Najmłodsze zwierzęta skupiły na tobie przez dłuższą chwilę swe spojrzenie, najpierw z podejrzliwością, ale kiedy wysłuchały, co miałeś do powiedzenia, ich nastawienie wobec ciebie stało się bardziej przyjazne. Rezerwę malującą się na obliczach niedźwiadków zabarwił i ożywił wyraz zdumienia. Stara niedźwiedzica jednak zachowała większą przezorność i nie obdarzała cię aż takim zaufaniem, aby pozwolić dzieciom jeść twoje jagody lub samej się na nie skusić. Wobec niezliczonych zagrożeń czyhających w każdym cieniu za dnia i w nocy, wydawaliście się wyjątkowymi gośćmi, lecz taka wyjątkowość pociągała za sobą ogromną niepewność co do waszych intencji. Sądząc po mordzie niedźwiedzia wolałby spotkać tygrysa szablastozębnego - po którym wiedziano, czego się spodziewać - niż ludzi, których nawet nie może utożsamić ze swoimi sąsiadami z okolicznych wiosek. Dlatego czym prędzej oddano wam truchło Gurthaka śmierdzące na milę krwią i zgnilizną, niestety obdarte z “twardych i niejadalnych śmieci”, które podobno rozkradły małpy. Za sprawą Anlafa cała przygoda wywarła tak absurdalne wrażenie, że wszystkim śmiać się chciało i rzygać jednocześnie - może poza Katonem, którego najczarniejsze przypuszczenia właśnie się potwierdziły...

Rozstrzygnięcie tej rundy. Za sprytnie rozegrane ostatnie kilka kolejek otrzymujecie po 150 XP każdy. Wasze postacie wiedzą już, że xtabay jest sukkubem lub czymś podobnym sukkubowi.

Co robicie? Macie dwie godziny do zmierzchu, a droga do Tanaroa daleka - aż cztery mile.