- Mocnego piwa i w obfitości! - zakrzyknął Arno. - To samo tyczy się kobiet. Gdzie są wasze kobiety? Mam nadzieję, że są ładniejsze od waszych koni. No już, człowieku, pospiesz się. A i przynieście mi jedzenia, dużo dobrego jadła. Muszę się wzmocnić.

Usiadłszy, żołnierz wysłał obleśny całus w powietrze. Jego adresatką była jedna ze służek, Bessy.

- Daj świni całuska, dziewczynko! - ryknął, gdy ta przechodziła obok. Zignorowała go.

- Wyjdź ze mną na zewnątrz. Czuję się jak w okresie rui - Baryła złapał ją za rękę.

- Och nie. Proszę mnie puścić - zaszlochała dziewczyna. - W przyszłym tygodniu mam wziąć ślub.

- Ślub, tak? - ryknął śmiechem Francksen. - A więc pozwól, że nauczę cię paru rzeczy, żebyś potem ty mogła nauczyć swego męża.

Dziewczyna nie odpowiadała, ale drgnęła niespokojnie pod ciężarem spojrzenia niby-Ungoła.

- Chodź - rzekł zachrypniętym głosem żołdak. - Na zewnątrz.

- Nie - szlochała dziewczyna. - Nie wyjdę, dopóki nie jestem mężatką.

- Tylko o to ci chodzi? - zaśmiał się zalotnik. - A więc... Ożenię się z tobą, jeśli tego pragniesz.

Propozycja była szokująca, ale Arno gotów był wyciągnąć dziewkę na zewnątrz i na szybko zaprowadzić przed jakikolwiek ołtarz, na wypadek gdyby nie znalazł chociażby akolity w środku knajpy.