Spaiker

Jeszcze Lhianann coś proponowała.

Tak czy inaczej, trza się zgadać.
Mój numer: 693 012 527 dzwonić śmiało.
E. 5:07
Jadymy! Ziiiewww...

 

__________________

It's only after we've lost everything that we're free to do anything.
On a long enough time line, the survival rate for everyone drops to zero.

Anonim

Niestety nie dałem (i nie dam) rady w tym roku się tam udać.
Koniecznie opiszcie jak wrażenia.

 

Ulli

Byłem na tegorocznym Coperniconie. Był to mój drugi konwent fantasy, ale że ten pierwszy Chrzanowski to popierdółka w porównaniu z takim Coperniconem.

Mnóstwo dziwnych, pozytywnie nakręconych ludzi.

Odnośnie sesji grałem w dwóch. Jedna lepsza druga gorsza. Przygoda niedopracowana, MG przeziębiony do tego stopnia, że rozumiałem co drugie jego słowo, do tego sępienie chusteczek higienicznych. Ale się nie gniewam. Rozumiem jak wygląda takie konwentowe granie. Czasu trzy godzinki w których trzeba jeszcze żółtodziobom zrobić karty. Podręcznik jeden. Żółtodzioby i tak były zachwycone przygodą mimo dziur jak wrota od stodoły. Zabawnych momentów było co niemiara. Do końca życia będę pamiętał niziołka albinosa na kucyku o imieniu Krzyś, który dosiadał go niczym Zorro wyskakując z okna oberży i elfa, fanatyka Ranalda, który zbierał wszystko co mu w ręce wpadło włącznie z grudkami spaczenia i następnie rozdawał go chłopom.


Co do prelekcji.
Z tych dobrych:
Kapitalne warsztaty dla mistrzów gry w sobotę. Niestety nie pamiętam nazwiska prowadzącego. Bardzo rzeczowo przeprowadzona prelekcja bez opowiadania idiotycznych kawałów. Tylko przydatne i bardzo inspirujące rzeczy.

W niedzielę bardzo pomocna prelekcja o obrazowaniu sesji. Chleb powszedni nas lastinowiczów. Bardzo żałuję, że nie miałem niczego do notowania adresów stron z grafikami i generatorami graficznymi postaci do fantasy.

Pierwsza piątkowa o Savage Worlds bardzo ciekawa. Wiele dowiedziałem się o tym systemie i dodatkach do niego. Na pewno warto było pójść.

Ze złych:

Tytułu najgorszej prelekcji i prowadzącego nie podam, bo uznałem, że nie będę ryzykował, że choremu psychicznie zrobi się przykro i zrobi jakieś głupstwo. Sam jestem schizofrenikiem i szanuję ludzi którzy zmagają się z chorobą. Napiszę tyle, że przez pierwsze 5 minut sądziłem, że na Copernikon przekradł się świadek jehowy, który zaraz wypowie sakramentalne "To porozmawiajmy teraz o Jezusie". Przez resztę wykładu czekałem na moment aż wyciągnie brzytwę i zacznie nią wywijać. Nie wyszedłem ze strachu.

Drugą najgorszą prelekcję już wymienię.
"Mało znane mitologie" w popularno-naukowej, niedzielna.
Ludzi na sali ponad setka. Wchodzę na salę ludzie siedzą na parapetach, na ziemi na stołach i wszyscy skręcają się ze śmiechu. Patrzę prowadzi jakaś dziewoja sporo młodsza ode mnie, nie dawałem jej więcej jak 30 lat. Wychodzę z sali patrzę na kartkę na drzwiach i opis się zgadza. To tutaj. Wchodzę spowrotem. Lokuję się gdzieś i słucham, może usłyszę coś o mitologiach. Usłyszałem cztery słowa mające związek z mitologią Väinämöinen (źle napisane przez prelegentkę chociaż przepisywała ze smarfona) Ilmatar, Sampo, Perkun. Jak na prelekcję która reklamowała się jako ta, która ma odkryć zupełnie nowe horyzonty w dziedzinie mitologi i sprawić, że będziemy błyszczeć wiedzą w towarzystwie słabawo. Znajomość Kalevali nie jest nie wiadomo czym, to samo wiedza kim był Perkun. A przepraszam dowiedziałem się jeszcze, że Thor miał młot. Bardzo odkrywcze. Widać prelegentka oglądała przypadkiem "Avengers". To się chwali. Jedna rzecz , której nie znalazła podczas pięciominutowego przeglądania wikipedii.

Jak wyglądała prelekcja.
"A wiecie stara Väinämöinena była z nim w ciąży 730 lat"
prelegentka nadyma policzki, wybałusza oczy i się kiwa. <sala rży>
"Ta to miała przejebane" <sala rży>
"A znacie to o starej... <wymienia kilkanaście sposobów na jakie gimnazjaliści obrażają swoje stare, widać pobyt w gimnazjum wywarł na niej niezatarte piętno, sala rży>
"A ten kawał znacie? <opowiada kawał, który miał brodę jak dziadek mróz gdy ja chodziłem do podstawówki, sala rży>
"A wiecie co to było Sampo? To taki magiczny młynek dzięki któremu wszystkie laski wasze." <sala rży>

Pod koniec z tak charakterystyczną dla siebie swadą przeszła od kalevali do wojny Fińsko-Rosyjskiej.

Pytam się dziewczyny obok "Czy to na pewno prelekcja o mitologi?" Słyszę "Tak". Na prawdę nie chciało mi się wierzyć. Nie śmiało się tylko dwóch ludzi. Ja i sześciolatek, który przyszedł z mamą i układał puzzle. Chyba jestem na takie rzeczy za stary.

