Czyli grimdarkowej pulpie z gatunku Sword and Sorcery. Wiedziałem, że nadajemy na jednych falach:jupi:

@Alex
Gadanie :D Skomplikowane to było 3.5 i PF, ale piąteczka jest łatwa. Nie bez powodu zyskała na takiej popularności. Grupa BGów zleje Aboletha na 3 poziomie? Tylko w 5e :look:

No, ale nie krytykuję żadnego stylu gry. Sam nie ograniczam się do prowadzenia w jeden sposób. Tylko próbuję tu agitować Rewika do spuszczenia wam łomotu, a Ty mi w tym bardzo przeszkadzasz :rotfl:

W PFie i 3.5 owszem, ale piątka się nieco inną matematyką kieruje. Bounded Accuracy sprawia, że nawet grając przeciętniakami to masz dość spore szanse na trafienie. A jak do tego doliczysz matematykę, która nie uwzględnia magicznych przedmiotów i daje bohaterom większy power-level z klasy niż jakakolwiek poprzednia edycja (bo nawet 4e bardziej zależna była od magicznych przedmiotów), to masz całkiem solidną grupkę bohaterów i to całkiem niezależnie od ich atrybutów.

Lubię piątą edycję, nawet bardzo. Mam nawet wszystkie podry oraz przygody na Beyondzie i prowadzę tydzień w tydzień od wielu, wielu lat (tak piątą edycję, jak i wszystkie poprzednie z PFami włącznie). To naprawdę łatwa edycja (na tle poprzednich od WotC), tak dla gracza, jak i dla MG. Graczowi trudno skopać rozwój bohatera, zaś Challenge encounterów jest niewspółmierny do rzeczywistości (w rzeczywistości jest dużo łatwiej niż wynika).

Przykład. Za dwie godziny mam sesję, gdzie Cattus, Flamedancer i Rewik (słowem trzech graczy - trzy postacie) rozjadą w jeden adventuring day około 10 encounterów o różnym poziomie trudności. Bez long resta. Gramy by the book, bez żadnych homebrew materiałów i zasad domowych. Everything permitted as per rules.



A co do sesji C-Bane'a to mam na myśli obecną 5e na Discordzie :tyka: Do zobaczenia w Podgórze :nordic:

O i BTW. Też najbardziej lubię settingi z czasów AD&D, a w szczególności 2e (bo dużo settingowego info), ale Ty wiesz ile wtedy podręczników wydali i ile przekoksów zrobili? Do samego Amn mam 4 podry, co drugi mistrz gildii czy głowa familii ma levele 10+ i dwa lub trzy klasy na głowie. :D Trochę to gadanie o liczbie koksów jest na wyrost, bo to jednak 4 oraz 5 edycja ukróciła ich liczbę w FR.

P.S. Ale mocno szanuję, też się wychowałem przy książkach Salvatora, Howarda, Burroughsa, Tolkiena i podobnych. Też lubię te klimaty na sesjach.

Może nie tyle łatwa, co "noob friendly"? No i racja, jest łatwiejsza od 3.5 i PF1 (głównie przez mniej matmy i contentu, bo munchkiny nadal robią z niej dobre używanie). Ale wciąż może być trudna, jak się nie umie grać, a MG umie prowadzić i tworzyć emocjonujące encountery. Wiem, bo jako osoba tworząca b. flavourowe postacie nie raz byłam karana za nieoptymalne staty u wymagających prowadzących. A co dopiero ma powiedzieć jakiś normik, co w ogóle tylko wie, że ma dać dużo w główną cechę? Może liczyć, że jego MG będzie równie obcykany. Byle paczka zbirów ma potencjał ubicia początkowej i noobskiej drużynki, bo dają sobie advantage na ataki a mają po dwa i biją 1d6+2 dmg mając +4 do trafienia.

Zależy, czym i jak grają oraz na którym poziomie są (powyżej 10 zaczyna sypać się balans). Zresztą już poprzednim komentarzu napisałam, że CR odczytywane dosłownie jest mało wydajne. Bo nie ważna jest tylko moc na oko, ale też skillset i odporności potworków. Na przykład czarodziej/sorc blasterzy skupieni na ogniu bez elemental affinity i/lub z lipną metamagią są łatwi do skontrowania. Barbarzyńcę można dręczyć save'ami na wisdom. Są też potwory odporne na magię itd. Zatem sedno leży w głębszej konstrukcji encountera, zamiast bezmyślnego patrzenia na CR. Jak się umie go dobrze konstruować to wtedy CR okazuje się nawet przydatnym drogowskazem. Po prostu nie wystarczy dać powtora CR 1 dla 4 ziomków na 1 poziomie i elo, pora na CS'a.

Piszę to z doświadczenia, gdzie grałam z dobrymi graczami i niejeden encounter był wymagający, a nawet stał na granicy TPK. Ale to dlatego, że MG nie używał CR jak bot, tylko dostosowywał encountery do naszej kompozycji, klas, skilla i taktyki.

