0. Kontenty
1. Na początek…
2. TheatMethod
3. Co się stało z trzema zasadami
4. Słownictwo



-------------------------------------------------------------------------

Kocia muzyka
ale psie wołanie

Czym jest DayNight? System nowy, ze względu na mechanikę, zasady gry oraz kolorowość postaci. Powiedzmy, że bawimy się w detektywów lub wędrowców.
Wyjątkowość polegałaby na tym, że jest to w rzeczywistości LARP, posiadający zasady jednak systemu RPG. Lecz to dopiero „początek”.
Kolejną abilicją jest styl gry. To coś innego, coś pomiędzy normalną sesją RPG, a zwykłym LARPEM – niezwykła przygoda pośród obszaru w rzeczywistości, tak zwane „w terenie”. Już dość – jeszcze, dopełniając obraz, o różnych porach.
Granie na kolorach, czarno-szare-białe, znamy to skądś, prawda? Lecz pomimo złudności tytułu, jest to również gra na zielono-fioletowo-czerwono-niebiesko-żółte.

Poznać system jest dość łatwo, gdyż dokładano starań, by przesłanie oraz rulzy gry były w miarę czytelne. Użyte tutaj słowa mogą być mało czytelne, ich znaczeń można domyśleć się z kilku źródeł, przede wszystkim z kontekstu ich występowania.
Ten mało wytrawny, a raczej wyszukany język ma służyć tylko wprowadzeniu do klimatu gry, gdzie liczy się na pierwszym miejscu inwencja… i klimat.

Odgrywaniu polega cała postać; lecz tutaj to właśnie Gracz staje się postacią, a raczej to postać jest Graczem. Przy byciu patientowalnym, cierpliwym, można wytworzyć coś w rodzaju samo rozwijającej się realnej historii.
By poznać smak adwenczury, trzeba być w miarę spontanicznym.
I tego może dostarczyć gra.

Tu tury przestają istnieć; tutaj wszystko dzieje się na rzeczywistości, prawdziwej, naszej. Wyobrażamy sobie, że jest to sen, w którym każda rzecz jest dozwolona, każda rzecz, którą robimy, jest korzystna, bo nastawiamy się na robienie korzystnych rzeczy – to, dla kogo – dla siebie czy innych – zależy już od nas. To dopiero swoista principia, gdyż jak mówiono wcześniej, system posiada o wiele więcej kolorów niż czarno-szaro-biały, czyli coś innego również, niż podejście egoistyczne, obojętne czy altruistyczne.

Tak przedstawia się system.
Nazwa oczywiście bierze się z j. angielskiego, co oznacza „Dzień-Noc”, będący całością, a więc dziennoc.

Gra opiera się na mechanice TheatMethod, od „theat” (czasownik pochodzący od „theater”) oraz „method”, czyli w j. angielskim metoda.
Być może za dużo powiedzieliśmy.
Tylko być może.

Nocą, nocą, mówi kot
Dniem, dniem, idzie pies



-------------------------------------------------------------------------



Ulicą idzie człowiek, smutny lub radosny jak może być
Kot czy pies
Pies czy kot
Kto to wie, otrzych przypadkach ssaki

Odgrywanie, zwłaszcza w teatrze, to w pewien sposób wyrzekanie się własnej osobowości na czas odgrywania postaci, w którą zamierzamy się wcielić.
Tutaj jest podobnie, tyle, że sam teatr przenosimy na dość wymyślnego LARPa (Live Action Role Play).
Sama metoda odgrywania oraz mechanika, o którą się opiera, to TheatMethod. Zaś specyficzny typ LARPu to ALARP, Adventure Live Action Role Play, przygodowa żywa gra akcji na role, dlatego, że występują w niej elementy:
- realności – gramy na żywo, chodząc po mieście
- sesji RPG – siadamy, by opowiedzieć sobie kilka spraw
- przygody – zazwyczaj mamy do wykonania zadania (w rzeczywistości)

