| Porzucanie swoich towarzyszy, bez udzielania im pomocy? Kapłanka zupełnie nie pojmowała takiego rozumowania. Jak można było popierać takie społeczeństwo gdzie nie troszczą się jeden o drugiego? Ale to zwróciło kleryczce uwagę na to, że w trakcie swoich zmagań na froncie to nigdy nie napotkała na medyka wroga. Teraz już wiedziała czemu. Ich nie było w ogóle.
Za to spojrzenie Rozpruwacza wywoływało w Sybill niepokój. Zdawała sobie co prawda sprawę, że póki Agako jest po jej stronie to jej towarzysz nie uniesie na nią, ani jej ludzi ręki, jednak jeśli by zabrakło orczej księżniczki to już pwnie nie będzie skłonny do współpracy. Zapamiętała sobie, że jeśli to przeżyją i wrócą do miasta to pierwsze co zrobi następnego dnia to obdarzy tego orka zbawienną magią nawrócenia jej tarczy.
Arunsun starała nie dać się bezsilności - bo przecież bez mikstur nie było szans na uratowanie Balkazara z jego ciężkiego stanu, gdy wspomniany... Pojawił się nagle i niespodziewanie. Sybill natychmiast znalazła się przy orku i przytuliła go.
- Już myślałam, że umarłeś - powiedziała puszczając go. Zadowolenie malowało się na jej twarzy. - Wszechstwórca ma nas w opiece - dodała, szczerze o tym przekonana.
Walkiria odwróciła się w kierunku księżniczki.
- Agako, od teraz wasz marsz po trupach nie będzie miał miejsca. My, wybrańcy Wszechstwórcy dbamy jeden o drugiego. Nie porzucamy naszych towarzyszy - stwierdziła z powagą w głosie. - A teraz... Wasza dwójka zostanie tu, by chronić ten punkt. My pójdziemy do drugiej wieży, wspomóc Axima - wskazała na bliźniaczą wierzę.
__________________ "Just remember, there is a thin line between being a hero and being a memory"
Gram jako: Irya, Venora, Chris i Lyn |