Na słowa Anlafa i Oscara Rashad stężał i na ułamek sekundy jego twarz wykrzywił wściekły grymas - ale błyskawicznie się opanował i jego twarz stała się oazą spokoju. Awantura z tą zgrają mogła nawet kosztować go życie, musiał być bardziej ostrożny.

Ależ naturalnie Panowie, nie mam nic przeciwko waszemu planowi...
- rozłożyl ręce w uspokającym geście i odsunał się na bok by przepuścić Oskara i Anlafa.

Następnie odetchnął i zajął pozycję z boku wejścia do jaskini (tak żeby nie był widoczny ze środka), przygotowany do oddania strzału z łuku, gdyby "negocjacje" druida się nie powiodły i zaatakowały ich wściekłe niedźwiedzie (druid oczywiście zostanie zaatakowany przez nie jako pierwszy, ale znał przecież ryzyko, czyż nie?).

Najmłodsze zwierzęta skupiły na tobie przez dłuższą chwilę swe spojrzenie, najpierw z podejrzliwością, ale kiedy wysłuchały, co miałeś do powiedzenia, ich nastawienie wobec ciebie stało się bardziej przyjazne. Rezerwę malującą się na obliczach niedźwiadków zabarwił i ożywił wyraz zdumienia. Stara niedźwiedzica jednak zachowała większą przezorność i nie obdarzała cię aż takim zaufaniem, aby pozwolić dzieciom jeść twoje jagody lub samej się na nie skusić. Wobec niezliczonych zagrożeń czyhających w każdym cieniu za dnia i w nocy, wydawaliście się wyjątkowymi gośćmi, lecz taka wyjątkowość pociągała za sobą ogromną niepewność co do waszych intencji. Sądząc po mordzie niedźwiedzia wolałby spotkać tygrysa szablastozębnego - po którym wiedziano, czego się spodziewać - niż ludzi, których nawet nie może utożsamić ze swoimi sąsiadami z okolicznych wiosek. Dlatego czym prędzej oddano wam truchło Gurthaka śmierdzące na milę krwią i zgnilizną, niestety obdarte z “twardych i niejadalnych śmieci”, które podobno rozkradły małpy. Za sprawą Anlafa cała przygoda wywarła tak absurdalne wrażenie, że wszystkim śmiać się chciało i rzygać jednocześnie - może poza Katonem, którego najczarniejsze przypuszczenia właśnie się potwierdziły...

Rozstrzygnięcie tej rundy. Za sprytnie rozegrane ostatnie kilka kolejek otrzymujecie po 150 XP każdy. Wasze postacie wiedzą już, że xtabay jest sukkubem lub czymś podobnym sukkubowi.

Co robicie? Macie dwie godziny do zmierzchu, a droga do Tanaroa daleka - aż cztery mile.

Dopiero po paru minutach dotarło do mnie jak ryzykowne było zbliżanie się do jaskini czterech potężnych niedźwiedzi pilnujących swoje młode. "Zostać rozszarpanym przez niedźwiedzie próbując się z nimi dogadać- ironiczna śmierć dla druida" pomyślałem. Otarłem z czoła krople zimnego potu uświadamiając sobie, że dłonie również mam wilgotne. Mimo to czułem ogromną ulgę i satysfakcję iż dzięki temu żadne ze zwierząt i towarzyszy nie odniosło ran.

Nogi wciąż miałem miękkie jak z waty. Zebrałem jednak siły i podszedłem do czarodzieja widząc jak z ponurą miną analizuje zwłoki. Fetor był niemal nie do zniesienia. Odruchowo zasłoniłem ręką nos i usta aby nie zwymiotować kiedy pierwsza fala smrodu przetoczyła się przez nozdrza. W dżungli ciała rozkładały się w zastraszającym tempie.

- Cholera, nie mogę uwierzyć, że to wszystko co zostało z Gurthaka. Jest w ogóle możliwe, żeby cokolwiek z tego wywnioskować? - Elf, odwrócił wzrok od truchła, a jego spojrzenie mówiło samo za siebie. Jakimś sposobem znalazł pożądane informacje. Jakimś sposobem wiedziałem, że to co powie nie będzie wróżyło nic dobrego. - Katon, kogo my tropimy?