TheatMethod czerpie zarówno z RPG jak i z LARPa. Najlepiej zobrazować całą metodę jako spotkanie grupy osób w celu zrobienia czegoś czy zabawy. Odkrywam, że specyfika gry jest bardzo inna, innowacyjna, czy nawet ekscentryczna w porównaniu z typowym LARPem czy sesją RPG.
Jest to spowodowane przede wszystkim relacją, jaka zachodzi na TStage – od tej pory będziemy tak nazywać sesję ALARPu. (TStage – TheaterStage.)
W największym możliwym skrócie, zarówno tzw. Gracze jak i Mistrz Gry przychodzą na taką sesję, ale w innym miejscu, niż zacisze domowe. Gdzie?
Zależy od samych Graczy oraz, co bardziej prawdopodobne, od Mistrza Gry. Musi to być realne miejsce i powinno być w miarę związane z zadaniami, jakie zostaną przedstawione Graczom przez Mistrza.
Od tej pory nazwiemy Graczy Aktorami, a Mistrza Gry Reżyserem.
Reżyser, jak sama nazwa wskazuje, robi to, co należy do jego roli – kieruje poczynaniami Aktorów poprzez danie im instrukcji lub scenariusza, albo też dialogów. Tak nazwiemy zadania – instrukcjami.
Instrukcje to mało dokładne opisy akcji, jakich mają dokonać Aktorzy czy też celów, które mają spełnić.
Typowymi opisami akcji to będzie odgrywanie postaci, której podjęli się odgrywać, ukazać. Celami natomiast powinny być wypełnienie zadań, do których wymaga użycia cech, które posiadają wybrane do odegrania przez Aktorów postacie.
Wyjaśnijmy od razu, że będą to postacie „normalne”, „zwyczajne”, bezhistoryczne, szare, ale jednak z pewnymi cechami, dość wybitnymi, jak np. śmiałość, którą należy odegrać.
Ku pocieszeniu lub niepocieszeniu, mają być to cechy, których domyślnie Aktor w bardzo małej, nikłej lub wogólnej mierze posiada.
Jak w teatrze, są tu pewne zasady.
Zapewne znamy słynne zasady trzech jedności.
Zatrzymajmy się na chwilę przy nich.

Miaaaauuu, miaaaaauuu
Odezwał się kot, a pies zamilczał


------------------------------------------------------------------------------------

Kot leży w koszyku, pies krąży wokół
A człowiek myśli jak ich uspokoić

Są trzy zasady teatralne, tzw. zasady trzech jedności, przedstawione poniżej:
Jedność:
Czasu – akcja utworu trwa od świtu do zmierzchu (czyli 24 godziny, dzień) – ciągle, bez przerwy,
Miejsca – jest to samo miejsce, zazwyczaj dom, miasto, i tym podobne,
Akcji – fabuła jest jedna, jeden wątek, wokół którego obraca się całe życie.

Od tej pory przygodę w DayNight możemy nazywać Utworem. Przed przejściem do omawiania porównań zasady trzech jedności do zasad TheatMethod, podamy jeszcze słownictwo podziału czy klasyfikacji czasu akcji w Utworze, od najogólniejszego do najdrobniejszego, najbardziej podstawowego:
Utwór – całość, każda pomniejsza jednostka składająca się na Utwór,
Akt – część całości, zazwyczaj są 4 akty, ale ich liczbę można zmniejszyć lub zwiększyć w zależności od potrzeb,
Sentencja – część Aktu, zazwyczaj będzie to pojedyncza TStage,
Scena – część TStage, pod względem wyglądu odpowiada dokładnie „scenie”,
Ujęcie – część Sceny, jak akcja, działanie, reakcja, i tak dalej.

Teraz porównajmy zasady trzech jedności z zasadami DayNight:
Jedność czasu:
Jedność czasu tylko częściowo jest tutaj zachowana, ze względu na charakter TStage – kilka godzin zabawy, to jest czas rzeczywisty. Godziny zatem upływają i przez kilka godzin zachowana jest jedność czasu. A później? Można oczywiście sprawić tak, by zacząć TS o godzinie, w której skończyło się poprzednią.
Jedność miejsca – jeśli chodzi o miasto – to tak, ale gdy Reżyser zażyczy sobie dla odmiany zadanie w innym miejscu i wcześniejszą podróż do niego, to ta zasada zostaje również złamana dla dobra TheatMethod.
Jedność akcji – zadania mogą lub są luźno powiązane ze sobą, dlatego ta zasada zupełnie odpada – lub zupełnie zostaje zaadoptowana w ten sposób, że Reżyser wiąże losy wszystkich postaci Aktorów tak, by zadania były składnikiem większej fabuły oraz efekty ich pracy składały się do jednej beczułki.

