Lothar, który przebrał się za najemnika, by wyglądać jak jeden z nich który zachowywał się jak najemnik z tego samego powodu, który gadał jak najemnik, by - patrz wyżej, i który absolutnie nie przyznawał się do bycia szlachcicem, a od jakiegoś miesiąca czy nawet roku przedstawiał się pod różnymi fałszywymi nazwiskami spojrzał tylko przeciągle na maga. Najwyraźniej głupota mieszkańców wioski jest zaraźliwa przy bliższym zetknięciu. Zdusił w sobie chęć powiedzenia, że jego szanowny kolega jest za to czarodziejem na misji zwalczania plugastwa i czarowników, za jakich uważa obecnego gospodarza i jego panią.

- Eh, i tak z pustymi rękoma, po prośbie mam teraz iść? Jak gołodupiec? Toś mnie bratku załatwił - westchnął szlachcic, mając nadzieję, że "doktor" i "pani" zinterpretują jego brak odwiedzin na zamku natychmiast po pojawieniu się jako tylko pomniejszy despekt, wynikający ze wstydu, a nie z braku szacunku.

- Jeszcze szopa - przypomniał Lothar gdy byli już poza zasięgiem słuchu doktora - Warto skorzystać z tego, że imć Jean pójdzie i do niej też zajrzeć. Babka ślepa i głucha, nie zauważy - doszeptał.

Wolfgang skrzywił się nieznacznie gdy dotarło do niego, że zdemaskował Lothara. Spojrzał na niego przepraszającym wzrokiem i gdy po uprzejmym pożegnaniu wyszli zwrócił się do szlachcica.
- Przepraszam przyjacielu. To co tu się dzieje zaćmiło mi myśli.- Pokiwał głową a na propozycję kompana przystał skupiając się i skinieniem głowy wskazał miejsce gdzie mogą przeczekać odejście medyka do zamku.

- Idę z wami. Tu wszystko trzeba zbadać od każdej strony. Łącznie z magią.- Dodał i rozejrzał się dyskretnie czy nie mają obserwatorów. Wolał by nikt ich nie obserwował.
- Pamiętajcie, że w środku ktoś jest. Gospodyni o nim wspominała. Myślę, żeby udać miejscowych, którzy przyszli po butelkę i gdy się nie będzie spodziewał obezwładnić.- Popatrzył pytająco kompanów pokazują ruch ręką na wzór rzucania czarów.