Imperius - strategiczna gra w klimatach low-fantasy

Elenorsar · 29-09-2023, 20:02

Imperius to strategiczna gra rozgrywana na forum w klimatach low-fantasy. Gracze tworzą własny kraj, społeczeństwo i historię na świecie, który działa podobnie jak nasz. Rozgrywka dzieje się w realiach odpowiadających wczesnemu renesansowi - a więc rozwijające się czasy odrodzenia, intryg, olśniewających budynków i dzieł sztuki czy krwawych wojen. Jest to gra dla tych, co na drodze wojny, intryg lub rozwoju starają się zdominować świat, ale również dla tych którzy chcą wejść w rolę odrodzenego władcy, starając się utrzymać dwór, dynastię i państwo w ryzach. Ostateczny cel na rozgrywkę zależy więc od gracza.

Link do naszego discorda: https://discord.gg/U5dmGCEwv
Link do forum: https://chilioi.vxm.pl/imperius/index.php

Zasady rozgrywki można znaleźć na forum. Discord służy głównie do rozmów, w dużej mierze o samej grze i mechanice.

W przeciwieństwie do gier RPG nie tworzymy postaci, a państwo. Jak przy postaci musimy skupić się na charakterze, historii życia, cechach, czy statystykach, tak przy państwie musimy zawrzeć inne istotne rzeczy takie jak:

rys historyczny (przy postaci to będzie kilka-kilkanaście lat, tutaj będzie to kilkadziesiąt, do nawet kilkuset lat, więc można puścić wodzę fantazji, najciekawiej jest tworzyć też wspólną historię z granicznymi państwami),
rys społeczeństwa (jak charakter postaci, ale dla ogółu społeczeństwa, a nawet wiele więcej),
rys ustrojowy,
opis religii (tutaj często gracze posługują się religiami wspólnymi, więc można zaadoptować już tę, którą ktoś stworzył, tak jak to jest w realnym świecie),
mocne i słabe strony zgodnie z zasadami
oddziały wojska zawodowego
mapa obszaru, który chcemy zająć

Mapa początkowa prezentuje się następująco (mapy co edycje zmieniają się, co mocno wpływa na rozgrywkę):

Mapa Imperium Tylosyjskiego, Oświeconego Miasta Aletris oraz Najwyższego Władztwa Savorachów

Wydarzenie początkowe, wprowadzające w klimaty świata wygląda następująco (takie wydarzenia co edycję także są inne, co również mocno wpływa na prowadzenie danej rozgrywki):

Era nowych tytanów
832/833 RNE

Mając wiedzę o tym, jakim tytanem historii stało się Tylos i jego Imperium, śmiesznie jest wręcz mówić o tych niepozornych – wręcz koślawych i miernych – początkach samego miasta, które później stało się Cesarzową Miast, Miastem-Cudem, tym, z którego rządzono światem. Powstało mianowicie jako zwykła faktoria handlowa, a następnie kolonia bliżej nieznanego nam już związku państw-miast północnej Warenii. Położenie miasta zadecydowało o jego sukcesie – przyciągało coraz więcej osadników i wpływowych ludzi, by wreszcie prześcignąć zupełnie macierzyste porty dawnego kraju i zrzucić niepożądaną – i raczej już tylko iluzoryczną – zwierzchność.

Jako, że Tylos wzbogaciło się na handlu i nim stało, najwięcej do powiedzenia w mieście mieli patrycjusze, oligarchia skupiona wokół bajecznie bogatych ludzi. Nic więc dziwnego zatem, że wykształcił się tu ustrój republikański, funkcjonujący na bazie wielu mniej lub bardziej prestiżowych funkcji, tytułów, wielogodzinnych obrad Senatu i wzajemnej nieufności – zwłaszcza, gdy ktoś miał apetyt na więcej – wtedy koledzy przypominali mu o zasadzie równości. W końcu jednak ludzka ambicja i pycha zwyciężyła nad tym delikatnym stanem i jednemu człowiekowi udało się wywrócić republikański porządek i zdominować swoich wrogów. Konsul Maryn Altos wykorzystał perfidnie wrogie nastroje stanu plebejskiego względem oligarchów do uzyskania nominacji na najwyższy ich urząd. Łącząc najwyższe dwie pozycje w republice uzyskał niesamowity posłuch, również wśród armii. Listy proskrypcyjne były ostatnim akordem jego błyskotliwego, politycznego zagrania – wrogów Altosa (formalnie: republiki) wyciągano świtem z domów i tłuczono pałkami, aż nie oddali ducha. Ich majątki przepadały na egzekutorów, tak więc nie trzeba było szukać chętnych długo. Żony i dzieci patrzyły jak zabójcy ich mężów stają się nowymi panami domostwa.

