Nasty

A jak będę chciała coś swoistego wymyślić przerobić ? Z tych ?

 

Wrty

Trochę zaszalałeś z tym uzbrojeniem.

 

Nasty

Tzn ?

 

Wrty

To znaczy, że uzbrojenie jest o wieeele za bogate jak na postapokaliptyczne warszawskie metro, ale dla potrzeb sesji można je zaakceptować.

 

Nasty

Pytanie czy będzie nas stać na nie. Poza tym mi bardziej się przyda coś innego niestety na liście tego niema.

 

JaTuTylkoNaChwilę

Mam problemy z netem, bo wrzuciłbym wszystko. Takie uzbrojenie mamy na komisariatach, sklepach myśliwskich, domach ludzi z pozwoleniem na broń i być może skrytkach mafii. Będą też takie, których nie ma na liście.

 

Dhratlach

Zakładając optymistycznie że wyjdziemy na powierzchnię, co coś czuję zbliża się nieuchronnie. Może by tak mały podkop pod jakąś piwnicę? Tak... trzeba będzie poszukać osłabionych miejsc w konstrukcji metra...

 

Wrty

Dlaczego strażnik mówi po rosyjsku "Nu, paszli dalij", skoro akcja rozgrywa się w Polsce

 

Nasty

To tak zupełnie to nie po rosyjsku Hihi... Jakiś mieszany. Przypomniało mi się jak grałam kiedyś w multi... gry PC i wchodzili Polacy i próbowali coś pisać po rosyjsku. Ale ubaw po pachy. To tak jak moje pierwsze zdania po polsku.

 

JaTuTylkoNaChwilę

Dalej mam problemy z netem, ale będę się starał
Kolejna porcja staffu:

MUTANTY
Pająki
W niektórych częściach Metra żyją naprawdę wredne pająki. Nie są zbyt duże. Osiągają wielkość mniej więcej dziesięciu-piętnastu centymetrów długości. Nie ich wielkość jest niezwykła, lecz sieci które przędzą. Niesamowicie wytrzymały materiał. Potrafią rozpleść taką pajęczynę w świetle całego tunelu i chwytać w nią naprawdę duże Nietoperze. Nawet dorosły mężczyzna ma problem z przebiciem się przez te pajęczyny. Pająki te chodź nie duże, są bardzo skoczne i agresywne. Posiadają silnie toksyczny jad, który rozpuszcza białe krwinki dosłownie na oczach. Wystarczy jedno ukąszenie i jeśli nie posiadasz surowicy, to czasu starczy ci akurat na jedną "zdrowaśkę". Pająki nie zapuszczają się dalej niż sięga ich pajęczyna. Są stworzeniami terytorialnymi, więc jeśli nie będziesz zbliżać się do ich pajęczyn, to nic ci się nie stanie - taka jest reguła. Widzisz pajęczynę: zawróć, albo omiń. Ale jak to wiadomo, człowiek ciekawski jest i kilku debili już przypłaciło życiem zostając ukąszonym przez Pająka. Toksyna zabija w ciągu kilku bolesnych minut, więc przynajmniej szybko umarli…

Kretopsy
Mówi się, że pies to najlepszy przyjaciel człowieka. Nie w tym przypadku… Zanim wybuchła Wielka Wojna wielu ludzi skryło się w podziemiach wraz ze swoimi pupilami. Te jednak z czasem zdechły, uciekły, albo zostały zjedzone. Tak czy siak, wiele z tych psów przetrwało uciekając od swoich właścicieli, dziczejąc w ciemnościach Metra. Teraz nazywane są "Kretopsami". Radzę Ci nie zbliżać się do tych stworzeń. One zawsze poruszają się watahami liczącymi od czterech do nawet tuzina osobników. Wątpię abyś miał szansę chociaż z jednym Kretopsem, a co dopiero z tuzinem! Osiągają rozmiar przeciętnego owczarka niemieckiego, są wychudzone, kościste i częściowo wyleniałe. Wyglądają jak psy z piekła… Są nieziemsko agresywne. Atakują i pożerają wszystko na swojej drodze, włącznie z najsłabszymi członkami swojej watahy. Na wskutek wiecznego przebywania w ciemnościach ich zmysł wzroku znacznie został upośledzony na rzecz jednak doskonałego zmysłu węchu i słuchu. Czasami wydaje mi się, że te psy posiadają szósty zmysł, skoro tak świetnie potrafią sobie radzić w kompletnych ciemnościach, omijając te wszystkie Anomalie i Galarety na swojej drodze. Kretopsy potrafią być bardzo pożyteczne – zżerają Szczury, a wszystko co zjada Szczury jest pożyteczne. Ich szybkość i zdolność do adaptacji czyni je dominującymi drapieżnikami w Metrze i uwierz mi – nie wiele jest stworzeń, które mogą stawić czoła watasze Psów z Metra Warszawskiego.

