- Jesteśmy na zwiadach, bez potrzeby nie wdawajmy się w walkę tylko wycofajmy się do głównej części świątyni, tam chyba jest bezpiecznie. Ten miecz von Kesselringa możemy obejrzeć rano - szepnął Lothar. Berni mógł mieć rację, że to trupojady, a z nimi to raczej sobie nie pogadają. Walka po nocy w ciasnych tunelach z nieznaną liczbą wrogów i bez wsparcia magicznego niekoniecznie się uśmiechała. Bez bezczeszczenia szczątków rozejrzał się po tunelu, sprawdził też, czy korytarz idący w górę prowadził na cmentarz, jak wywnioskował z symboli Morra. I czy nie ma tam kolejnych trupojadów - jeśli byłyby, wycofa się z Bernim do komnaty z ołtarzem, nie chciał zostać złapany pomiędzy dwie grupy trupojadów.

Lothar wrócił akurat na czas by usłyszeć zbliżające się kroki z tunelu. Bernhardt nie odzywał się póki co i tę samą strategię zastosował szlachcic. Zawsze to lepiej zaskoczyć niż zostać zaskoczonym. Chociaż... skoro mieli pochodnie, to tamci mogli już zauważyć, że ktoś obcy tu jest, a mimo to nie atakowali. Ani nie uciekali... Wplątanie się w walkę nie było pomysłem, który podobał się von Essingowi, ale ucieczka do razu też mu się nie uśmiechała. W końcu byli na zwiadach, warto byłoby się czegoś dowiedzieć. Skoro słyszeli głosy, to w tunelu musiały być jakieś rozumne istoty.

- No, jak tam? - zapytał starając się zmienić głos. W razie czego zawsze mogli uciec przez cmentarz albo do komnaty z ołtarzem.

- Nie wasz interes, do czego - odwarknął von Essing - Tym razem uwierzę, że nie ma. Znajcie łaskę Pani. Ale następnym razem dostawa ma być większa, bo jak nie to może zabrać w odwiedziny do zamku kogoś innego niż jednego z tej hałastry... - przerwał i zwrócił się do Zinggera - Chodź, poszukamy tego miecza o który prosiła. Chociaż... - zatrzymał się na chwilę - A może powiecie mi, kto w wiosce jest niezbyt szczęśliwy z panowania Jaśnie Pani, a może i o buncie myśli? Jakby się taki ktoś znalazł to i dostawa będzie mogła być później, a i my zyskamy... Tylko bez wrabiania przypadkowego pijaczka, dowody albo poszlaki chociaż mają być. Wiesz co to poszlaka w ogóle? - zaproponował obopólnie korzystny interes, pamiętając by zachowywać się z grubsza tak jak tutejsza szlachta i jej słudzy.
Równie chętnie rozdeptałby to robactwo, ale dekret Imperatora zabraniał tłuc mutantów. A dostawy trupów do zamku brzmiały ciekawie. I mogły być jedną z dróg niepostrzeżonego dostania się do środka. Także na razie niech sobie trupojady żyją...

Kiedy okazało się, że trupojadów jest więcej, zlachcic pogratulował sobie przezorności i tego, że nie wdał się w walkę. Ale kiedy zauważył maszynerię nad sobą syknął cicho. Mogli ruszyć ramieniem posągu, pewnie sarkofag wyjechałby na górę i nie musiałby gadać z trupojadami.
Już po rozbiciu pokrywy dotarło do niego co zrobili. Skłonił głowę i w milczeniu pomodlił się do Sigmara prosząc o wybaczenie i pokierowanie. Przyrzekł, że wykorzysta miecz w dobrej sprawie, przeciwko Chaosowi.
I dopiero wtedy po niego sięgnął. O ile Bernhardt nie zdążył do tego czasu go zabrać. Potem zostało tylko przeczekać do świtu w świątyni i znaleźć kogoś do pogadania, tak jak wcześniej planował.