Dożywotni konsul przystąpił wtedy do reform. Spuchnięta już terytorialnie republika potrzebowała ich na gwałt, a Altos wiedział, że łaska ludu jeździ na pstrym koniu. Jedną z ważniejszych reform była również reforma kalendarza, ustanawiająca między innymi Nową Erę – z przewrotem Maryna znaczącym jej początek. Od tej pory mówimy o 1 Roku Nowej Ery (RNE). Jeszcze za życia konsula ogłoszono ustanowienie Imperium i przeprowadzono kolejne podboje, tak by do szczęśliwego Tylos spływało więcej łupów, niewolników i by duma z potęgi kraju zastąpiła myśli o niesprawiedliwości i biedzie.

Era Imperialna początkowo przyniosła wiele sukcesów i stabilizację, Tylos sięgało teraz swymi mackami niemal na cały kontynent. Tam, gdzie nie działał podbój, w ruch szła dyplomacja i handel. Imperialne monety znajdowane są do tej pory w wielu zakamarkach Imperiusa. Jednak po wygaśnięciu linii sukcesorów Altosa przyśpieszyła dekadencja i zepsucie, coraz więcej Imperatorów było wybieranych przez armię i gwardię i też coraz szybciej żegnali się oni z życiem. Kilku z nich odpowiedzi na problemy szukało w rozwiązaniach złotego wieku – rozpoczynając coraz to nowe podboje, w coraz to odleglejszych od Tylos krainach. Początkiem końca była jednak Rebelia Aletris.

Aletris było dosyć zamożnym miastem założonym przez ludzi niepożądanych w imperialnej stolicy. Dysydenci, rywale, przegrani pałacowych spisków. Wciąż jednak na tyle bogaci i silni, by móc pozwolić sobie na tą dobrowolną emigrację i oddalenie od imperialnego centrum w pełnej wygodzie. Ściągali tam również kupcy, którzy po prostu nie mogli się przebić w Tylos. Szybko Aletris stało się drugim miastem Imperium, a Imperatorzy coraz bardziej nieufnie i chytrze patrzyli na jego bogactwa. W końcu jeden z Imperatorów okresu zmierzchu chciał skonfiskować dobra tamtejszego patrycjatu, ale spóźnił się. Miasto było już przygotowane, przekupiło nawet swojego gubernatora, by ten ogłosił się – oczywiście z poparciem stroskanych patrycjuszy – nowym Imperatorem. Rozpoczęła się wojna, gubernator po ledwie dwóch tygodniach swojego „panowania” został znaleziony martwy, ale Aletris walczyło dalej. Miało pieniądze i dobre położenie oraz wysokie mury – to wystarczyło. Aletris przetrwało wiele oblężeń i w końcu Imperator złożył broń, podpisując porozumienie, które faktycznie oznaczało koniec jego zwierzchności nad miastem, nawet jeżeli piękne słówka ugody twierdziły inaczej. Było to około 500 RNE.

Ta prestiżowa klęska, pierwsza tak duża od wielu, wielu lat, zachęciła wszystkich wrogów Imperatora do wyjścia z cienia. Kolejne prowincje buntowały się, były najeżdżane, lub obierały własnych Imperatorów – często po prostu lokalnych władyków z przerostem ambicji. Imperatorzy osłabieni wojną z Aletris oraz utratą podatków z tego bogatego miasta, a także coraz bardziej nieufni wobec swojego otoczenia, wycofywali się coraz głębiej w dawne tylosyjskie grance. Imperator Adrianos zbudował nawet mur, mający być oficjalną i nienaruszalną granicą broniącego się Imperium. Ledwo trzy pokolenia wystarczyły, by i tą granicę opuścili żołnierze, a mur zarósł lub został rozebrany przez okoliczną ludność na ich chaty, stodoły i kościoły.

