Wybrani NPC z solówek graczy

---

Josse

Nieprawy syn Guiscarda de Autun. Książę Burgundii poznał go, gdy podczas uczty w Dijon, gdy przekazywał Simonowi wieść o powodach nieprzybycia swego lorda-ojca postanowił ubliżyć młodemu władcy w otoczeniu gości. Dzięki temu wybrykowi zyskał sobie niechęć księcia, co spowodowało, że ten zemścił się na nim żądając zadośćuczynienia od jego ojca, czym było wysłanie niewyszkolonego Josse na krucjatę.
Simon de Bourgogne pośrednio przyczynił się do śmierci Josse niepomny na jego błagania zmiany decyzji. Prawdą było, że bękartowi poskąpiono militarnego treningu, więc naprawdę został wysłany na rzeź, jakiej doświadczyłby z rąk niewiernych. Nikt w domu nie chciał mu pomóc, jako że był traktowany jak wywyższony sługa przez swoje nikczemne urodzenie, jako owoc grzechu. Kobieta, która go powiła była niechętna się nim kłopotać, więc pozostawiła go pod bramą rezydencji de Autun, jedynie ustnie przekazując miano dziecka i wskazując ojca.
Jedynym pocieszeniem było, że Josse zginął walcząc w imię Boga i dotrwał do ostatnich walk Krucjaty nim okrutne ostrze innowiercy zakończyło jego trwanie na tym padole.

Odo de Bourgogne

Bliźniaczy brat Simona de Burgogne, mający to nieszczęście bycia drugim w kolejności urodzenia. Jak dwie wody jednoraki z bratem wyglądem. Bardzo wierny księciu, jako swojemu seniorowi, ale także najbliższemu krewnemu. Mimo bólu straty pozycji społecznej pokonał siłę zgorzknienia i przyjął swój los z godnością. Dzięki braterskiej więzi utworzonej przez lata przez bliźniaków obeszło się bez dramatu emocjonalnego... a przynajmniej bez publicznego jako okazywania. Wiadome jest, że wewnętrznie sprawia ta niesprawiedliwość ból młodszemu bliźniakowi, ale póki Simon umiejętnie balansuje relacje z Odo oraz zapewnia mu nagrody za lojalność, tak długo nie ma co się martwić.

Hardestadt von Bavaria

Znany wszem i wobec rycerz piastujący wysokie stanowisko wśród wiernych z Zakonu Templariuszy. Jego odwaga i wyczyny na Świętych Krucjatach przeszły już granicę legendarnych czynów. Cieszy się posłuchem każdego żołnierza, a i mówią że i najbardziej zatwardziałego przekona do siebie boską łaską, jaka od niego promieniuje. Większość powie, że to muszą być bzdury, ale niektórzy im potwierdzą.
Prawda taka, że mało kto widział Hardestadta twarzą w twarz. Jak i otoczony sławą, tak i tajemniczy, choć ponoć spotkał się z ojcem Simona.

.

Alessia

Kiedy Vincenzo pierwszy raz spotkał Alessię nie oczekiwał po niej wiele. Była wszak jedynie młodziutką dziewczyną, która zarabiała na jedzenie sprzedając swoje ciało po zaułkach miasta. Śliczną, to był fakt, ale jej wygłodzone ciało dawało dużo do życzenia, nawet jeżeli zapomniało się o miernej jakości odzienia. Vincenzo nie poszukiwał nocnej kochanicy ku nasyceniu swojej chuci, choć wiązało się to ze spełnianiem męskich potrzeb innej osoby. Dziewczyna pokroju Alessii była mu potrzebna do nadstawienia ucha jako niewiasta niskiego stanu. Takie kobiety słyszały więcej, niż można było się spodziewać.
Ku swojemu zadowoleniu Alessia wykonała powierzone jej zadanie i przyniosła Albertinazzi informacje, jakich ten oczekiwał. Nie spodziewał się, iż dziwka gotowa będzie pracować dla niego tak dalej, jeżeli ten tylko zechce. Nie chciała pozostać na zimnej ulicy, głodna i brudna, gdy bogaty pan potrzebował jej usług. Jej argumenty były na tyle przekonujące, że Vincenzo nie mógł zaprzeczyć nim.
Piękna Alessia rozkwitła w domostwie Vincenzo będąc mu służką, szpiegiem i kochanką... kochanie pozostawiając poza cielesnym aspektem. Dziewczyna cieszy się z łaski swojego dobrodzieja, służy mu wiernie.

Fabrizzo Albertinazzi

Ten młody Albertinazzi w niczym z charakteru czy sposobu bycia nie przypomina swego brata. Już od młodzieńczych lat powodował bardziej ból głowy ojcu niżli pożytku, w przeciwieństwie do dziedzica. Zdawał się na każdym kroku z zapałem podważać prawa i unikać obowiązków. Ezio nie jeden raz musiał chwycić się zawartości sakwy, aby móc odciągnąć kłopoty od syna bez wzbudzania skandalu. Ba, nawet bywało, że dla świętego spokoju sam Vincenzo musiał zareagować w odpowiednim momencie. Ni ojciec, ni matka nie mogli wbić do tego niesfornego łba trochę dyscypliny. Brat odkrył, iż Fabrizio w momentach gorącej atmosfery w domu (którą sam spowodował) zaszywał się w jednej ze swoich kryjówek. Ku swemu przerażeniu wszystkie one obfitowały w element, z którym żaden z Albertinazzich mieć związku nie powinien lub oficjalnie nie powinien.
Do dnia dzisiejszego Vincenzo podejrzewa, że najmłodsza latorośl Ezio wciąż stosuje taktykę ucieczki.

Mimo swego pozornie beztroskiego zachowania nie jest on pierwszą osobą chętną do nawiązywania kontaktów. Oczywiście, chętnie romansuje czy jest wylewny przy winie, ale jeszcze chętniej zaszywa się w samotności, nie dopuszczając do siebie nikogo. Zaskoczeniem więc była bezbolesna zgoda na ożemek i ustatkowanie się, choć Vincenzo wątpi, aby wszystko w tym małżeństwie było takie piękne...
Co by jednak nie mówić o Fabrizzo - posiada on zadziwiające zdolności matematyczne i właśnie nim oddaje się większość czasu.

.


Svajone

Poganka, jaką pochwycono, gdy szpiegowała wokół obozu Kawalerów Mieczowych między Litwą a Kurlandią. Butna w stosunku do rycerzy, sama posiada jakąś informacje dotyczące koszmarów, które zamieszkują graniczny las. Ponoć byli rycerze, którzy zabili jej dzieci. Jest zatwardziała w swojej wierze i uderzyła w wiarę Zygfryda, gdy postanowiła zrywać zasłony z jej dobrych czynów. Ma pewne informacje o "mogiłach kroczących nocami".

Reimund von Leiningen

Młody i nieopierzony członek oddziału Zygfryda. Najbardziej pozytywny, czy niektórzy by powiedzieli, że naiwny z rycerzy. Beztrosko wierzył w poddanie się pogan, gdy ci zobaczą bożą łaskę.

Deotheri von der Recke

Doświadczony rycerz Svajone stwierdziła, że Deotheri jest jednym z tych określanych "mogiłami, które kroczą nocami". Zygfryd w to nie wierzy, a przynajmniej wierzyć nie chce. Zyskał już sławę swoimi czynami i pobożnymi działaniem. Dba o swoich, jest lojalnym i obowiązkowym dowódcą. Cechuje go ponury humor i depresyjne spojrzenie na świat, w czym jest przeciwieństwem Reimunda.
Ponoć rozmawiał ze Svajone i wyjawił swoją naturę.