Szczury
Chyba nie muszę opowiadać Ci, przyjacielu o tych paskudach. Każdy wie jak wygląda Szczur. W Metrze nie jest inaczej. To będzie prawdopodobnie pierwsze stworzenie na jakie natkniesz się będąc… wszędzie! Tak, tak. Żyją prawdopodobnie w każdym miejscu w Metrze. Co Ci będę opowiadać, bracie. Szczur, jak to Szczur. Brzydka, przerośnięta mysz, która gryzie wszystko i wszystkich roznosząc przy tym paskudne choroby. Warto wspomnieć, że jest kilka odmian Szczurów w naszym wspaniałym Warszawskim Metrze. Oprócz zwykłych Szarych Szczurów są również takie większe i jeszcze agresywniejsze. Te większe zjadają te mniejsze, sam rozumiesz. To są tak zwane "Wilcze Szczury". Paskuda sprawa. Dorastają do półtora metra długości i są na tyle zuchwałe, że atakują nawet grupy dorosłych ludzi. Raz słyszałem, że takie szczurzyska pożarły niemowlaka we śnie… Aż ciary przechodzą… Ale do rzeczy: przed tymi skurwysynami nie ma tak naprawdę ochrony. Można je truć, tępić, strzelać do nich, ale tak naprawdę tylko ogień jest skuteczny. Po prostu boją się go. Ale i tak ich nie ubywa. Jednak jeśli pokręcisz się po różnych Stacjach to pewnie od zapitych mord usłyszysz legendę o "Szczurołaku". Jak domyślasz się chodzi o wielgaśnego, chodzącego na tylnych kończynach Szczura, który nie boi się nikogo i niczego. Ale to tylko legenda, więc bez obaw. Ja osobiście nigdy nie widziałem gnoja.

Nietoperki
Nie wiem dlaczego wszyscy tak bardzo boją się tych stworzeń. W gruncie rzeczy są chyba najmniej szkodliwe ze wszystkich mutantów żyjących w Metrze. Oczywiście różnią się od swoich kuzynów sprzed Wielkiej Wojny, ale i tak w dalszym ciągu są bardziej pożyteczne niż szkodliwe. Prowadzą nocny tryb życia, ale z tym bywa równie, ponieważ jak wiadomo w Metrze jest ciemno dwadzieścia cztery godziny na dobę. Najważniejszą ich zaletą jest to, że wpieprzają owady. Zżerają karaluchy, wije, pająki i inne paskudztwo. Niektóre Nietoperze polują nawet na Szczury, więc tym bardziej powinno się je cenić. Niestety nie wszystkie są takie pożyteczne… Istnieje pewien gatunek Nietoperzy "Wampirów", które jak sama nazwa wskazuje, żywią się krwią. Nie wybrzydzają pod tym względem. Atakują nasze zwierzęta hodowlane, a nawet ludzi kiedy są już naprawdę głodne. Ale to rzadkie przypadki. Najważniejsze że atakują również inne mutanty, więc w gruncie rzeczy wciąż jest więcej z nich korzyści niż kłopotu. A tak między nami, to od odważnych Stalkerów dowiedziałem się, że na Powierzchni podobno latają jakieś gigantyczne Nietoperze, które dominują na niebie. Mówili, że są wielkie jak orły i polują na wszystko co po ziemi pełza i biega. Ale ile w tym prawdy? Wiedzą to tylko ci, którzy wyszli na zewnątrz i stamtąd wrócili.

