Napisał Nami

Mój przyjaciel Medyk będzie zachwycony gdy mu je przyniosę <3 (nawet jeśli będą do mnie przyssane)

Spacer przez upadłe miasto był dla najemników niczym podróż w czasie. Oczami wyobraźni widzieli tętniące życiem ulice, uginające się pod towarami stragany i paradujących w egzotycznych zbrojach świątynnych wojowników. Było to o tyle łatwe w wyobrażeniu, że miasto nie zostało splądrowane i wiele rzeczy codziennego użytku wciąż leżało w miejscach, w których się znalazły w chwili ataku. Nawet kosztowności nie padły łupem najeźdźców, tak jakby nie interesowało ich nic poza masakrą bezbronnych mieszkańców. Było to dziwne, zważywszy na ludzką naturę i dosyć niepokojące. Nieliczne odciski butów, ślady po szablach i kulach wskazywały niewątpliwie na działalność człowieka, ale trzeba było kogoś na miarę świętego, aby nie pokusić się po sięgnięcie po łupy, a przez miasto przewaliła się cała armia. W końcu zwycięzca bierze wszystko i było to podstawowe prawo wojny, znane wszystkim cywilizowanym i niecywilizowanym rasom, a mimo to trudno było najemnikom stwierdzić czy cokolwiek mogło zostać stąd zabrane. Trupów po stronie najeźdźców też nie sposób było znaleźć, zatem niemożliwym było określenie do jakiego królestwa Starego Świata należeli. Zostały po nich tylko kule i ślady cięć na ciałach jaszczuroludzi, których kości zdobiły ulice niczym liście.

Po pewnym czasie najemnicy dotarli do centrum miasta, gdzie wznosiła się otoczona przez brukowany plac wysoka budowla. Nie łatwo było określić czy to budynek administracyjny, czy świątynia, gdyż była niemalże całkowicie porośnięta inwazyjną roślinnością. Odsłaniając pnącza na jednej ze ścian, najemnicy odkryli coś co wyglądało jak kalendarz, ale nie byli w stanie go odczytać. Natomiast przed wejściem do budowli stał wielki zegar słoneczny, który musiał wskazywać godzinę dwudziestą według rachuby Imperium. Z tego miejsca dało się dostrzec górujący nad dżunglą wulkan, który znajdował się w zasięgu kilku godzin marszu. W dużej większości porośnięty był drzewami, lecz jego szczyt był całkowicie jałowy, co musiało świadczyć o szkodliwości unoszących się z krateru oparów.

Patrząc w jego stronę, najemnicy po raz pierwszy uświadomili sobie jak niełatwa będzie to przeprawa...