-cholerny amator- mówię, po czym płynnym ruchem chwytam go za nogę i przewracam. Formuje z bardzo wytrzymałego lodu miecz, który przystawiam go gardła oponentowi.
-No to teraz, powiesz mi mój drogi czego chcesz ode mnie! A jeśli nie, bo wiesz co ci zrobię- przesuwam miecz na jego kroczę- to jak koleżko? Powiesz mi, co robisz, czy zaczniesz śpiewać w operze?

Udaje ci się. Facet odpowiada:
-Zabij mnie, Elita cię dopadnie!

-Elita? Czym lub kim jest Elita? GADAJ- mówię nerwowo, po czym delikatnie wydłużam miecz i ranię go w lewe udo- Co za Elita, odpowiadaj!

-To...ktoś kto posiada moce takie jak wy, pomyłki natury, ale jest nam posłuszny i na was poluje.

-Ah, tak. A kim wy jesteście?- mówię tnąc jego drugie udo.

-Takimi, którzy zniszczą takie pomyłki jak wy! Zaraz się tu zjawi i cię zniszczy!

-Interesujące- mówię i tworzę na jego rękach, coś w rodzaju lodowych kajdanek, obejmujących jego nadgarstki i przedramiona. Tworzę wokół dość gęstą mgłę, po czym zarzucam gościa na ramię i znikam w jakiejś bocznej uliczce, szukając motoru lub czegokolwiek, czym mógłbym zwiać.

„ Co jest kurwa? Kolejny. Nie. Nie może być. Zaczynasz mieć manię prześladowczą.”
-Wstawaj. Kim jesteś? -

Facet odpowiedział Mariuszowi:
-Twoją śmiercią. Wybił okno, wskoczył do pomieszczenia i zaatakował kopnięciem z wyskoku Mariusza.

Piotr w końcu znalazł to, czego szukał. Motor był co prawda stary, ale nadawał się do jazdy.

Nie zważając na ból jaki nagle przeszył moje ramię chwytam go, podnoszę wysoko nad głowę i wyrzucam go przez okno.