Bardziej miałam ma myśli vanillę, ale oki. Nie znam wszystkich dodatków do ad&d, bo jestem za młoda i grało się wtedy już co innego. Znam tylko z własnych zainteresowań lore i lektury PHB. Trzeba jednak zwrócić uwagę, że 4 zrobiła to przez posunięcie timeline'u, masowe zabójstwa bogów/herosów i wywrócenie wszystkiego do góry nogami. A 5e po prostu zlała 4e i jeszcze posunęła czas do przodu. Więc naturalnie wszyscy herosi z okresu Czasu Niepokojów i wcześniejsi wyciągnęli kopytka xD Na szczęście(?) Drizzt się ostał, a jego ekipa (poza krasiem) zreinkarnowała różnymi fabularnymi fikołkami.

Ostatnio myślałam o poprowadzeniu takiej sesji w 5e. Właśnie w Dolinie Lodowego Wichru, ale skoro już Rewik wziął się za RoF... xD

Zależy co dla Ciebie jest grimdarkowe :-) Conan ma raczej lovecraftiański vibe, jeśli chodzi o jego "mroczne" tony. Czyli zaginione cywilizacje, tajemna i bluźniercza okultystyczna wiedza, osobliwe kulty, reliktowe rasy zwierząt i ludzi, pogańskie bóstwa, kosmiczne tajemnice itd. Nie ma tam jednak świata skazanego na zagładę, trudu prozaicznego życia, atmosfery beznadziei, ponuractwa oraz szarzyzny itd. Typowych dla grimdarku. Dla mnie cykl conanowski bywa w "brudniejszych" momentach zwyczajnie... szorstki. Wciąż jednak bohater wbija w tarapaty, łoi wszystkich po łbach a na koniec ucieka z piękną samicą (z którą zwyczajowo kończy relację niedługo potem xD). W grimdarku by pewnie okazało się, że wszystko to zrobił na darmo, stracił po drodze kończynę, a dziewka okazała się opętana albo naznaczona piętnem zepsucia xD

Nie balansuję encounterów pod drużynę, choć staram się też nie przesadzić ani w jedną, ani w drugą stronę. Zwyczajnie szkoda czasu. Daję wyzwanie i masę możliwości na jego rozwiązanie (+ to co sami gracze wykombinują). Tak jak o wiele ciekawiej dla obu stron ;)

https://youtu.be/vsusSBW9qvo - Tak se tu wrzucę, bo nie chce mi się rozpisywać o co mi mniej więcej chodzi.

Na pierwszym poziomie oczywiście łatwo paść. Niezależnie tu od edycji, ale pierwsze trzy poziomy w 5e to jest tutorial, który trzeba jak najszybciej skończyć, aby dorwać się do właściwej rozgrywki. Zwróć uwagę na PDeki, które wymagane są na poziomach 1-3. Nawet developerzy tak to zaplanowali, abyś nie musiała dłużej niż 4 sesje siedzieć gdzieś poniżej Heroic Fantasy :)

Zależy w których momentach. W każdej noveli czy opowiadaniu były slumsy, dziwki, brud smórd i obóstwo. Ale były też pałace, jedwabie i muśliny...w różnym stężeniu i odcieniuXD

Najcześciej nie miał ani grosza przy duszy, jedynie konia pod tyłkiem, dziewoję za tyłkiem, a za plecami zacną pogońXD So far, so good.

To byłby wtedy Lovecraft, King, tudzież pisarze novel spod stajni GW.

Tak, wiem :-) Dlatego nienawidzę zaczynać na 1 poziomie. A jak już, to chcę, by to przerodziło się w epicką historię (od zera do bohatera), a nie skończyło pechowym zgonem pod koniec 2 xD

Conan był stereotypowym heroicznym adventurerem o zmiennej fortunie i specyficznym charakterze. Miał też o wiele częstszą styczność ze znamienitymi świata i pięknymi kobietami niż przeciętny plebejusz (a co dopiero nieokrzesany barbarzyńca) mógłby pomarzyć. No i gdyby był rozsądnym hoarderem to nigdy by nie musiał martwić się o kasę. Ale zawsze jak się wzbogacił lub osiągał wysoką pozycję, to wszystko tracił przez swój charakter, rozrzutność, nudę lub zrządzenie losu. W każdym razie to były zwyczajne zabiegi fabularne, by nie pozostawał w miejscu. Daleko jednak jego przygodom do surowego i bezwzględnego realizmu. On po prostu ma za dużo szczęścia kiedy sytuacja tego wymaga (gdy jest jak na widelcu to zawsze strzały mijają go o krok, albo w deadly encounterze dostaje niespodziewanie upperhand/wsparcie), a za mało kiedy trzeba fabularnie cisnąć go w inne miejsce (np. drogocenna figurka, która zamieniła się w węża, albo konieczność wyboru między skarbem Gwalhura a wiszącą nad przepaścią dziewką) i dać mu powód do skoczenia w wir przygód. Typek zawsze wychodzi obronną ręką z tarapatów i nigdy nie ponosi dotkliwych, długotrwałych konsekwencji. Gdyby traktować go w pełni uczciwie i realistycznie to dawno by pewnie skonał xD Po prostu taki jest charakter i konwencja jego opowieści. Wciąż jednak są one strawne, a to dlatego, że jego plot armor/device nie są ordynarne, a można by rzec, że czasem nawet dość wiarygodne.