Na dogorywającego Tytana spadł w końcu cios ostateczny, niektórzy powiedzieliby wręcz – cios łaski. W 730 RNE rozpoczął się okres obecnie już zwany okresem Ciemnego Słońca. Był to czas natężenia zarazy, głodu i wojen domowych w Tylos. Starcy powiadają, że chmury zakryły wtedy słońce. Jedni mówią, że to bajki, inni, że w dalekich krajach jeszcze za Shan wybuchł potężny wulkan. Być może pędzeni przez ten kataklizm, a być może zachęceni słabością dotychczasowej potęgi kontynentu, na Imperium spadli nadto wojownicy Savorachów. Ich inwazja nieomal doprowadziła do końca Imperium istniejącego od blisko ośmiu wieków. Cudem przerwano oblężenie stołecznego miasta, ratując je od splądrowania i zniszczenia – bo taki los spotykał inne zdobyte przez Savorachów miasta Imperium. Nowy pretendent pochodzący z Warenii uzyskał wielki posłuch w imperialnej armii, dzięki czemu odepchnął inwazję i zdołał nawet zająć przyczółki w swym rodzinnym kraju. Potem już żadna ze stron nie mogła przełamać impasu, wobec czego nowy Imperator oraz gubernator Savorachów zawarli porozumienie i rozejm, który trwa do dzisiaj. Jest to niezwykle kruchy pokój i żadna ze stron nie ma wątpliwości, że w końcu się on skończy, zbrojąc się i szykując do ostatecznego starcia.

W międzyczasie zewsząd budzą się i inne potęgi, gotowe do zajęcia miejsca Tylos jako nowego... tytana historii.

Podsumowanie

Imperius czekają ciekawe czasy

Zapraszam do rozmów i testowania.