Zwisaki
http://i1270.photobucket.com/albums/...ps993cf360.png
Życie jest do dupy, wiesz? Pod nogami Galarety, a nad głową Zawisaki… Co? Nie mówiłem ci o nich? No to słuchaj. W miejscach wyjątkowo wilgotnych i ciepłych można spotkać przyczepione do sufitów wielkie, zębate gęby. To właśnie "Zawisaki". Podobno wyewoluowały z pierścienic, jak pijawki, czy dżdżownicę, chociaż tak patrząc na te potwory, to trudno jest mi wyobrazić sobie, że takie coś mogło powstać ze zwykłej glisty. Ale mniejsza o ich genezę… Najważniejsze jest to, że Zawisak może urwać ci łeb. Tak więc radzę nie zaglądać do jego paszczy. Ich ciała wyciągają się niemal trzykrotnie i są bardzo ruchliwe, chociaż na to nie wyglądają. Zwykle polują na Nietoperze lub na to, co się nawinie. Nie są zbyt wybredne. Reagują na ruch i dorwą cię nawet w kompletnych ciemnościach. Na szczęście Zawisaki nie są zbyt trudne do likwidacji. Ich ciała są gąbczaste i pokryte gumowatą skórą, więc są dość miękkie. Wystarczy kilka celnych strzałów z kuszy i już po sprawie. Problem w tym, że nie zawsze można dostrzec takiego gnoja przyczajonego w cieniu, a wtedy jest już znacznie gorzej…

Patogen
http://i1270.photobucket.com/albums/...ps6d3b6fe3.png
A idź Pan w chuj z tym świństwem! Tfu, tfu! Cholerna zaraza! Zmora Metra! Nie wiem dokładnie co to jest. Nikt tego nie wie. Wygląda i porusza się jak robal, więc za robala wszyscy to uznają, chociaż różne teorie już słyszałem. Jest mniej więcej wielkości ludzkiego kciuka, więc raczej ciężko jest go zauważyć. Zwykle żerują na trupach, wgryzając się do wnętrza ciała i tam składając jaja. Ale kiedy trupów brak, to te małe skurwysyny potrafią być bardzo przebiegłe. Lepiej uważaj i miej oczy szeroko otwarte. Szczególnie jak coś jesz. Te insekty często chowają się w żarciu i biada temu kto połknie żywego Patogena… Najgorszemu wrogowi bym tego nie życzył. Skurwysyn przegryza ci się przez żołądek, przeczesuje organy wewnętrzne, tam coś nadgryzie, tam podgryzie, aż w końcu znajdzie sobie jakieś miłe i ciepłe miejsce koło serduszka i tam złoży jaja z których wylęgnie się jeszcze więcej takich skurwysynów i pożrą biedaka od środka. Paskuda śmierć… Dlatego też często osoby zarażone Patogenem popełniają samobójstwo, lub proszą o szybką śmierć… Najgorsze jest jednak to, że nie można się przed tym obronić. Mogą ci wejść do gęby, nosa, ucha, dupy wtedy kiedy śpisz i los twój marny. Jakby tego było mało to roznoszą jakiś okropny wirus, który dziesiątkuje populację ludzi i zwierząt. Od dłuższego czasu staram się wymyślić jak bronić się przed tą plagą, ale póki co nie udało mi się wpaść na nic konstruktywnego… Muszę jeszcze o tym pomyśleć… Przyszłość Polski od tego zależy…

