Smoki Zaginionego Księżyca - final chapter I

**Solinarius** · 17-01-2005, 21:09

Wydane w Polsce 'Smoki Zaginionego Księżyca' niestety zostały pozbawione bardzo ciekawego fragmentu, pt. 'Final Chapter'.
Jest to bardzo ciekawy, niosący wiele informacji tekst, swego rodzaju epilog do książki i trylogii Wojny Dusz.
Micah i Arcmage z dragonlance-pl po krótkiej dyskusji na forum postanowili przetłumaczyć ten tekst. 'Final Chapter' napisany jest miejscami staro-angielskim więc jest to z ich strony nielada wyczyn!

Cytat:

Relacja z Porządku Stworzenia i Postępu Dusz pióra Valthonisa

przekazana Tracy'emu Hickmanowi i Matthewowi L. Martinowi

Wprowadzenie

Moje imię? Ach, mam ich tak wiele. Paladine, E'li, Fizban, Bah'Mut, Draco Paladin - to ostatnie szczególnie ulubione. Wybaczcie dygresję; czasem uważam takie uczone dysputy za nieco irytujące, nawet z tak starymi przyjaciółmi jak wy. Właściwie, wszyscy moi przyjaciele są starymi przyjaciółmi, gdyż znałem was, zanim jeszcze przyszliście na świat, nie, żebyście o tym nie wiedzieli. W każdym razie, rozumiem, że chcielibyście poznać notatki z moich obserwacji dotyczących Wojny Dusz. Cieszę się, że mogę pomóc, zwłaszcza, że od tego momentu miały miejsce wydarzenia, które w pełni rozumieją wyłącznie bogowie i Najwyższy Bóg. Oczywiście, z tego powodu muszę ostrożnie dobierać słowa. Bogowie nie odbierają czasu w taki sposób, jak robią to śmiertelni; niekiedy bywa to frustrujące, gdy nie można ogarnąć całości równoczesnych istnień i pasma prawdopodobieństwa. Rozumiecie, co mam na myśli? W każdym razie, postaram się wyrazić to prosto.

Stworzenie Świata

Geneza Wojny Dusz wiąże się z czasem tuż po stworzeniu świata przez Najwyższego Boga, zanim świat został ukończony a Porządek Stworzenia i Przeznaczenie Dusz - w pełni ustanowione.

Początki

Istnieje, zawsze istniał i zawsze istnieć będzie Najwyższy Bóg, który postanowił utworzyć duchy ze swej miłości, aby mogły one dzielić chwalę, radość i miłość, które On posiadał. W tym celu, stworzył Porządek Stworzenia i Postęp Dusz. Jako niezbędna część tego planu, dusze zostały narodzone w śmiertelnym świecie. Wiedza o tym, skąd pochodzą te dusze i w jakim stanie znajdowały się przed narodzeniem, nie jest dana śmiertelnym. Tak samo, jak nie jest nam dane wiedzieć, dokąd ostatecznie odchodzą dusze i w jakim stanie mogą istnieć w życiu wykraczającym poza śmiertelność. Postęp dusz rozciąga się w nieskończoność, w porównaniu, z którą życie śmiertelnika jest krótką chwilą. Niemniej jednak, ta część postępu dusz, którą nazwaliśmy śmiertelnością, składa się z dusz wprowadzonych do życia na świecie, by nauczyły się wiary w bogów i w siebie same. Tak więc śmiertelni uczą się kochać zamiary Najwyższego Boga, by zbliżać się do Niego, a w miarę, jak podążają ścieżkami dobra i szlachetności, dzielić Jego chwałę i odzwierciedlać to w swym zachowaniu. Jednak część odrzuciła dobrodziejstwa Najwyższego Boga, a nawet zwróciła się przeciw Niemu. Najwyższy Bóg ustanowił Porządek Stworzenia i zarysował swój plan rozwoju świata w Tobrilu. Stworzył bogów, potężne istoty, które miały wspomóc w wypełnieniu planu Stworzenia i poprowadzić śmiertelnych poprzez ich ewolucję. Największym pośród bogów był Ionthas, przywódca tych, którzy kształtowali świat materialny, posiadający większą moc, niż każdy z jego rodzeństwa. Gilean, Strażnik Księgi, opiekował się Tobrilem i prowadził Ionthasa w kształtowaniu świata, podczas gdy Reorx, Sirrion i inni bogowie pomagali w rozlicznych zadaniach. Paladine i Takhisis powstali, by osądzać śmiertelników, którzy pojawili się na świecie w pierwszych wiekach. Majere służył jako doradca Paladine'a i Takhisis, a pomniejsi bogowie wspomagali ich duchowo.