Podsumowując, TheatMethod jest o tyle wygodne, że może lub nie w zależności od zapotrzebowania Aktorów i Reżysera korzystać i współgrać z teatralnymi zasadami trzech jedności, jak i całkowicie je odrzucić.

Kot chodzi po murze, bo mu wolno, pod płotem, bo potrzebuje
Pies usługuje panu, bo musi, je bo może, chroni bo po to jest


-------------------------------------------------------------------------------------

Miau – tak, powiedział kot, mrauk – nie, powiedziała kotka
Hau – tak, powiedział pies, hyyynn – tak, zaskomliła suka

Aktor, ar – Gracz, uczestnik sesji, który odgrywa postać i wykonuje zadania.
ALARP, AL – ang. Adventure Live Action Role Play, przygodowa żywa gra akcji na role, zabawa na świeżym powietrzu.
TheaterStage [wym. FiterStejdż], TStage [wym. Ti-stejdż], TS [wym. Ti-es] – sesja ALARP w DayNight lub dowolny inny system oparty na mechanice TheaterMethod.
TheatMethod [wym. FitMetołd], ThM [wym. Ti-ejcz-em] – metoda teatryzowania, metoda polegająca na odgrywaniu zwykłych postaci, ale z cechami których Aktor jest bez posiadania.
Reżyser, skrót Rr – Mistrz Gry, osoba, która operuje całą akcją, wyznacza miejsce gry, pilnuje Aktorów oraz daje Instrukcje.
Instrukcje, Instry – zadania Graczy, do których spełnienia potrzebują odegrać cechę której są bez posiadania.
DayNight [wym. DejNajt], DN [wym. Di-en] – system ALARPu na mechanice ThM.
System – ogół, na który składa się: fabuła, mechanika oraz zasady.
Podsystem – odmiana systemu, rozszerzenie systemu – pewna jego część będąca równocześnie motywem przewodnim (fabułą/osnową) jak i przez swoją funkcję odrębnym systemem.
CatsDogs [wym. KatsDoks], CtD [wym. Ci-ti-di] – podsystem DayNight, fabuła opierająca się na Osobowościach Kota i Psa.
Kotopsy – spolszczona wersja „CatsDogs”.
Dziennoc – polska wersja nazwy „DayNight”.
TheatGame [wym. FitGejm], TG [wym. Ti-dżi], system oparty na ThM (TheatMethod), zatem i DayNight jest TG, TheatGame – teatralną grą.
Teatralna gra – TheatGame.
Scena Teatru – polska nazwa TheaterStage, sesji ALARPu.
PŻGAR [wym. Peżgar] – przygodowa żywa gra akcji na role, ALARP.
GF [wym. gie-f] gra fabularna, spolszczenie od RPG.
Metoda teatryzowania – (spolonizowanie od) TheatMethod.
Teatryzowanie – przenoszenie teatru do rzeczywistości; sztuka aktorska polegająca na odgrywaniu postaci posiadających cechy, których naszej osobowości brak.
Utwór – całość, każda jednostka składająca się na Utwór,
Akt – część całości, zazwyczaj są 4 akty, ale ich liczbę można zmniejszyć lub zwiększyć w zależności od potrzeb,
Sentencja – część Aktu, zazwyczaj będzie to pojedyncza TStage,
Scena – część TStage, pod względem wyglądu odpowiada dokładnie „scenie”,
Ujęcie – część Sceny, jak akcja, działanie, reakcja, i tak dalej.
Kot – osobowość, która musi zdobyć korzyść dla siebie i przez to pomóc innym
Pies – osobowość, która musi zdobyć korzyść dla grupy i przez to pomóc sobie
Osobowość – ściśle zdefiniowany rodzaj zespół cech charakteru, kierunków oraz motywacji odgrywanej postaci przez Aktora, w CtD jest to Kot i Pies.

A na dobranockę – miau, miau, miaauuu, żegna się kot, kotka tylko wieloznacznie prychnęła
Haauuu, hauuuu – zawył pies, a suka tylko syknęła – wrrrrrr, pora spać wraz
Człowiek zna wiele języków, ale zwierzęci jak dotąd został nieodgadniony

----------------
Solfelin