 

Spaiker

Wrócone, odespane, już by się chciało na następny.

Było fajnie, trafiliśmy parę ciekawych prelekcji, pograliśmy w parę gier.
Jak można się domyślić z Redzią i jej mężem konwenty minął naprawdę super.

Z tego co słyszałem jeszcze w drodze powrotnej największym problemem były małe sale, choć nie było aż tak źle. Jak komuś nie przeszkadzała ciasnota, stanie lub siedzenie na podłodze to zawsze znalazł sobie miejsce

 

__________________

It's only after we've lost everything that we're free to do anything.
On a long enough time line, the survival rate for everyone drops to zero.

Redone

No dobrze, zaliczyliśmy już powrót do szarej rzeczywistości to teraz czas powspominać.

Przede wszystkim Copernicon w tym roku był bardzo udany. Podobał nam się bardziej niż zeszłoroczny, a to głównie za sprawą prowadzących i ich prelekcji. Wybór był spory i ciekawy, zawsze można było znaleźć coś fajnego dla siebie.

Naszym nowym ulubionym prelegentem jest Simon Zack (jeśli to czytasz, pozdrawiamy!). Ten człowiek bierze prelekcje na poważnie. Jest zawsze świetnie przygotowany, ma sporą wiedzę na wybrany przez siebie temat, a do tego mówi ciekawie i z jajem. Gdyby wszystkie prelekcje tak wyglądały, nie wychodziłabym wcale z sal.



Poza tym okazało się, ze można przeprowadzić prelekcję bez prowadzącego. Tak się stało przy okazji prelekcji o apokalipsie w Muminkach, gdzie prowadzący nie mógł dojechać, więc Gżdacze połączyli się z nim na skypie i przeijali slajdy. Da się? Da się! Dobrze, że to się wszystko udało, bo sala była pełna. Poniżej zdjęcie z naszej podłogowej perspektywy.



Cieszyło nas to, że do sali można było wchodzić nawet jak wszystkie miejsca siedzące były zajęte. Wielu ludziom nie przeszkadza, że będą stali albo siedzieli na podłodze. Tego mi brakowało na Pyrkonie, gdzie nie wpuszczali do sal jeśli skończyły się miejsca siedzące. Przez to odbiłam się od 80% drzwi.

Zdarzały się też niestety słabsze prelekcje. Nie będziemy wymieniać jakie, bo nie chcemy robić nikomu przykrości. Były prelekcje do których prowadzący się dobrze przygotował, ale niestety absolutny brak talentu oratorskiego sprawiał, że można było przysnąć lub zgubić się w wypowiedzi. Na jednej prelekcji prowadzący był tak zestresowany, że aż nam go było szkoda.

Ale zawsze gdy robiła się luka w programie bo akurat wyszliśmy szybciej z prelekcji, odwiedzaliśmy Games Room. Co by się nie działo, to zawsze dla nas obowiązkowy punkt programu. Grzech nie skorzystać z tej sterty gier, które tylko czekają na wyjęcie z pudełka. Poniżej kilka zdjęć okołogrowych. Świetnie, że Games Room był w szkole, a nie tylko w CSW, bo zawsze to trochę bliżej.





Skoro przy grach jesteśmy, warto też wspomnieć o loterii firmy Rebel. Jest organizowana co roku, ale po raz pierwszy postanowiliśmy wziąć udział. Pablo to świetny prowadzący, a tym razem miał do pomocy gwiezdną ekipę. Nawet udało się nam wygrać grę! Warto było czekać, bo w końcu loteria była opóźniona o pół godziny, jako że zaginął sprzęt nagłaśniający.



Właśnie, opóźnienia itp. Zdarzały się, i było to troszkę denerwujące, ale zrozumiałe. Przy tak dużej imprezie ciężko dopiąć wszystko na ostatni guzik. Najwięcej czasu straciliśmy na samym początku, gdy próbowaliśmy znaleźć parking dla mediów. Kompletnie nie mogliśmy się dogadać z Orgami, ale w końcu po równej godzinie samochód był zaparkowany. I to wcale nie na wyznaczonym parkingu, tylko przed Ale ważne, że stał, i to za darmo i blisko.

Co by tu jeszcze... A tak, wystawcy. Odnoszę wrażenie, że pomieszczenie dla nich jest za małe. Ciągle panował okropny ścisk, ciężko było przechodzić między stoiskami. Może w przyszłym roku uda się organizatorom wymyślić jakieś większe pomieszczenie dla nich. Każdy lubi popatrzeć na te cudeńka, które oferują.






I to właściwie tyle. Nie wypowiemy się o Cosplayu, bo za mało go widzieliśmy. Na finałowym występie nas nie było, a jakoś jak na złość nie trafialiśmy zbyt często na przebranych ludków. Chociaż Wookie wymiótł, genialne przebranie, każdy był zachwycony.

Podsumowując, konwent był mega. Bawiliśmy się świetnie, było co robić, wróciliśmy totalnie nie wyspani (choć to też za sprawą idiotów, którzy nie rozumieją, że w sleepie się nie gada, nie krzyczy i nie chichocze). Co noc ciężko było się oderwać od gier i iść spać ale w końcu zmęczenie brało górę. Organizatorzy, pomimo malutkich niedociągnięć, znowu odwalili kawał dobrej roboty. Poniżej jeszcze zdjęcie z tablicy inwencji twórczej w Blue Roomie. I podziękowania też dla ludzie w Blue, za ratowanie kawą.



Pozdro 600 na rejonie
Redone & mroczny szewc

 

__________________
Courage doesn't always roar. Sometimes courage is the quiet voice at the end of the day saying, "I will try again tomorrow.” - Mary Anne Radmacher