Po powołaniu świata do istnienia, Najwyższy Bóg nakazał Ionthasowi i innym bóstwom, by go ukształtowały, a tym samym ukończyły. Podczas, gdy bogowie formowali świat w zgodzie z Planem, Ionthas stał się dumny i wyniosły. Oddalając się od postanowień Tobrilu, ogłosił siebie prawdziwym bóstwem i tym, który zastąpił Najwyższego Boga. Paladine, Gilean i większość pozostałych bogów wyzwali go, jednak kilku zachowało milczenie. Ionthas użył swej mocy, którą wysłał na Krynn, by zniweczyć pracę innych bogów i zrobić wszystko, by zmienić świat wedle własnych wyobrażeń. Jednak, gdy walczył przeciw Najwyższemu Bogu i innym, zdał sobie sprawę z tego, że jego próba opanowania Krynnu sprawiła niewiele więcej, niż tylko wyczerpanie go. Zrozumiał, że, podczas, gdy mógł niszczyć i wypaczać to, co już istniało, nie mógł naprawdę stworzyć niczego nowego.

Gniew Ionthasa, spowodowany jego niemocą i nieudana próba stworzenia świata na własny obraz, które zbiegły się z jego arogancką dumą, sprawiły, że zwrócił się przeciw Najwyższemu Bogu, całemu panteonowi i wszystkiemu, poza samym sobą. Ionthas wyrzekł się nawet swego dawnego imienia i tożsamości, by od tej chwili być znanym dla wszystkich jako Chaos. Wielu z pozostałych bogów, przewodzonych przez Paladine'a, podjęło walkę ze swym buntowniczym bratem. Chaos był w stanie sprzeciwić się im wszystkim, nawet będąc nie w pełni swych sił, jednak Najwyższy Bóg obdarzył Paladine'a, którego oddanie i posłuszeństwo było niezrównane, mocą umożliwiającą pokonanie i uwięzienie go. Zwyciężony przez Platynowego Smoka, został wygnany poza granice świata, gdzie unosił się bezwładnie, a jego duma została unicestwiona. W efekcie Chaos zstąpił do Otchłani skrzywionych myśli, zamiast wyciągnąć wnioski ze swgo błędu. Przekonał samego siebie, że to on był stwórcą Wszystkiego i Niczego, podczas, gdy pozostali bogowie byli jego potomstwem, a on po prostu pozwolił im zabawiać się światem. Zaprzeczył istnieniu Najwyższego Boga, jednakże w głębi duszy lękał się Go i nienawidził, tak, jak wszystkiego, co z Niego powstało, a w pewnym stopniu - łącznie z samym Chaosem. Mimo, że on sam opuścił wszechświat, gniew Chaosu siał spustoszenie. Gdyby bogowie zjednoczyli swe naturalne dary, być może byliby w stanie naprawić zniszczenia Krynnu, jednak nie wykazali takiej woli. Chaos wyrządził szkody nie tylko na Krynnie. Jego złośliwość i buntowniczość rozprzestrzeniły się nieszczęśliwie wśród samych bogów.