Slumsy i bieda to domena także zwyczajnego życia. A dlaczego Conan czasami był biedny, to już wyżej wytłumaczyłam. W każdym razie w jego opowieściach brakuje grimdarku. Nie ma dumania nad naturą człowieczą, apokaliptycznych klimatów, uwypuklonego zła i zepsucia prowadzącego ludzkość ku zagładzie, atmosfery beznadziei, perspektywy głównie większego i mniejszego zła itd. To proste historie sword and sorcery osadzone w pseudohistorycznych i dość przyziemnych realiach i autor nawet nie próbuje udawać, że ma na celu przekazanie czegoś więcej. W każdym fantasy (niezależnie od ich przyziemności i ciężaru gatunkowego) jest trochę "brudu", a także niegrzeczni villaini, którzy robią brzydkie rzeczy. Cyklowi conanowskiemu wiele brakuje do bycia grimdarkiem. Pierwszy rozdział gry Neverwinter Nights 1 jest bardziej grimdarkowy niż cokolwiek w opowiadaniach o Conanie (choć tło w "Cieniach Zambouli" jest dość ponure, to jednak groteskowy ending nam rekompensuje cały poniesiony ciężar klimatu).

Ale... może dość o tym? xD W każdym razie fajnie byłoby usłyszeć co Rewik o tym myśli (nie, nie o offtopie, tylko kwestii tego jak bardzo chce utrudnić grę, ingerować w mechanikę i do jakiego stopnia uczynić ją "realistyczną" xD). Bo w tym miejscu nie chodzi mi tylko o doradzanie mu, ale też fakt, że jako potencjalna chętna do jego sesji chciałabym wiedzieć, na czym będę stała :-)

Warto byłoby znerfić Cobbler's Tools. Można przy ich użyciu robić z butów ciepłe bambosze, które pewnie nie bardzo będą pasować mechanicznie do survivalowego klimatu.

Dokładnie to chodzi o Maintain Shoes:

Jamci w niego strzelał.

Cóż... Nie jestem pewien czy pytanie jest właściwe. Moim celem nie jest uczynienie gry trudniejszej. Nie są to dla mnie zawody MG vs Gracze ani jakiś konkurs kto lepiej poradzi sobie mechanicznie. Tak szczerze to idea balansu w grach fabularnych jest także dla mnie trochę nie na miejscu. Mam wrażenie, że niektórzy gracze wzięli moje zapowiedzi za wyścig zbrojeń, co zupełnie nie jest w moim stylu.

To co chcę otrzymać w sesji to mechanika, która nie będzie odstawała znacząco od przedstawionego świata. Oczywistym jest że nie będzie realna, ale ważne by swym jestestwem nie niszczyła "realności" świata przedstawionego.

Chcę by gracz nie musiał udawać, że czuje respekt przed podróżą w pobliskie góry przy -40*C, tylko go czuł. Chcę by mechanika wspierała logiczne procesy myślowe dla świata o surowym klimacie, a nie stała im na bakier.

Podsumowując moje różne przemyślenia, posiłkowane waszymi wypowiedziami, spróbowałbym chyba od:

1. long rest tylko w bezpiecznym miejscu, względnie ciepłym, z posiłkiem. (z małymi wyjątkami w zasadzie możliwe tylko w miastach).
2. long rest trwa 3 dni - jest czas na inne aktywności - realizacje zadań w mieście, studiowanie ksiąg, poznawanie nowych zaklęć, czy zwykła praca oraz opieka nad rannymi.
3. short rest trwa 8 godzin (minimum 6 snu) (możliwość wykonania zależna od testów survival).
rezygnacja z wolnego zdrowienia.

W zasadzie nic nie stoi na przeszkodzie by podczas sesji cos zmienić gdybyśmy uznali, że nie działa, ale sądzę że jest to całkiem sensowny zestaw zasad.

Pracować;)
Ale również szukać informacji, rzadkich zakupów, mogą budować siedzibę, trenować/uczyć się języków lub w posługiwaniu się narzędziami, podbijać sławę wydając bale i przyjęcia czyli socjalizować się itd. Słowem, mnóstwo rzeczy do opisywania w postach. Dodatkowo przy komplikacjach można wręcz mini questy dla konkretnych postaci robić.