"Znaleźli mnie tu. Ale jak. No dobra czyli sie nie ukryję. No to muszę zrobić tak żeby wiedzieli gdzie jestem ale nie mogli mi nic zrobić."
Jednym uderzeniem w tył głowy ogłuszam leżącego napastnika. Siadam na łóżku i wyciągam blok z torby.
"Ciekawe co powiecie na to. Do tej pory nie byłem efekciarski, ale teraz już się nie ukrywam."
Dobre piętnaście minut rysuję a potem podchodzę do drzwi balkonowych. Otwieram je i jeszcze raz Przyglądam się kartce. Na kartce widnieje smok.
" Oj, ździwią się wszyscy. No ale skup się. Musi być rozmiaru wieżowca."
Wystawiam kartkę za drzwi i zaczynam swoje czary.

Istota wzbudziła zbiorowe przerażenie. Krzyki rozdzierały i tak już wielki hałas miasta...

Piotr chciał to zrobić... ale jego oponent uciekł... Albo to udawał...

Patrzę w kierunku olbrzymiego smoka i dziwacznie się uśmiecham.
-To chyba jakiś żart, smok w centrum wawy? Muszę to zobaczyć- po czym biegnę w kierunku smoka (jeśli po drodze znajduje jakiś motor, to jadę).

Silver dobiegł, po czym niemiłosiernie się zdziwił. Smok wyglądał na wyciągniętego z jakiejś ilustracji. W oknie stał młody chłopak, niby całkiem zwyczajny, ale budzący mimowolny podziw.

Mariusz dostrzegł chłopaka o śnieżnobiałej czuprynie. Zwrócił on jego uwagę w jakiś specyficzny sposób.

-Koleś zwiewaj stamtąd, bo to coś cię rozszarpie!- po czym tworzę niechętnie lodowe schody, po których wbiegam do chłopaka i mówię:
-Zwiewajmy!- po czym uderzam kolanem o podłogę. Czuję, że jednak ostatnia walka nieźle mnie poobijała.

-Chcesz wiać to proszę bardzo.-
Daję smokowi w myślach znak żeby przybliżył łeb. Potem skaczę tak żeby wylądować mu na szyi.
-Idziesz?-

-Coś ty za jeden gościu? Nie wyglądasz na jednego z tych kolesi w garejach, co chcą mnie od rana zabić- mówię z uśmieszkiem. Patrzę chłodno na chłopaka i składam pieczęć (jak w medytacji). Tworzę z lodu głowę smoka rozmiarów podobnych do tych jaką ma rysunek mojego oponenta.
-Kim jesteś gościu!?- krzyczę nie przestając się skupiać.

- To samo do ciebie. Mówisz że cię próbują złapać. Możesz iść ze mną w bezpieczniejsze miejsce i pogadać albo zostać tutaj. Wybieraj.-

-Jesteś doprawdy wspaniałomyślny- mówię z lekkim sarkazmem w głosie po czym wskakuje na drugie "ramię" smoka. W tym czasie mój smoczy łeb zmienia się w gaz. "Co mi tam, gorzej niż jest, nie będzie"- myślę sobie po czym już głośno mówię:
-Cóż, chyba wypada się przedstawić: Nazywam się Piotr Wiśnia, chodź wolę jak zwracają się do mnie Silver. Moje zdolności już zapewne poznałeś- mówię powoli, po czym zadaje spokojnie pytanie:
-A kim ty jesteś i jak wyczarowałeś tego smoka?

- Pogadamy w locie. Może jesteśmy wysoko ale ciągle mogą nas zdjąć.-
" Wzbij się na pół kilometra a potem leć na południe."
-Trzymaj się.-
Gdy smok jest juz na odpowiedniej wysokości zaczynam.
- Dobra jestem Mariusz. Nie wiem co to za goście w gajerkach, ani dlaczego mnie gonią. Jak go zrobiłem? Narysowałem. Na razie tyle.-