Techler zaklął pod nosem, ale po chwili się uspokoił. Podszedł do strażnika, który na trupa wyglądał.
Mag stanął nad trupem i skrzywił się od smrodu, ale skupił się by sprawdzić jakie wiatry magii krążą wokół zwłok w blaszanej puszce zwanej zbroją.

- No w obecnej sytuacji raczej można się spodziewać rychłego przybycia zbrojnych po nas.- Wolfgang odszedł od zwłok i popatrzył na nielicznych, pozostałych wieśniaków.
- Wydaje mi się, że jeśli chcemy do zamku się dostać to trzeba by dowiedzieć się coś o tych co psują krew Baronowej i jej sługusom.- Zwrócił się do Lothara. - Nim tamci się ogarną i przyjdą zdobądźmy jakieś informacje o nich. Może teraz miejscowi inaczej spojrzą na nas i coś powiedzą.- Mag zwrócił się do najbardziej wygadanej osoby w drużynie.

- Ja bym na razie został i dowiedział się ile da od miejscowych. Obserwowałbym zamek czy aby nie idą zbrojną bandą i wtedy schronił się w lesie, świątyni lub na łodzi. Ta trzecia opcja zabezpieczy łódź przed ewentualną zemstą. Niestety problem w tym, że ktoś musi jej pilnować bo nie ma dobrych warunków do jej pozostawienia.- Odpowiedział Zinggerowi.
- Co do medyka to obserwujmy na razie zamek by wiedzieć czy w towarzystwie przyjdzie czy nie. Czekanie na niego w poczekalni gdy przyjdzie z żołdakami jest kiepskim pomysłem.- Dodał mag

Mag popatrzył na rannego i słuchał co mówi.
- Domyślam się, że tu przyjdą.- Rzucił mu i ruszył za kompanami.

- Gdzie jest Lothar?- Zapytał pozostałych i zaczął się rozglądać gdy dotarli do swojej kryjówki. Axel twierdził, że to dobre miejsce na obserwację a i Bernhard także to potwierdził.

Lothar spodziewał się, że podczas gdy on gada i skupia na sobie uwagę wieśniaków, prawdziwy bandyta, bądź ich "łącznik" w wiosce zaczepi znacznie mniej zwracającego na siebie uwagę Bernhardta albo Axela. W wiosce jednak na sztuce intryg znano się słabiej. Albo może preferowano bardziej bezpośrednie podejście. Zauważył bowiem, że zza węgła kiwnęła jakaś postać.

Nawet nieco go to połechtało, że to jego "zaproszono". Dziewczyna może nie była w jego typie, ale w końcu nikogo lepszego tu pewnie i tak nie mieli. Przez chwilę przemknęła mu przez głowę myśl, że to stary sposób na kradzież - dziewczyna zaczepia, a wspólnik wali w łeb, ale odgonił ją. Po co czekałaby do walki ze strażnikami, przecież teraz potencjalna ofiara (czyli on) był czujniejszy.
A to, że nie była w jego guście - trudno. Nie szukał "przygody", ale informacji. Chociaż "orczość" dziewczyny mogłaby być ciekawą odmianą... Zresztą, czasem i w jednym i drugim przypadku trzeba ryzykować.

Schował więc broń i podszedł więc do dziewczyny.