Wiesz, jakby się rozejrzeć tak po ludziach, z którymi miałem okazję grać (a podejrzewam, że wiele osób potwierdzi te spostrzeżenia), to erpegowcy zwykle traktują daną "głównonurtową" grę jako niedorobiony starter (co określiłeś półśrodkami albo wybiórczą szczegółowością) i dążą przez własną pracę do stworzenia jak "najgłębszego" świata na podstawie tych materiałów dla własnych kampanii (patrz ilość materiałów fanowskich rozszerzających dane uniwersum). Mówienie takim, żeby grali według instrukcji, się nie sprawdzi, bo traktują tę instrukcję tylko jako punkt wyjściowy do własnej gry czy nadprodukcji materiałów - a stąd bierze się potrzeba mechaniki wiernie oddającej dopracowany w ten sposób świat. Każdy chce mieć swoje Chivalry & Sorcery. Co innego te wszystkie śmiechowe gierki na dziesięć, dwadzieścia stron, gdzie trzeba według zasad grać, bo nie da się zrobić z tym nic innego.
Co do nudnych genericków - w drugą stronę będzie nudnie po dziesiątej czy dwudziestej sesji (chociażby pule ciemności i wszystkie te fikumiku w Klanarchii). Generic się nie nudzi nawet i po stu sesjach*, bo nie ma takich "błyskotek" i zasady są cały czas daleko w tle rozgrywki. Już nie wspominając o tym, że takie "turlnij se w walce, poza walką
odegraj" to raczej specyfika mistrza gry niż zasad, i to dosyć smutnawa cecha.
* Piszę z mojej perspektywy - nie szukam "wypełniaczy" na 2-3 sesje.