Najwyższy Bóg wyznaczył Takhisis jako współwładczynię młodego świata, od której oczekiwał, że będzie władać wspólnie z Paladinem. Jednakże Chaos miał zły wpływ na Takhisis, która była bliska Ionthasowi i podziwiała jego rozliczne talenty. Tak, jak Chaos, zaczęła pożądać wyłącznej władzy nad Krynnem. Podczas, gdy Chaos pragnął materialnego świata, Takhisis była bardziej zainteresowana jego duchowym aspektem. Chciała być czczona przez innych bogów i zamierzała zawładnąć wszystkimi duszami śmiertelnych, którzy przybyli, by zaludnić Krynn. Ostrożnie zaczęła przeciągać innych bogów na swoją stronę. Imiona tych odstępców, to Morgion, Sargonnas, Chemosh, Hiddukel, Zeboim i Nuitari. Ci odszczepieńczy bogowie zaczęli brać swą siłę i potęgę nie od Najwyższego Boga i z rozprzestrzeniania Jego woli, ale, podobnie, jak wampiry, z negatywnej energii, czerpiąc moc z zepsucia i nikczemności i opanowując tę część stworzenia, która zaprzedała się ciemności. To narastanie mroku urzeczywistniło się, gdy stworzenie Krynnu dobiegło końca i rozpoczął się następny etap Boskiego Planu.

Pierwszymi mieszkańcami Krynnu były smoki, blisko związane z Paladinem i z Takhisis, tak samo, jak i z zamieszkiwanym przez nie światem. Paladine i Takhisis, wspomagani przez Reorxa i Mishakal, ukształtowali Pięć Smoków, a Najwyższy Bóg dał im dusze. Ujrzawszy te potężne istoty, pierwsze obdarzone wolną wolą stworzenia zamieszkujące Krynn, Takhisis i Morgion skusili je, by wypełniały ich polecenia. Zawarłszy ten sojusz, Takhisis i bogowie, którzy opowiedzieli się po jej stronie oświadczyli, że mają prawo do władzy nad Krynnem i udaremnienia wykonania planu. Przeciwstawili się Porządkowi Stworzenia i Postępowi Dusz.

W ten sposób Takhisis i jej poplecznicy stali się bóstwami Zła, straciwszy swoją dumną pozycję. Upadli w Otchłań, tam zżerani przez własną zazdrość i zawiść. Ich bunt przekonał kilku bogów, że dalszy rozwój Krynnu prowadzi tylko do rozpadu i nieporządku. Ci bogowie wykształcili specyficzne pojmowanie Stworzenia, polegające na tym, że ani nie próbowali udaremnić woli Najwyższego Boga, ani też nie służyli Mu, jak mieli to robić z założenia. Nawet Gilean przyjął ten punkt widzenia. Stali się oni znani jako bogowie Neutralności, gdyż postrzegali siebie jako tych, którzy traktują z rezerwą potyczki pomiędzy Dobrem a Złem. Ten konflikt osiągnął apogeum w momencie narodzin śmiertelników. Takhisis, Sargonnas i inni bogowie Zła zdeklarowali zamiar zniewolenia śmiertelnych, gdyż, jak rzekła Takhisis, "My stworzyliśmy ten świat. Czemuż teraz mielibyśmy podlegać istotom niższego rodzaju?" Bogowie Dobra, wierni Jedynemu Bogu, wystąpili przeciwko złym. Paladine rzekł: "Nadchodzący śmiertelnicy są dziećmi Najwyższego Boga, jak i my. Ten świat został stworzony tak dla nich, jak i dla nas, a ostatecznie śmiertelni staną się więksi i świetniejsi, niż każdy z nas." Bogowie Dobra ślubowali prowadzić śmiertelnych, chronić ich przed Złymi i przed pozostałościami Chaosu. Nie mieli zamiaru zdradzać Najwyższego Boga. W ten sposób rozpoczęła się Wojna Wszystkich Świętych, gdy Dobro zwalczało Zło. Bogowie Neutralności pierwotnie mieli zamiar zignorować ten konflikt. W końcu jednak Paladine i Majere przekonali Gileana i pozostałych Neutralnych, by stanęli po stronie bogów Dobra, gdyż Takhisis zdążała do zdominowania całego świata, co zniewoliłoby lub zniszczyłoby to, co najbardziej w nim ukochały Neutralne Bóstwa. Przymierze Dobra i Neutralności zmusiło siły Zła do wycofania się, jednak bez ostatecznego rozstrzygnięcia. Wówczas Najwyższy Bóg uznał, że konieczna jest jego bezpośrednia interwencja.

