Tom Atos

W okolicznościach dość dramatycznych Berwinowi przypomniał się ni z tego, ni z owego wierszyk z dzieciństwa. Jak to było ... no tak:

"Wraca Mama, aj! Wstyd! Bieda!
De Ayolasowi ciastek nie da,
Bo kto Mamy nie usłucha,
Temu dosyć bułka sucha.
Płacze Santiago, żal niebodze,
A małżowina na podłodze."

Berwin ścisnął w dłoni sztylet, swoją jedyną broń i próbował obejść stwora od tyłu, by mu wrazić ostrze w nery, o ile takowe ów miał i co prędzej odskoczyć, bo oberwać pazurami nie miał zamiaru. I tak za piękny nie był, a szrama na ryju pozbawiła by go resztek powabności.

Musiał tylko poczekać, aż bydlę będzie zajęte pozbawianiem Santiago drugiego ucha. Co miało nastąpić niebawem, bo Estalijczyk najwyraźniej w przypływie heroizmu rzucił się był na chaośnika.