Turysta
http://i1270.photobucket.com/albums/...ps8bdd4681.png
Kurwa mać, sam nie wiem, kto zdołał uchwycić jednego z tych skurczybyków na zdjęciu! Zwykle spotkanie z Turystą kończy się śmiercią... Tak, to jest człowiek. Przynajmniej kiedyś był... Zwykle stalkerzy, którzy wystawiają się na zbyt duże napromieniowanie. Choć większość napromieńców ginie na miejscu, to niewielu z nich udaje się przeżyć tę śmiertelną dawkę, jednak za cenę kompletnie wypalonego mózgu - te mutanty po prostu nie potrafią więcej myśleć jak ludzie. Niezwykłe jest jednak to, że potrafi powtarzać różne usłyszane słowa, a nawet formułować całe zdania. Wydaje mi się jednak, że nie jest w pełni świadom ich znaczenia. Oczywistością jest, że spotkasz tego pana głównie na powierzchni, a konkretniej przy wejściach do metra, ponieważ to właśnie tam najwięcej ludzi ginie. Przystosowanie się do zwierzęcego trybu życia spowodowało zmiany genetyczne w ich nogach i rękach, to znaczy, że potrafią z niewielkim wysiłkiem rozedrzeć ci brzuch na strzępy. Jeśli z takim walczysz, to bądź ciągle w ruchu - nie pozwól mu na siebie wskoczyć. Można czasem spotkać w południowej części metra. A dlaczego "Turysta"? Z prostego powodu - lubią szwędać się po okolicy, a przy tym zbierać różne śmieci. Czasami obserwowanie takiego szwędającego się Turystę jest całkiem zabawne, o ile on cię nie widzi.

Grzybnia
Nic przyjemnego, przyjacielu… Powiem krótko: uważaj na świecące grzybki. Rosną sobie, to tu, to tam, ale pod żadnym pozorem nie zbliżaj się do nich bez maski na gębie. Może i wyglądają ładnie i nieszkodliwe, ale to tylko pozory. Te ciche skurwysyny reagują na ruch i kiedy tylko wyczują czyjąś obecność to natychmiast wydzielają mikroskopijne zarodniki, które dostają się do układu oddechowego. A tam, znajdują idealne warunki do rozwoju – ciepłe i wilgotne. Nie można ich poczuć, czy posmakować. Przez kilka następnych dni będziesz czuć się jak zwykle. Nie poczujesz żadnej różnicy i będziesz żyć codzienną rutyną. Ale kiedy zarodniki zaczną pączkować, to uwierz mi – będziesz chciał umrzeć… Widziałem przypadki zakażenia "Grzybnią". Niby wszystko jest w porządku, ale zainfekowani ludzie stają się ospali, plują krwią i dostają światłowstrętu. Na okrągło towarzyszą im drgawki i halucynacje. Czują się nieakceptowani i pragną jedynie skryć się w jakimś ciemnym i wilgotnym miejscu, aby nikt im nie przeszkadzał. Wtedy za człowieka myśli już Grzyb. Nie wiem w jaki sposób, ale zarodniki Grzybni ingerują w układ nerwowy człowieka i wymuszają na nim pewne zachowania. Proces ten jest długotrwały i często przebiega niezauważalnie, aż do momentu "eksplozji". Chcesz wiedzieć, co dzieje się później? Otóż człowieka od środka zaczyna porastać Grzyb. Rośnie tak długo, aż nie wyjdzie na zewnątrz, a ciało żywiciela zmieni się w kompost… Najgorsze jest jednak to, że nie ma tak naprawdę lekarstwa przed Grzybnią. Można faszerować się lekami i chemią, ale to tylko spowalnia proces. Chyba lepiej strzelić sobie w łeb, niż skończyć w ten sposób…

Ursus
To właściwie legenda, ale jak wiadomo w każdej legendzie jest ziarno prawdy. Podobno na Powierzchni dominuje potężny drapieżnik, który przypomina ogromnego niedźwiedzia. Z tego co zrozumiałem, to wygląda jakby dopiero co stoczył walkę z Cerberem w piekle i wrócił stamtąd na polecenie samego Lucyfera. Nikt nie wie jednak niczego więcej o tym stworzeniu. Jak się zachowuje, czym się żywi, jakie osiąga rozmiary i jaki tryb życia prowadzi? Jak widzisz jest więcej pytań, niż odpowiedzi, ale i tak legenda o Ursusie daje do myślenia. Ja osobiście nie chciałbym spotkać go na swojej drodze. Nawet jeśli w tych opowieściach jest więcej mitu, niż prawdy.

Do tego oczywiście będą inne, pojedyncze egzemplarze czegoś niezwykłego i anomalie, o których też nic nie będę mówił. Niechaj będą niespodzianką