Nieprzyzwoite myśli zagościły przez moment w mojej głowie, na szczeście w porę opamiętałem się, by pomnieć, po co do karczmy przybyłem. Choć, opamiętanie to większą może zasługą lekkości sakiewki było...

Odepchnałem lekko dziewkę, mruczac pod nosem kilka słów wyjaśnień, i ruszyłem dalej przez karczmę, wypatrując szlacheckich łbów, panaKiszcza poszukując.

-Ejże! namyślże się jeszcze robaczku- rzuciła za obchodzącym panem Jackiem.

Który szlachcica wypatrując, równie dobrze źdźbła trawy pośród stepów mógł wypatrywać.
Gęsto szlachty roztomaitey w Indyiach się zbierało co wieczór, a ten był do poprzednich podobny.
Jedni śpiewali, drudzy krzyczeli, a wszyscy pili i jedli, popuszczając jeno pasów żeby miejsca cennego w brzuchach nie marnować.

Jako, że żaden ze szlachciców nie wyróżniał się w żaden sposób, podszedłem do lady, i odczekawszy, aż karczmarz zwróci na mnie uwagę, spytałem:

- Karczmarzu, gdzie ja pana Kiszcza znaleźc mogę? Podobno często w twoich progach gości!

- To zależy czego przyjacielu chcesz od pana Kiszcza i kto cię przysyła- odparł chłodno karczmarz.

- Od przyjaciela wiem, że u pana Kiszcza różne zajęcia można znaleźć. - odparłem.

- A co to on niańka, żeby młodziakom zajęcie znajdować?!- zdziwił się karczmarz- gadaj zaraz czego chcesz!

- Haha!- wybuchnął szczerym śmiechem karczmarz- a to ci chłystek!
I począł zanosić się ze śmiechu aż część zebranej szlachty spojrzała na niego ze zdziwieniem.
- Patrzcie panowie!- krzyknął, ociekając łzy które gęsto puściły mu się po policzkach- ten tutaj młokos panu Kiszczowi grozi! I pyta czy pan Kiszcz strachliwy!

Szmer się podniósł na sali.

Wtem rozległ się donośny i ciężki jakoby wystrzał z kolubryny głos wołający:
- A pokażcież mi tego diabła! Któren to?! Niech no go zobaczę- i począł się śmiać długim, przeciągłym śmiechem od którego aż wydawało się szyby we okiennicach drżą gotowe zaraz się rozsypać.
Zawtórowali mu jego towarzysze i wszyscy zebrani.

- Rad, żem waszmości do gustu przypadł, - powiedziałem w stronę Kiszcza - i rozbawić tak zacną personę potrafił. Choć jako szlachcic, zapewne daleki waszmość jesteś, by ino po wyglądzie równego wam stanem oceniać.

- W rzeczy samej, w rzeczy samej- Kiszcz jakby zamyślił się na sensem słów, które usłyszał- masz rację przyjacielu- odrzekł po chwili zupełnie poważnym już tonem- nie po wyglądzie nam ludzi oceniać
Wskazał na jednego ze swoich kompanów.
-Czy dasz wiarę, że ten oto człowiek siedzący obok mnie, księżną Potocką jest w przebraniu?- skinął na pana Jacka- A choć tu i daj księżnej pyska, bo gładka to przecie białogłowa!
A nadstaw no się księżno temu kawalerowi!
Wskazany splunął siarczyście na belki którymi wyłożono podłogę i wydął usta rzeczywiście jakby do pocałunku je nastawiając.

Sala ponownie wybuchła gromkim śmiechem.