Rashad w ciszy obserwował, jak druid rozmawia z niedźwiedziami w ich zwierzęcej mowie. Zwęził oczy, widząć, że niedźwiedzica nie okazuje wrogości, lecz przekazuje zmasakrowane zwłoki półorka. Zdolności Anlafa były niezwykle użyteczne w tej przeklętej dżungli, wyrównanie rachunków za grożenie jemu i Amirze należało w tej sytuacji odłożyć na przyszłość.

Podszedł do elfiego maga, kiedy ten demonstrował wyniki swoich badań. Starał się nie wdychać wydobywającego się z truchła fetoru, poza tym jego dostojna postawa wyrażała zainteresowanie fachowymi wyjaśnieniami maga - ten Katon znał się na rzeczy. Elfi magowie mogli żyć przez stulecia i zgromadzić ogromną wiedzę - nie należało ich lekceważyć ani jako sojuszników ani potencjalnych wrogów.

Skinął z uznaniem głową, kiedy Katon skończył przemowę.

Gratulacje, mieliście rację unikając niepotrzebnej walki. Słyszalem o sukubach - takie diabelstwo nie będzie łatwo podejść. Chociaż z tego co wiemy, Xtabay poluje tylko na mężczyzn, stąd mój pomysł żeby użyć kobiety jako przynęty. Słusznie rzeczesz, że to niedobra pora na pułapkę, skoro zmrok się zbliża - pytanie też co uczynimy z odprawianiem w pobliżu krwawych rytuałów przez zwierzoludzi, którzy może mają konszachty z tą piekielną ladacznicą. Pewnie rozsądnie byłoby sprawdzić czy Bokor o nich wie i czy jest do nich wrogo nastawiony.

Zapach rozkładającego się ciała nie przeszkadzał mu sam w sobie. Był przyzwyczajony do trupów. Pomimo tego, nagle poczuł się źle, patrząc na zbezczeszczone ciało wieloletniego towarzysza. Zastanawiał się, czy mógł coś zrobić, by zapobiec jego śmierci, ale dłuższa chwila namysłu nie przyniosła mu odpowiedzi na to pytanie. Pozostawało w miarę godnie pożegnać zmarłego.

- Wiemy teraz, czego szukamy - odpowiedział Katonowi. - Zgadzam się też, że polowanie w tej chwili nie ma racji bytu. Musimy przeanalizować nasz plan i poczekać z realizacją do jutra.

Zamilkł, zastanawiając się nad czymś.
- Dobrze by było, gdybyśmy wrócili jak najwcześniej - dodał po chwili, palcami buszując w jasnej brodzie. - To jednak jest niewykonalne, jeśli nie ruszymy bardzo szybko i nieostrożnie. W takim razie, nie sądzę, by czas potrzebny na wykopanie Gurthakowi prowizorycznego grobu coś zmienił... nie mamy jednak łopaty. Nie możemy rozpalić ogniska. Czy ktoś ma inny pomysł, jak w miarę godnie pozbyć się zwłok naszego towarzysza?

Ereszkigal stanęła między mężczyznami ale od zawietrznej, coby umarłego nie wąchać.
- Mogła bym poprosić boginię o święty ogień... Pochowalibyśmy go "po elfiemu"... - wzruszyła ramionami.

Sacred Flame w zwłoki aż do skutku

Amira stanęła u boku Ereszkigal zamknęła oczy i również pomyślała o ogniu, a wręcz calym ognisku pełnym gorących płomieni, ogień...

Amira rzuca 0 poziomowe ognisko

Gdy ogień już się palił spojrzała na Katona

- Mówisz waść o sukubusie i brzmi to rozsądnie. Jednakże dostrzegam tu drobną nieścisłość, mój nauczyciel z lat młodzieńczych mawiał wielokrotnie, że sukuby żywią obojętność dla rasy i gatunku żywiciela same przyjmując powabną dlań płeć i postać. Stwór zaś którego ścigamy przybiera zawsze postać białogłowy i atakuje według podań jedynie młodych samców... Nie znam się na tym ale - w tym miejscu pochyliła z szacunkiem głowę w stronę Katona - nie myślicie, że może to być jakaś forma upiora?

Ereszkigal westchnęła.
- Wydaje mi się, że z miejscowych, wydupczeniem atrakcyjnego nieznajomego są po prostu bardziej zainteresowani mężczyźni niż ich siostry. - kobieta wzruszyła ramionami.