29-09-2023, 20:02	#1
Elenorsar Reputacja: 1	Imperius - strategiczna gra w klimatach low-fantasy Imperius to strategiczna gra rozgrywana na forum w klimatach low-fantasy. Gracze tworzą własny kraj, społeczeństwo i historię na świecie, który działa podobnie jak nasz. Rozgrywka dzieje się w realiach odpowiadających wczesnemu renesansowi - a więc rozwijające się czasy odrodzenia, intryg, olśniewających budynków i dzieł sztuki czy krwawych wojen. Jest to gra dla tych, co na drodze wojny, intryg lub rozwoju starają się zdominować świat, ale również dla tych którzy chcą wejść w rolę odrodzenego władcy, starając się utrzymać dwór, dynastię i państwo w ryzach. Ostateczny cel na rozgrywkę zależy więc od gracza. Link do naszego discorda: https://discord.gg/U5dmGCEwv Link do forum: https://chilioi.vxm.pl/imperius/index.php Zasady rozgrywki można znaleźć na forum. Discord służy głównie do rozmów, w dużej mierze o samej grze i mechanice. W przeciwieństwie do gier RPG nie tworzymy postaci, a państwo. Jak przy postaci musimy skupić się na charakterze, historii życia, cechach, czy statystykach, tak przy państwie musimy zawrzeć inne istotne rzeczy takie jak: rys historyczny (przy postaci to będzie kilka-kilkanaście lat, tutaj będzie to kilkadziesiąt, do nawet kilkuset lat, więc można puścić wodzę fantazji, najciekawiej jest tworzyć też wspólną historię z granicznymi państwami), rys społeczeństwa (jak charakter postaci, ale dla ogółu społeczeństwa, a nawet wiele więcej), rys ustrojowy, opis religii (tutaj często gracze posługują się religiami wspólnymi, więc można zaadoptować już tę, którą ktoś stworzył, tak jak to jest w realnym świecie), mocne i słabe strony zgodnie z zasadami oddziały wojska zawodowego mapa obszaru, który chcemy zająć Mapa początkowa prezentuje się następująco (mapy co edycje zmieniają się, co mocno wpływa na rozgrywkę): Mapa Imperium Tylosyjskiego, Oświeconego Miasta Aletris oraz Najwyższego Władztwa Savorachów Wydarzenie początkowe, wprowadzające w klimaty świata wygląda następująco (takie wydarzenia co edycję także są inne, co również mocno wpływa na prowadzenie danej rozgrywki): Era nowych tytanów 832/833 RNE Mając wiedzę o tym, jakim tytanem historii stało się Tylos i jego Imperium, śmiesznie jest wręcz mówić o tych niepozornych – wręcz koślawych i miernych – początkach samego miasta, które później stało się Cesarzową Miast, Miastem-Cudem, tym, z którego rządzono światem. Powstało mianowicie jako zwykła faktoria handlowa, a następnie kolonia bliżej nieznanego nam już związku państw-miast północnej Warenii. Położenie miasta zadecydowało o jego sukcesie – przyciągało coraz więcej osadników i wpływowych ludzi, by wreszcie prześcignąć zupełnie macierzyste porty dawnego kraju i zrzucić niepożądaną – i raczej już tylko iluzoryczną – zwierzchność. Jako, że Tylos wzbogaciło się na handlu i nim stało, najwięcej do powiedzenia w mieście mieli patrycjusze, oligarchia skupiona wokół bajecznie bogatych ludzi. Nic więc dziwnego zatem, że wykształcił się tu ustrój republikański, funkcjonujący na bazie wielu mniej lub bardziej prestiżowych funkcji, tytułów, wielogodzinnych obrad Senatu i wzajemnej nieufności – zwłaszcza, gdy ktoś miał apetyt na więcej – wtedy koledzy przypominali mu o zasadzie równości. W końcu jednak ludzka ambicja i pycha zwyciężyła nad tym delikatnym stanem i jednemu człowiekowi udało się wywrócić republikański porządek i zdominować swoich wrogów. Konsul Maryn Altos wykorzystał perfidnie wrogie nastroje stanu plebejskiego względem oligarchów do uzyskania nominacji na najwyższy ich urząd. Łącząc najwyższe dwie pozycje w republice uzyskał niesamowity posłuch, również wśród armii. Listy proskrypcyjne były ostatnim akordem jego błyskotliwego, politycznego zagrania – wrogów Altosa (formalnie: republiki) wyciągano świtem z domów i tłuczono pałkami, aż nie oddali ducha. Ich majątki przepadały na egzekutorów, tak więc nie trzeba było szukać chętnych długo. Żony i dzieci patrzyły jak zabójcy ich mężów stają się nowymi panami domostwa. Dożywotni konsul przystąpił wtedy do reform. Spuchnięta już terytorialnie republika potrzebowała ich na gwałt, a Altos wiedział, że łaska ludu jeździ na pstrym koniu. Jedną z ważniejszych reform była również reforma kalendarza, ustanawiająca między innymi Nową Erę – z przewrotem Maryna znaczącym