Mag

Paladynka była niezwykle zadowolona, że tak gładko udało im się wykonać plan. Venora otarła miecz z gobliniej posoki o duży liść łopianu i skinęła głową, że mogą iść dalej. Pochwałę krasnoluda skwitowała lekkim uśmiechem. Pobieżnie spojrzała po swojej zbroi czy może nie ma na niej żadnych zranień których przypadkiem mogła nie “poczuć”.
Jak na razie było dobrze.
Łowca wprowadził ich ostrożnie ścieżką do jamy. A gdy weszli do środka to smród jaki poczuli pierwszej chwili był nie do wytrzymania. Panna Oakenfold odruchowo chciała zatkać nos, ale niestety obie ręce miała zajęte i dopiero po nieudanej próbie wstrzymania oddechu oraz kilku płytkich oddechach, przywykła do zapachu. W jaskini panował mrok, ale nie przeszkadzało to im. Musieli ostrożne stąpać by nie poślizgnąć się na tym czymś czym pokryte było dno jaskini. Dla własnego komfortu nie należało wnikać co też tam mogło leżeć rozmazane i rozmoczone.

W ciszy, przerywanej tylko mlaskającym odgłosem ich kroków, dotarli do rozwidlenia. Zawsze robiło się ciężej, gdy trzeba było wybierać. “Czemu te gobliny nie mogą mieć jednego korytarza zakończonego wielką jamą?” ponarzekała sobie w myślach paladynka.
Po tym co Venora przeżyła na cmentarzu, nie można było jej zaliczyć w poczet zwolenników rozdzielania się. Jako grupa radzili sobie bardzo sprawnie. A to jak samym im by poszło to nie było wcale takie oczywiste. W końcu łowca całkiem poważnie oberwał od tych zielonych pokurczy, gdy wraz z Foiganem go znaleźli.

- W żadnym wypadku - odparła stanowczo Arginowi. - Nie ma mowy o rozdzielaniu się. Idziemy w prawo - dla podkreślenia swojej decyzji Venora wskazała mieczem kierunek, który wybrała.

 

__________________
"Just remember, there is a thin line between being a hero and being a memory"

Gram jako: Irya, Venora, Chris i Lyn