne dialogi w perspektywie kolejnych dialogów będzie miało tysiące słów ;)

Ale oczywiście jako właściciel Helfdana, nie mającego w tej materii zbyt wiele do powiedzenia mogę się tylko zwrócić z pytaniem "i czego się dowiedzieliście"

TAJEMNICA :D <wieje aby nie oberwać>

no generalnie ja jestem za streszczeniem ale i tak jakoś sie dialogowo robić zaczęło ;P

Post jaki jest każdy widzi - trochę nie miałam dziś siły pisać o urokach zimowej wędrówki.
Czas w poście to niecałe trzy dni i dwie noce jazdy (z dniem wyjazdu włącznie). Jeśli zdecydujecie się je przegadać między sobą, to driadę możemy spokojnie przełożyć na kolejną turę.

Czas jak zwykle do czwartku.