"Wiedzcież, że jam jest Najwyższy Bóg, a wyście dziećmi mymi, jako będą ci śmiertelni, których stworzyć niebawem zamiaruję. Paladine, ty i zwolennicy twoi dobrzeście się sprawili, wiernymi pozostając twemu wezwaniu, wspomóc chcąc śmiertelnych. Jednakowoż wolnymi oni pozostać winni, by móc ku Dobru się skierować, albo przeciwko niemu, również i wy wolność powinniście zachować, by wspomagać i chronić ich w tejże wolności zachowaniu. Tako będzie ze śmiertelnymi, którzy Dobro obiorą, jak i z tobą. Twój trud ostatecznie przyniesie Dobro, choć Zło otaczać cię będzie. Gdyż Dobro, przez wzgląd na samą swą istotę poszukiwane, zawsze korzyść przyniesie.

"Takhisis, ty, któraś dała się zwieść głupocie Ionthasa, i wy, którzyście za nią podążyli, winniście jednako poznać własne szaleństwo, ale nie uciekać przed nim. Ty i twoi będziecie niszczyć, ranić i kusić śmiertelnych mogli, jednakże ostatecznie przyjdzie wam żałować tego gorzko. Gdyż jam jest znacznie wyżej od was, wyżej, niźli możecie pojąć, bardziej nawet, niźli wy siebie wyższymi od śmiertelnych mienicie. Wszystko, co czynicie, by zniweczyć me zamiary, koniec końców wypełni je, i żywym będzie, by Dobro się dokonało. Jednakże, Niegodziwcy, wasza praca zachowaną będzie, a wy cierpieć będziecie z tegoż powodu, bardziej nawet, niźli śmiertelni, którym cierpieć przyjdzie z powodu swych wykroczeń. Gdyż Zło, nawet pod pozorem Dobra czynione, zawsze przeciwko sobie się zwróci.

"Gileanie, mimo, żeś wprost mi się nie sprzeciwił, wciąż ty i ci, którzy mienią się Neutralnymi, zawiedliście w wypełnieniu Planu. Spełnicie go jednakże wbrew swym zamierzeniom, a ja zezwolę waszą neutralność wam zachować, gdyż nawet w waszym milczeniu przyjdzie wam Dobro przynieść. Tak, jak wyście są wolni, tak i wolni są śmiertelni. Jednakże nie pozostaniecie na zawsze niezdecydowani; ostatecznie zmuszeni będziecie, by do nas, po stronie Światłości, alibo do Takhisis i jej popleczników w Mroku przystać. Gdyż każdy wolną wolę ma, czy Dobro wybierze, czy przeciwko niemu się obróci, a na końcu wszystkie stworzenie wybierze, którą ścieżką pójdzie. Wiedzcież, że we wszystkim Równowaga być musi. Zezwalam Dobru, Złu i Neutralności kształtować świata oblicze, a śmiertelnym pozostać wolnymi w wyborze między tymi trzema, i konsekwencje tegoż wyboru w pełni ponosić. Wolno im Równowagę naruszyć, jednakowoż decyzja, by tak uczynić, musi od nich samych pochodzić, a nie może być im z zewnątrz dana. Wiedz, zatem ty, Paladine, iże, jeśli oto śmiertelni w twej służbie pozostający, podążanie ścieżką Dobra innym siłą narzucą, ku Złemu ich to doprowadzi, i ku wielkiemu cierpieniu. Wiedz zatem ty, Gileanie, że jeśli słudzy twoi ku wzbronieniu śmiertelnym wyboru miedzy dwoma wysiłek podejmą, takoż upadku doświadczą i sprowadzą zniszczenie. Wiedzże ty, Takhisis, że gdy próbę zniewolenia świata podejmiesz, by był na twe usługi, powstrzymana zostaniesz, jako i twoi wspólnicy, i będziesz tej władzy pożądać do końca waszej w tymże świecie bytności"

W ten sposób zakończyła się Wojna Wszystkich Świętych, nazwana tak, gdyż wpłynęła na przeznaczenie wszystkich, którzy mogli na Krynnie sięgnąć po boską władzę.