jej początek. Od tej pory mówimy o 1 Roku Nowej Ery (RNE). Jeszcze za życia konsula ogłoszono ustanowienie Imperium i przeprowadzono kolejne podboje, tak by do szczęśliwego Tylos spływało więcej łupów, niewolników i by duma z potęgi kraju zastąpiła myśli o niesprawiedliwości i biedzie. Era Imperialna początkowo przyniosła wiele sukcesów i stabilizację, Tylos sięgało teraz swymi mackami niemal na cały kontynent. Tam, gdzie nie działał podbój, w ruch szła dyplomacja i handel. Imperialne monety znajdowane są do tej pory w wielu zakamarkach Imperiusa. Jednak po wygaśnięciu linii sukcesorów Altosa przyśpieszyła dekadencja i zepsucie, coraz więcej Imperatorów było wybieranych przez armię i gwardię i też coraz szybciej żegnali się oni z życiem. Kilku z nich odpowiedzi na problemy szukało w rozwiązaniach złotego wieku – rozpoczynając coraz to nowe podboje, w coraz to odleglejszych od Tylos krainach. Początkiem końca była jednak Rebelia Aletris. Aletris było dosyć zamożnym miastem założonym przez ludzi niepożądanych w imperialnej stolicy. Dysydenci, rywale, przegrani pałacowych spisków. Wciąż jednak na tyle bogaci i silni, by móc pozwolić sobie na tą dobrowolną emigrację i oddalenie od imperialnego centrum w pełnej wygodzie. Ściągali tam również kupcy, którzy po prostu nie mogli się przebić w Tylos. Szybko Aletris stało się drugim miastem Imperium, a Imperatorzy coraz bardziej nieufnie i chytrze patrzyli na jego bogactwa. W końcu jeden z Imperatorów okresu zmierzchu chciał skonfiskować dobra tamtejszego patrycjatu, ale spóźnił się. Miasto było już przygotowane, przekupiło nawet swojego gubernatora, by ten ogłosił się – oczywiście z poparciem stroskanych patrycjuszy – nowym Imperatorem. Rozpoczęła się wojna, gubernator po ledwie dwóch tygodniach swojego „panowania” został znaleziony martwy, ale Aletris walczyło dalej. Miało pieniądze i dobre położenie oraz wysokie mury – to wystarczyło. Aletris przetrwało wiele oblężeń i w końcu Imperator złożył broń, podpisując porozumienie, które faktycznie oznaczało koniec jego zwierzchności nad miastem, nawet jeżeli piękne słówka ugody twierdziły inaczej. Było to około 500 RNE. Ta prestiżowa klęska, pierwsza tak duża od wielu, wielu lat, zachęciła wszystkich wrogów Imperatora do wyjścia z cienia. Kolejne prowincje buntowały się, były najeżdżane, lub obierały własnych Imperatorów – często po prostu lokalnych władyków z przerostem ambicji. Imperatorzy osłabieni wojną z Aletris oraz utratą podatków z tego bogatego miasta, a także coraz bardziej nieufni wobec swojego otoczenia, wycofywali się coraz głębiej w dawne tylosyjskie grance. Imperator Adrianos zbudował nawet mur, mający być oficjalną i nienaruszalną granicą broniącego się Imperium. Ledwo trzy pokolenia wystarczyły, by i tą granicę opuścili żołnierze, a mur zarósł lub został rozebrany przez okoliczną ludność na ich chaty, stodoły i kościoły. Na dogorywającego Tytana spadł w końcu cios ostateczny, niektórzy powiedzieliby wręcz – cios łaski. W 730 RNE rozpoczął się okres obecnie już zwany okresem Ciemnego Słońca. Był to czas natężenia zarazy, głodu i wojen domowych w Tylos. Starcy powiadają, że chmury zakryły wtedy słońce. Jedni mówią, że to bajki, inni, że w dalekich krajach jeszcze za Shan wybuchł potężny wulkan. Być może pędzeni przez ten kataklizm, a być może zachęceni słabością dotychczasowej potęgi kontynentu, na Imperium spadli nadto wojownicy Savorachów. Ich inwazja nieomal doprowadziła do końca Imperium istniejącego od blisko ośmiu wieków. Cudem przerwano oblężenie stołecznego miasta, ratując je od splądrowania i zniszczenia – bo taki los spotykał inne zdobyte przez Savorachów miasta Imperium. Nowy pretendent pochodzący z Warenii uzyskał wielki posłuch w imperialnej armii, dzięki czemu odepchnął inwazję i zdołał nawet zająć przyczółki w swym rodzinnym kraju. Potem już żadna ze stron nie mogła przełamać impasu, wobec czego nowy Imperator oraz gubernator Savorachów zawarli porozumienie i rozejm, który trwa do dzisiaj. Jest to niezwykle kruchy pokój i żadna ze stron nie ma wątpliwości, że w końcu się on skończy, zbrojąc się i szykując do ostatecznego starcia. W międzyczasie zewsząd budzą się i inne potęgi, gotowe do zajęcia miejsca Tylos jako nowego... tytana historii. Podsumowanie Imperius czekają ciekawe czasy Zapraszam do rozmów i testowania.