Jeszcze jeden plus tej edycji wymienię i jest to prostota tworzenia zaawansowanych postaci. Gdy na forum pojawia się rekrutacja do edycji 3,5 lub pathfindera i jeden z warunków jest np. poziom siódmy postaci, to ja zazwyczaj od razu dziękowałem. W tej edycji jest to proste jak budowa cepa i nie trzeba siedzieć godzinami nad podręcznikiem żeby dobrać featy tak by postać miała ręce i nogi.

Wszyscy tak chwalo, jakby ktoś na terenie Śląska grał na żywo to ja chętnie przetestuję tę edycję :P

Tym bardziej, że atuty, jak i wieloklasowość (oraz umiejętności, patrz DMG) to zasady opcjonalne. Raczkujące drużyny mogą z nich zrezygnować i tworzyć postacie w kilkanaście minut.

Mam takie pytanko, do D&D5E: jak sobie radzicie z angielską wersją językową?
System i zasady bardzo mi się podobają, jako warhammerfag odebrałem je na zasadzie "nareszcie D&D dla mnie" i przyznaję, że mechanika całkiem łacnie mi wchodzi.
Aale.. moje sesje zabił język. Nie potrafię czerpać przyjemności z gry, ani odgrywać w normalny sposób, jeżeli każde odwołanie do zasad przy stole opiera się na "no to sprawdź ile masz strenfa", "czy zdodżujesz", albo "to ja mu rzucę slip". Jasne, tłumaczenie sobie wcześniej tych często używanych elementów, tak by gracze nie musieli sięgać po barbaryzmy za każdym razem gdy odwołują się do mechaniki, trochę się sprawdza ale jest gorzej gdy zachodzą sytuacje spontaniczne, a już katastrofalnie przy zaklęciach.
Bo polskiej wersji językowej nie ma się co spodziewać, prawda?

Dla niektórych to nie problem. Wnioskuję, że nie pracujesz w międzynarodowym środowisku. Wyobraź sobie, że niektórzy muszą tak gadać nie tylko podczas sesji. :D

Pewnie będę w mniejszości, ale po sieczce tłumaczeniowej, jaką urządziła ISA, wolę grać i czytać w D&D w oryginale, niezależnie od edycji.

Co prawda pracuję ale lubię klimacenie, z którym mi się to gryzie. Owszem, na zwykłych sesjach to nie robi różnicy ale kiedy próbuję uzyskać w przygodzie klimat tajemnicy, niepokoju albo po prostu wczuć się po uszy, wtrącanie do polszczyzny obcego nazewnictwa nie spisuje dla mnie egzaminu.

Kurde. Różni ludzie różnie grają i musisz mi wybaczyć, bo nie widzę różnicy na sesji między:
- "no to sprawdź ile masz strenfa" a "no to sprawdź ile masz siły"
- "czy zdodżujesz" a "czy unikniesz"
- "to ja mu rzucę slip" a "to ja mu rzucę poślizgnięcie",

chyba że przez klimat niepokoju i tajemnicy rozumiesz nie ogarnięcie karty postaci przez gracza i nerwowe poszukiwanie pożądanych informacji w obawie przed minusowymi PDkami za "olewacki stosunek do tak klimatycznej sesji"...

Ale co ja wiem. Tzw. "klimat przez duże K" zostawiłem w szufladzie kupę czasu temu. Szkodliwy mit. ;)

Hm, nie, razem z graczami staramy się jak najwięcej odgrywać i szukam rozwiązania, które pomoże unikać sytuacji gdy trzeba na prędko tłumaczyć coś do wypowiedzi postaci.

Rzeczywiście, niezbyt trafnie nawiązałem tutaj do klimatu. Bardziej chodziło mi o odgrywanie i ewentualnie budowanie nastroju odgrywaniem niż "trzymanie klimatu na sesji"...

No i też pisałem o sobie - moich odczuciach. Szukam czy ktoś ma podobnie i co z tym robi.

A to jest zaraz powaga i aktorski kunszt, kiedy ktoś się krzywi na "pizgam firebola" czy "dodżuje dagery"?

Rozumiem, że przy traktowaniu rolplejów growo to jest naturalne, bo mamy do czynienia z nomenklaturą, którą się przerzucamy w hermetycznym gronie, gdzie chodzi o skrótowość, a każdy łapie w mig, co i jak. Ale kiedy nie chodzi o mechaniczne napinki, a jest jakaś potrzeba immersji w sesję dbałość o język może być tylko in plus.

Przy kartach postaci wystarczy wydruk z drugą wersją językową w nawiasie, więc w większości sytuacji z którymi gracze będą mieli do czynienia alternatywa powinna być na podorędziu.

Postać w świecie gry przecież nie mówi: "no to sprawdź strenghta"? ;P

Czy wszystkim Twoim graczom przeszkadza to w takim samym stopniu? Mój sceptycyzm i doświadczenie z "klimaciarzami" podpowiada mi, że nie. A jeśli tak, to jesteście naprawdę niespotykaną grupą w świecie opanowanym przez anglojęzyczne CCG i MMORPG.

Jest też takie powiedzenie złej baletnicy przeszkadza rąbek u spódnicy. Gdyby mi w zabawie zawadzały takie niuanse, przemyśliłbym swoje podejście do sesji w ogóle, na kolejną zamówił pizzę i wyluzował. :) I przedefiniował w głowie odgrywanie postaci, bo wypowiedzi na poziomie profesjonalnego teatru improwizatorskiego to tylko opcjonalny ozdobnik, nie sens RPG sam w sobie. Skupiłbym się na ważniejszych wyznacznikach dobrego prowadzenia czy dobrej sesji.